Wyrok SN z dnia 21 października 2003 r. sygn. I PK 512/02
Zmiana warunków wynagradzania na korzyść pracownika, polegająca na przyznaniu mu wyższego wynagrodzenia, wymaga dla swej skuteczności jego wyraźnej lub dorozumianej zgody.
Przewodniczący SSN Józef lwulski
Sędziowie SN: Zbigniew Hajn, Jadwiga Skibińska-Adamowicz (sprawozdawca)
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 października 2003 r., sprawy z powództwa Włodzimierza K. przeciwko Przedsiębiorstwu Rewaloryzacji W. Spółce z o. o. w W. o wynagrodzenie, na skutek kasacji powoda od wyroku Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 12 czerwca 2002 r. [...]
oddalił kasację.
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych we Wrocławiu wyrokiem z dnia 7 listopada 2001 r. oddalił powództwo Włodzimierza K. przeciwko Przedsiębiorstwu Rewaloryzacji W. spółce z o.o. w W. o zapłatę kwoty 41.118,90 zł tytułem wyrównania wynagrodzenia między kwotą 3.000 zł wynikającą z uchwały rady nadzorczej z dnia 18 czerwca 1997 r. a kwotami faktycznie wypłaconymi mu w okresie od 1 czerwca 1997 r. do 31 grudnia 1998 r. Sąd pierwszej instancji ustalił, że powód był zatrudniony w pozwanej spółce najpierw (od dnia 1 kwietnia 1992 r.) jako główny specjalista-doradca zarządu, a od dnia 25 kwietnia 1997 r. jako prezes spółki, w wymiarze etatu, za wynagrodzeniem miesięcznym w wysokości 591,20 zł. Wynagrodzenie powoda było aktualizowane co trzy miesiące na podstawie aneksów do umowy o pracę. Chodziło w nich o to, by wynagrodzenie powoda ustalić w wysokości 60% przeciętnego wynagrodzenia, co nie pozbawiłoby go emerytury, którą pobierał. Ustalone w ten sposób kwoty wynagrodzenia akceptował przewodniczący rady nadzorczej - zięć powoda. Aneksy do umowy o pracę były sporządzane w trzech egzemplarzach: jeden z nich był dołączany do akt osobowych, drugi otrzymywał powód, trzeci był przekazywany do rachuby, gdzie obliczano wynagrodzenie powoda i sporządzano listy płac. Powód akceptował wszystkie aneksy do umowy o pracę, składając na nich swój podpis. Listy płac zatwierdzał dyrektor spółki bądź powód jako jej prezes. Uchwałą z dnia 18 czerwca 1997 r. rada nadzorcza spółki przyznała powodowi wynagrodzenie w wysokości 3.000 zł miesięcznie, począwszy od 1 maja 1997 r. Powód dowiedziawszy się o treści uchwały, oświadczył, że takiego wynagrodzenia nie może pobierać, gdyż byłby wtedy zmuszony do zawieszenia emerytury, jednak przy sprzedaży spółki „jakoś to sobie zrekompensuje”. Na kolejnym posiedzeniu rady nadzorczej jej członkowie dyskutowali z powodem na temat wysokości jego wynagrodzenia określonego w uchwale z dnia 18 czerwca 1997 r. Uwzględniając życzenie powoda, by nie było konieczności zawieszenia emerytury, a także sytuację finansową spółki, postanowiono - bez sporządzenia na piśmie uchwały - że powód nie będzie pobierał wynagrodzenia określonego w uchwale z dnia 18 czerwca 1997 r. W związku z tym do komórki spraw osobowych nie została przekazana uchwała z dnia 18 czerwca 1997 r. ani też informacja o kolejnej uchwale zmieniającej tę uchwałę. Ta ostatnia jednak (późniejsza) została wpisana do protokołu posiedzenia rady nadzorczej. Zatem powód dalej pobierał wynagrodzenie ustalane aneksami w wysokości 60% wynagrodzenia krajowego. Również składając walnemu zgromadzeniu sprawozdanie z działalności spółki nie poinformował o pobieraniu wynagrodzenia niższego niż przewidziane w uchwale rady nadzorczej z dnia 18 czerwca 1997 r. W spisie długów spółki sporządzonym na początku 1999 r. nie wykazał również jako długu różnicy istniejącej od czerwca 1997 r. między pobieranym a przyznanym mu wynagrodzeniem. W dniu 1 stycznia 1999 r. przewodniczący rady nadzorczej Mirosław Ś. - zięć powoda podpisał dwa skierowane do niego pisma. Jedno z nich, z powołaniem się na uchwałę rady nadzorczej z dnia 18 czerwca 1997 r., zawiadamiało o przyznaniu wynagrodzenia w wysokości 3.000 zł miesięcznie i o jego wyrównaniu za okres od 18 czerwca 1997 r. do 31 grudnia 1998 r., po uzyskaniu przez spółkę środków płatniczych, drugie - o przyznaniu wynagrodzenia zasadniczego w kwocie 3.690 zł brutto, począwszy od 1 stycznia 1999 r. i zgodnie z rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 14 grudnia 1998 r. (bez podania jego tytułu). Od 1 stycznia 1999 r. powód zaczął otrzymywać wynagrodzenie w wysokości 3.690 zł. W 1999 r. rada nadzorcza nie wydała żadnej uchwały w sprawie wynagrodzenia powoda, nie „odwiesiła” uchwały z dnia 18 czerwca 1997 r. ani też nie zajęła stanowiska w sprawie wyrównania powodowi wynagrodzenia za okres od 1 czerwca 1997 r. do 31 grudnia 1998 r. Po prostu, nie zajmowała się tymi sprawami.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
