Wyrok SN z dnia 12 marca 2009 r., sygn. II PK 198/08
Wyznaczenie przez pracodawcę jako zadania roboczego wyjazdu niebędącego podróżą służbową, wymagającego dla jego wykonania poniesienia przez pracownika dodatkowych kosztów, uzasadnia roszczenie o ich zwrot przez pracodawcę (art. 742 k.c. w związku z art. 300 k.p.).
Przewodniczący SSN Zbigniew Hajn, Sędziowie SN: Beata Gudowska, Herbert Szurgacz (sprawozdawca).
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 marca 2009 r. sprawy z powództwa Jacka K., Andrzeja K. przeciwko Przedsiębiorstwu Przemysłowo-Handlowo-Usługowemu i Transportowemu S.W. H. Stanisław H. i Wojciech H. spółce jawnej w O. o diety, wynagrodzenie, odprawę pieniężną, ekwiwalent za urlop wypoczynkowy i zwrot kwot potrąconych za rozmowy telefoniczne, na skutek skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 6 grudnia 2007 r. [...]
uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Sądowi Apelacyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania i orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy-Sąd Pracy w Warszawie wyrokiem z dnia 6 listopada 2006 r. uwzględnił powództwo Jacka K. i Andrzeja K. wniesione przeciwko pozwanemu Przedsiębiorstwu Przemysłowo - Handlowo - Usługowemu i Transportowemu „S.W. H.” Stanisław H. i Wojciech H. spółce jawnej w O. i zasądził na rzecz powodów należności ze stosunku pracy z tytułu diet, wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych, odprawy pieniężnej, wynagrodzenia za czas urlopu wypoczynkowego oraz nakazał zwrot potrąconych z ich wynagrodzenia kwot z tytułu przeprowadzonych rozmów telefonicznych.
Rozstrzygnięcie zostało oparte na następujących ustaleniach faktycznych. Powodowie Andrzej K. i Jacek K. byli zatrudnieni u pozwanego na stanowisku kierowców samochodów ciężarowych w wymiarze pełnego etatu. Wykonywali pracę kierowców w transporcie zagranicznym i krajowym. Powyższe warunki obowiązywały w okresie całego zatrudnienia powodów, natomiast zmianom ulegały warunki wynagradzania. Od dnia 11 listopada 1999 r. Andrzej K. zawarł z pozwaną umowę o pracę, zgodnie z którą miał otrzymywać wynagrodzenie za pracę w wysokości 870 zł brutto miesięcznie. Następnie od 1 stycznia 2000 r. miał otrzymywać wynagrodzenie miesięczne w kwocie 870 zł brutto i „10% od frachtu przy wyjazdach zagranicznych bez wypłat kosztów delegacji (fracht brutto)”. W dniu 11 grudnia 2001 r. powód zawarł z pozwaną kolejną umowę o pracę, w której strony uzgodniły, że powód będzie otrzymywał wynagrodzenie w kwocie 1.450 zł miesięcznie brutto oraz „gratyfikację na koszty delegacji” w wysokości 10 groszy za 1 km przejechany bez ładunku i 15 groszy za 1 km przejechany z ładunkiem; kilometry miałyby być liczone według elektronicznej mapy Polski i Europy. Zgodnie z kolejną umową z dnia 1 lutego 2001 r. miał otrzymywać wynagrodzenie w wysokości 1.450 zł miesięcznie i „gratyfikacje za koszty delegacji zagranicznych w wysokości 10% frachtu netto”: W aneksie z 11 grudnia 2001 r. zmieniono system wynagradzania wprowadzając następujące warunki: stawka za 1 godzinę 6 zł, godziny nadliczbowe -100% stawki podstawowej, za pracę w godzinach nocnych - podstawowa stawka za 1 godzinę, tj. 6 zł netto plus 20%, przestoje z winy pracodawcy - płatne według stawki podstawowej, przestoje z winy pracownika - niepłatne, dyżur płatny - 50% stawki godzinowej, delegacje krajowe i zagraniczne - dieta, płatne według rozporządzenia od stycznia 2003 r. - 20 zł za dobę. Takie warunki zatrudnienia obowiązywały powoda do końca okresu zatrudnienia. W dniu 28 marca 2003 r. Andrzej K. otrzymał pismo pracodawcy zawierające wypowiedzenie umowy o pracę z dnia 1 listopada 1999 r. z powodu złej sytuacji ekonomicznej firmy. Okres wypowiedzenia upłynął w dniu 30 czerwca 2003 r. Etat powoda został zlikwidowany.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
