Wyrok NSA z dnia 20 listopada 2020 r., sygn. II GSK 3625/17
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Kuba Sędzia NSA Dorota Dąbek (spr.) Sędzia del. WSA Izabella Janson po rozpoznaniu w dniu 20 listopada 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej "[A.]" Sp. z o.o. w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 14 lipca 2017 r., sygn. akt III SA/Łd 343/17 w sprawie ze skargi "[A.]" Sp. z o.o. w W. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Łodzi z dnia [...] stycznia 2017 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej z tytułu urządzania gier na automacie poza kasynem gry 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od "[A.]" Sp. z o.o. w W. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi 1800 (tysiąc osiemset) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, objętym skargą kasacyjną wyrokiem z 14 lipca 2017 r., sygn. akt III SA/Łd 343/17, oddalił skargę "[A.]" Sp. z o.o. w W. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Łodzi (obecnie: Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Łodzi; dalej: Dyrektor) z [...] stycznia 2017 r. w przedmiocie kary pieniężnej z tytułu urządzania gier na automacie poza kasynem gry.
Sąd pierwszej instancji orzekał w następującym stanie faktycznym i prawnym:
Zaskarżoną decyzją Dyrektor, działając m.in. na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. 2015 r., poz. 613 ze zm.; dalej cyt. jako: o.p.), art. 2 ust. 3-4, art. 6 i art. 89 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (tekst jedn. Dz. U. z 2015 r. poz. 612 ze zm.; dalej cyt. jako: u.g.h.), utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji z [...] sierpnia 2015 r. wymierzającą "[A.]" Sp. z o.o. w W. (dalej: skarżąca, Spółka) karę pieniężną 12 000 zł z tytułu urządzania gier na automacie typu CSANI money transfers bez numeru fabrycznego, w należącym do I.W. Barze "[...]" przy ul. [...] w B. tj. poza kasynem gry. Podstawą nałożenia kary było ustalenie, że opisane urządzenie to automat do gier oferujący wygrane pieniężne i rzeczowe, a gry na nim urządzane spełniają definicję z art. 2 ust. 3 i 4 u.g.h., tj. zawierają element losowości, a także mają charakter komercyjny. Ustalono, że w chwili kontroli faktycznym dysponentem spornego automatu była skarżąca. W ocenie organu świadczy o tym umowa dzierżawy 2 m² powierzchni w lokalu użytkowym zawarta przez Spółkę 28 lutego 2013 r. z I.W. - właścicielem kontrolowanego lokalu. Umowa uprawniała Spółkę do zainstalowania w lokalu wolnostojącego kiosku z ekranem dotykowym oraz urządzeniem do przyjmowania i wydawania banknotów i monet, które będą służyły do pośrednictwa pieniężnego, w tym przekazów realizowanych od i do brokera instrumentów finansowych C. lub innego brokera. Z przedłożonej przez Spółkę w toku postępowania umowy współpracy zawartej 28 marca 2012 r. pomiędzy skarżącą Spółką, zwaną "właścicielem kiosków", a "F." A.G., zwanym w umowie "M.", wynika, iż w miejscach, gdzie "M." prowadzi działalność gospodarczą za pomocą urządzeń wydzierżawionych od właściciela kiosków, w ramach działania umowy, właściciel kiosków zobowiązuje się wykonywać czynności serwisowe związane z eksploatacją urządzeń, obsługą gotówkowej zawartości urządzeń peryferyjnych służących do realizowania wpłat oraz wypłat. Skarżąca przedłożyła również zawartą 28 marca 2012 r. z "F." A.G. (Dzierżawca) umowę poddzierżawy 2m2 powierzchni użytkowej lokalu celem prowadzenia działalności polegającej na pośrednictwie pieniężnym. Z tytułu tej umowy skarżąca miała otrzymywać miesięczny czynsz dzierżawny ustalony jako procent od zrealizowanych przez urządzenie przekazów pieniężnych. Organ wskazał również na treść zeznań świadków, z których wynika że automat był serwisowany przez P.B., który wstawił urządzenie do lokalu i dokonywał wszelkich czynności związanych z obrotem na urządzeniu. Dyrektor wyjaśnił, iż Spółka udostępniała sprzęt do gier (automat) i oprogramowanie innym podmiotom odpłatnie oraz nie posiadała koncesji na prowadzenie kasyna gry wymaganego na podstawie art. 6 ust. 1 u.g.h., ani zezwolenia, w myśl art. 129 ust. 1 u.g.h. W oparciu o zebrany materiał dowodowy stwierdzono, że skarżąca była urządzającym gry w rozumieniu art. 89 ust. 1 pkt 2 u.g.h., bowiem zapewniła warunki lokalowe, instalację i eksploatację (obsługę) spornego urządzenia w kontrolowanej lokalizacji (zorganizowała tą działalność), dlatego nałożona została na nią kara w wysokości ustalonej zgodnie z art. 89 ust. 2 pkt 2 u.g.h. Dyrektor nie zgodził się ze stanowiskiem Spółki, że nie czerpała zysków z działalności prowadzonej przez poddzierżawcę, a jedynie pobierała czynsz dzierżawny z tytułu zawartej umowy, natomiast dysponentem powierzchni jak i urządzenia pozostawał A.G. którego działalność polegała na wykorzystaniu terminala internetowego do świadczenia usług finansowych (inwestycje, zakup walut) m.in. dostarczanych pod marką M.. W ocenie Dyrektora powołane w tym względzie opinie biegłych nie mogą stanowić dowodu w sprawie, ponieważ nie dotyczą spornego automatu i nie wskazują na charakter gier rozgrywanych na przedmiotowym urządzeniu.
Nie zgadzając się z powyższym orzeczeniem, skarżąca wniosła skargę, w której domagała się uchylenia decyzji organów obu instancji i zwrotu kosztów postępowania.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
