Postanowienie SN z dnia 18 lutego 2005 r. sygn. III SPP 30/05
Sąd okręgowy, w którego okręgu ma być prowadzona egzekucja jest wyłącznie właściwy do rozpoznania skargi na przewlekłość postępowania o nadanie klauzuli wykonalności orzeczeniu sądowemu, także wówczas, gdy przedmiotem skargi jest przebieg postępowania przed sądem okręgowym lub apelacyjnym.
Sędzia SN Katarzyna Gonera.
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 18 lutego 2005 r. sprawy ze skargi Tadeusza G. na przewlekłość postępowania egzekucyjnego Sądu Okręgowego w Katowicach [...]
przekazał skargę na przewlekłość postępowania egzekucyjnego Sądowi Okręgowemu w Katowicach.
Uzasadnienie
Tadeusz G wniósł do Sądu Najwyższego skargę na przewlekłość postępowania przed Sądem Okręgowym w Katowicach [...] oraz przed Sądem Apelacyjnym w Katowicach, które - według twierdzeń skarżącego - od 7 lipca 2000 r. nie rozpoznały jego zażalenia na ponowne nadanie klauzuli wykonalności tytułowi egzekucyjnemu w postaci nakazu zapłaty skierowanemu przeciwko niemu jako dłużnikowi wekslowemu (poręczycielowi). Skarżący wniósł o nakazanie Sądowi Okręgowemu w Katowicach Wydziałowi Gospodarczemu nadania biegu jego zażaleniu z 7 lipca 2000 r. oraz o „zasądzenie odszkodowania w kwocie 10.000 zł”.
W uchwale składu siedmiu sędziów z dnia 16 listopada 2004 r., III SPP 42/04, której nadano moc zasady prawnej (dotychczas niepublikowana, przekazana do publikacji w OSNP 2005 nr 5), Sąd Najwyższy stwierdził, że do skargi na przewlekłość postępowania uregulowanej w ustawie z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz.U. Nr 179, poz. 1843), rozpoznawanej przez Sąd Najwyższy w sprawie cywilnej, stosuje się przymus adwokacko-radcowski (art. 393 k.p.c.). Z treści skargi wniesionej w rozpoznawanej sprawie nie wynikało, że wnoszący ją jest uprawniony do sporządzenia jej osobiście. W skardze nie zaznaczono bowiem, że wnosi ją osoba wykonująca zawód adwokata lub radcy prawnego. Gdyby osoba wnosząca skargę nie była uprawniona do jej wniesienia (nie będąc adwokatem lub radcą prawnym, albo sędzią prokuratorem lub notariuszem, albo profesorem lub doktorem habilitowanym nauk prawnych), skarga wniesiona do Sądu Najwyższego byłaby niedopuszczalna jako złożona bez zachowania wymagania dotyczącego przymusu adwokacko-radcowskiego. Taka skarga przed dniem 5 lutego 2005 r. podlegałaby odrzuceniu, a po tym dniu zwrotowi - w związku z wejściem w życie ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 172, poz. 1804), w której uchylono art. 393 k.p.c. i wprowadzono nowe regulacje - art. 87 i 130 § 5 k.p.c. Zgodnie z tymi przepisami, w postępowaniu przed Sądem Najwyższym obowiązuje zastępstwo stron przez adwokatów lub radców prawnych; zastępstwo to dotyczy także czynności procesowych związanych z postępowaniem przed Sądem Najwyższym, podejmowanych przed sądem niższej instancji; przepisu tego nie stosuje się, gdy stroną jej przedstawicielem ustawowym lub pełnomocnikiem jest sędzia, prokurator, notariusz albo profesor lub doktor habilitowany nauk prawnych, a także gdy stroną lub jej przedstawicielem ustawowym jest adwokat lub radca prawny (art. 87 k.p.c.). Pisma procesowe sporządzone z naruszeniem art. 87 k.p.c. podlegają zwrotowi bez wzywania do usunięcia braków, chyba że ustawa stanowi inaczej (art. 130 § 5 k.p.c.). Te nowe przepisy mają bezpośrednie zastosowanie, także do spraw wszczętych przed ich wejściem w życie.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
