W sytuacji, gdy faktury VAT nie odzwierciedlają rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, a skarżąca spółka miała świadomość lub mogła mieć świadomość uczestniczenia w transakcjach o wątpliwym charakterze, nie przysługuje jej prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z tych faktur, zwłaszcza gdy nie wykazała należytej staranności w weryfikacji kontrahenta.

Należy odmówić prawa do odliczenia nie tylko wtedy, gdy oszustwo zostało popełnione przez samego podatnika, lecz również wówczas, gdy zostanie wykazane, że podatnik, któremu towary lub usługi służące za podstawę prawa do odliczenia zostały dostarczone lub wyświadczone, wiedział lub powinien był wiedzieć, że poprzez nabycie tych towarów lub usług uczestniczy w transakcji związanej z oszustwem w zakresie

W przypadku, gdy organ podatkowy ustali, że faktura nie odzwierciedla rzeczywistej transakcji gospodarczej i podatnik, działając w obrocie gospodarczym, nie wykazał należytej staranności, to zasadne jest odmówienie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z takiej faktury, nawet jeżeli podatnik twierdzi, że dostawy faktycznie miały miejsce. Odpowiedzialność za nierzetelność kontrahentów

W sytuacji, gdy transakcje handlowe są fikcyjne, a udział podatnika w łańcuchu dostaw ma na celu jedynie wyłudzenie VAT poprzez sztuczne wydłużenie łańcucha transakcji, podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego z fikcyjnych faktur ani zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów. Oceniając prawidłowość odliczeń VAT oraz zastosowania preferencyjnych stawek, kluczowe

Dla skorzystania z prawa do odliczenia podatku naliczonego od towarów i usług niezbędne jest wykazanie, że dokumentujące transakcję faktury odzwierciedlają rzeczywiste zdarzenia gospodarcze. Dodatkowo, podatnik ma obowiązek dochowania należytej staranności w weryfikowaniu swoich kontrahentów, w szczególności poprzez sprawdzenie ich statusu jako podatników VAT i zawarcie odpowiednich umów gwarantujących

W sprawach dotyczących kwestionowania prawa do odliczenia podatku VAT, organy podatkowe muszą przeprowadzić pełne i rzetelne postępowanie dowodowe, włączając do niego wszystkie istotne dowody, również te pochodzące z innych postępowań. Samodzielna i wszechstronna ocena zgromadzonego materiału dowodowego jest kluczowa do ustalenia faktycznego charakteru transakcji i roli podatnika w nich, a niedokonanie

Nadpłata podatku wraz z jej oprocentowaniem podlega z urzędu zaliczeniu na poczet zaległości podatkowych wraz z odsetkami za zwłokę oraz bieżących zobowiązań podatkowych, a w ich braku podlega zwrotowi z urzędu. Organ podatkowy ma obowiązek dokonania takiego zaliczenia przed ewentualnym zwrotem nadpłaty, niezależnie od woli podatnika. Postanowienie o zaliczeniu nadpłaty na poczet zobowiązań podatkowych

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, wydatki na najem lokali mieszkalnych dla pracowników i współpracowników spółki, nawet jeśli nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych obrotach, wpływają na uzyskanie obrotu opodatkowanego VAT poprzez zabezpieczenie utrzymania źródła przychodu, co uzasadnia prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z ich poniesieniem.

W przypadku zaliczenia nadpłaty na poczet zaległości podatkowych z urzędu, organ podatkowy zobowiązany jest do działania w granicach określonych przez obowiązujące regulacje ustawowe, co obejmuje weryfikację stanu zaległych i bieżących zobowiązań podatkowych przed dokonaniem zwrotu nadpłaty, a postanowienie w tym zakresie ma charakter formalny i potwierdza wykonanie czynności rachunkowo-technicznej

W przypadku, gdy faktury VAT nie dokumentują rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, a podatnik wiedział lub powinien był wiedzieć o uczestnictwie w oszustwie podatkowym, nie przysługuje mu prawo do odliczenia podatku VAT z tych faktur.

Uczestnictwo podmiotu w łańcuchu transakcji, którego celem jest oszustwo podatkowe, nie może być uzasadnione rzeczywistą działalnością gospodarczą, gdy dowody jednoznacznie wskazują na fikcyjny charakter transakcji. Zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) ustawy o VAT, organy podatkowe mają obowiązek odmówić prawa do zastosowania stawki 0% oraz odliczenia VAT, jeśli udowodnią świadome deklarowanie

Prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko w przypadku, gdy faktury stwierdzają faktycznie zrealizowany obrót gospodarczy. Podatnik, który uczestniczy w transakcjach będących częścią karuzeli podatkowej, nie zachowując należytej staranności i nie działając w dobrej wierze, nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur odzwierciedlających czynności, które w rzeczywistości nie

W przypadku nabywanych towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów działalności gospodarczej, jak i innych celów, zasadne jest stosowanie metody proporcjonalnego odliczenia podatku naliczonego VAT, która najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej działalności gospodarczej i charakterowi dokonywanych nabyć, zgodnie z przepisami ustawy o VAT i właściwymi rozporządzeniami.

