Wyrok SN z dnia 18 grudnia 2001 r. sygn. I PKN 745/00

Przewodniczący SSN Teresa Flemming-Kulesza

Sędziowie SN: Jadwiga Skibińska-Adamowicz (sprawozdawca), Barbara Wagner

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 18 grudnia 2001 r. sprawy z powódz­twa Krystyny P. przeciwko Z. Zakładom Obuwia Spółce Akcyjnej w Z. o ustalenie, na skutek kasacji powódki od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych we Wrocławiu z dnia 20 czerwca 2000 r. [...]

oddalił kasację,

nie obciążył powódki obowiązkiem zwrotu stronie pozwanej kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Sąd Rejonowy-Sąd Pracy w Bolesławcu wyrokiem z dnia 29 marca 2000 r. ustalił, że umowa o pracę zawarta z powódką Krystyną P. przez syndyka masy upadłości Z. Zakładów Obuwia SA w Z. przekształciła się z umowy o pracę na czas określony w umowę o pracę na czas nieokreślony oraz zasądził od strony pozwanej na rzecz powódki kwotę 2.934 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 30 marca 2000 r. tytułem odszkodowania za rozwiązanie umowy o pracę z naruszeniem przepisów prawa. Sąd Rejonowy ponadto ustalił, że powódka była zatrudniona w pozwanych Zakładach od 1990 r. Po ogłoszeniu ich upadłości pracodawca wypowiedział powód­ce oraz wszystkim swoim pracownikom umowy o pracę ze skutkiem na dzień 30 września 1998 r. W dniu 5 października 1998 r. syndyk zawarł z powódką umowę o pracę na czas określony od 6 października 1998 r. do 5 stycznia 1999 r., a następnie cztery umowy terminowe, w których datą początkową był dzień 5 października 1998 r., a datą końcową: 31 marca 1999 r., 31 lipca 1999 r., 31 października 1999 r. oraz 31 stycznia 2000 r. Zawarciu każdej kolejnej umowy o pracę towarzyszyło zniszcze­nie poprzedniej. W dniu 15 sierpnia 1998 r. syndyk masy upadłości otrzymał zgodę Sądu Rejonowego w Legnicy na prowadzenie działalności gospodarczej, tj. dalszej sprzedaży w sklepie w B. do dnia 15 listopada 1998 r., a następnie postanowieniem tego Sądu z dnia 25 lutego 1999 r. zgoda ta została przedłużona do dnia 31 sierpnia 1999 r. Ostatecznie prowadzenie działalności handlowej w sklepach zakładowych miało trwać do dnia 30 kwietnia 2000 r. Powódka otrzymywała wynagrodzenie w kwocie 1467 zł. Na podstawie przytoczonych ustaleń Sąd Rejonowy uznał, że stan faktyczny sprawy uzasadniał zastosowanie konstrukcji prawnej przyjętej w art. 25KP. Począwszy bowiem od umowy z dnia 5 października 1998 r. strona pozwana zawarła z powódką cztery terminowe umowy o pracę, między którymi nie było żadnych przerw. Zatem powódka spełniła warunek z art. 25 KP, który polega na tym, że jeżeli strony zawarły dwukrotnie umowę o pracę na następujące po sobie okresy, to trzecią umowę zawartą na czas określony - jeżeli przerwa między rozwiązaniem każdej poprzedniej umowy a zawarciem kolejnej nie była dłuższa niż miesiąc - traktuje się jako zawartą na czas nieokreślony.

Treści dostępne dla abonentów IFK Platformy Księgowych i Kadrowych

Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych

• Codzienne aktualności prawne
• Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
• Bogatą bibliotekę materiałów wideo
• Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty

Zamów teraz Masz już konto? Zaloguj się