Kwoty wpłacane deweloperowi na podstawie umowy deweloperskiej stanowią wydatki na budowę własnego lokalu mieszkalnego w rozumieniu art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uprawniające do skorzystania ze zwolnienia podatkowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 tej ustawy, niezależnie od faktu przeniesienia prawa własności w terminie dwóch lat od końca roku podatkowego

W postępowaniu w przedmiocie ograniczenia poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych ocena organu podatkowego koncentruje się na uprawdopodobnieniu przesłanki niewspółmierności zaliczek w stosunku do przewidywanego podatku należnego, nie zaś na pełnym postępowaniu dowodowym dotyczącym rozliczenia podatkowego podatnika.

W postępowaniu dotyczącym ograniczenia poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych istotne jest uprawdopodobnienie przez podatnika, że zaliczki obliczone według zasad określonych w ustawach podatkowych byłyby niewspółmiernie wysokie w stosunku do przewidywanego podatku należnego, a nie przeprowadzenie pełnego postępowania dowodowego analogicznego do postępowania w przedmiocie określenia

Podatnikom przysługuje co do zasady swoboda wyboru struktur organizacyjnych oraz sposobu dokonywania czynności, które uważają oni za najlepiej przystosowane do potrzeb swej działalności gospodarczej oraz w celu ograniczenia swoich obciążeń podatkowych. Zasada zakazu nadużyć, znajdująca zastosowanie w dziedzinie VAT, zabrania jedynie całkowicie sztucznych konstrukcji oderwanych od rzeczywistości gospodarczej

Środki pozyskane przez jednostkę samorządu terytorialnego w formie dofinansowania celowego na realizację konkretnych przedsięwzięć infrastrukturalnych, które nie mają bezpośredniego wpływu na cenę towarów lub usług świadczonych przez daną jednostkę i nie są związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, nie powinny być wliczane do podstawy opodatkowania VAT zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT

Przepis art. 15e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy interpretować w taki sposób, że ograniczenia w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów dotyczą usług o charakterze doradczym lub zarządczym. Dla prawidłowej oceny zastosowania tego przepisu niezbędne jest dokładne zbadanie charakteru i funkcji świadczonej usługi oraz jasne wyjaśnienie podstaw prawnych rozstrzygnięcia.