W ramach karuzeli podatkowej fakt faktycznego przepływu towaru nie wyklucza możliwości uczestnictwa podatnika w oszustwie podatkowym, jeśli sposób przeprowadzania transakcji oraz okoliczności ich dokonywania są oderwane od normalnych warunków rynkowych i mają na celu osiągnięcie korzyści podatkowych w postaci nienależnego zwrotu podatku VAT.

Postanowienie organu podatkowego o przedłużeniu terminu zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym ma samodzielny byt prawny i jest wydawane w odrębnej sprawie niż ta, dotycząca prawa do zwrotu podatku, jego wysokości oraz statusu podatnika VAT; w przypadku weryfikacji przez sąd administracyjny takiego postanowienia, kontrola ogranicza się do oceny, czy wskazano w sposób należyty istnienie wątpliwości

W oparciu o art. 86 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług, w sytuacji, gdy podatnik dokonuje zakupu towarów i usług, odliczenie podatku VAT naliczonego nie może być odmówione wyłącznie na podstawie domniemania uczestnictwa w oszustwie podatkowym bez jednoznacznych dowodów na brak dobrej wiary podatnika, zwłaszcza gdy podatnik przedstawi wystarczające dowody weryfikacji swoich kontrahentów

Zgodnie z art. 86 ust. 1i art. 88 ust. 3a pkt 4) lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług, prawo do odliczenia VAT wymaga nie tylko formalnego spełnienia warunków transakcji, ale również wykazania przez podatnika, że nie miał on świadomości ani nie mógł mieć świadomości o ewentualnym oszustwie podatkowym związanym z transakcją. Odmowa prawa do odliczenia VAT nie może być oparta wyłącznie na nieprawidłowościach

Pełnomocnictwo udzielone w toku kontroli celno-skarbowej nie może być automatycznie stosowane w innym postępowaniu, np. dotyczącym przedłużenia terminu zwrotu podatku VAT, bez formalnego złożenia go w akcie danej sprawy.

Zasady interpretacji prawa podatkowego nie przyznają prawa do odliczenia podatku od towarów i usług w przypadkach, gdy zachowanie podatnika stanowi obejście prawa mające na celu głównie uzyskanie korzyści podatkowej, co potwierdza orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w zakresie nadużycia prawa podatkowego.

Uczestnictwo podatnika w łańcuchu transakcji handlowych, które faktycznie nie miały miejsca i zostały przeprowadzone w celu wyłudzenia podatku VAT, nie uprawnia do odliczenia podatku naliczonego, gdyż takie działania stanowią element oszustwa podatkowego, a nie rzeczywistą działalność gospodarczą. Sąd bierze pod uwagę całość okoliczności sprawy, w tym sposób działania podatnika, jego wiedzę o charakterze

Doręczenie postanowienia organu podatkowego do osoby nieustanowionej formalnie jako pełnomocnik w danej sprawie stanowi naruszenie przepisów procesowych i powoduje, iż doręczone postanowienie nie wchodzi skutecznie do obrotu prawnego, uniemożliwiając rozpoczęcie biegu terminów do odwołania.

Organ podatkowy, dokonując przedłużenia terminu zwrotu, nie wypowiada się w wydanym w tym przedmiocie postanowieniu, czy wnioskowany przez podatnika zwrot podatku jest zasadny, czy niezasadny, a jedynie przedłuża termin tego zwrotu właśnie z uwagi na potrzebę dalszej weryfikacji zasadności zwrotu podatku (uzyskanie jednoznacznej odpowiedzi na pytanie, czy zwrot jest zasadny, czy niezasadny). Postanowienie

Prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach wystawionych na rzecz podatnika przysługuje jedynie, gdy faktury te odpowiadają rzeczywistym zdarzeniom gospodarczym i są zgodne pod względem podmiotowym oraz przedmiotowym z rzeczywistością, dokumentują obrót dokonany między wskazanymi w nich podmiotami. Zachowanie tzw. dobrej wiary przez podatnika, czyli należytej staranności przy weryfikacji

W kontekście prawa do odliczenia podatku VAT, podstawowym kryterium oceny jest, czy podatnik zachował należytą staranność i czy miał podstawy do powzięcia wątpliwości co do rzetelności transakcji z dostawcą, a niezbędną do owego rozstrzygnięcia jest wszechstronna i wnikliwa ocena wszystkich istotnych okoliczności faktycznych każdego indywidualnego przypadku.