Wyrok SN z dnia 14 grudnia 1999 r. sygn. I PKN 444/99
Obowiązek pracodawcy wskazania w oświadczeniu o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika (art. 52 § 1 pkt 1 KP) przyczyny uzasadniającej to rozwiązanie (art. 30 § 4 KP) oznacza, że powinna być ona określona w sposób, który jednoznacznie wskazuje, na czym w opinii pracodawcy polega wina pracownika.
Przewodniczący: SSN Józef Iwulski
Sędziowie SN: Jadwiga Skibińska-Adamowicz, Andrzej Wasilewski (sprawozdawca).
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 14 grudnia 1999 r. sprawy z powództwa Aleksandra P. przeciwko Przedsiębiorstwu Wielobranżowemu „H.” Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w E. o przywrócenie do pracy, na skutek kasacji strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Gdańsku z siedzibą w Gdyni z dnia 20 kwietnia 1999 r. [...]
uchylił zaskarżony wyrok oraz wyrok Sądu Rejonowego-Sądu Pracy w Elblągu z dnia 9 marca 1999 r. [...] i przekazał sprawę temu Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania.
Uzasadnienie
Sąd Rejonowy-Sąd Pracy w Elblągu wyrokiem z dnia 9 marca 1999 r. [...] przywrócił powoda - Aleksandra P. do pracy u strony pozwanej, czyli w Przedsiębiorstwie Wielobranżowym „H.” Spółce z o.o. w E. oraz zasądził na jego rzecz kwotę 8.277,90 zł tytułem wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy, płatną w przypadku podjęcia pracy w terminie 7 dni. W uzasadnieniu tego wyroku Sąd podniósł, że pismem z dnia 5 stycznia 1990 r. strona pozwana rozwiązała z powodem umowę o pracę (zawartą na czas oznaczony od dnia 1 września 1998 r. do dnia 31 grudnia 2000 r.) bez zachowania okresu wypowiedzenia, z powodu ciężkiego naruszenia obowiązków pracowniczych, tzn. wprowadzenia w błąd przełożonego i niewykonywania poleceń służbowych. Na podstawie dokonanych ustaleń faktycznych i zebranego materiału dowodowego w sprawie Sąd uznał, że roszczenie powoda o przywrócenie do pracy jest zasadne i zasługuje na uwzględnienie, ponieważ strona pozwana rozwiązując z nim umowę o pracę bez wypowiedzenia naruszyła ciążący na niej z mocy art. 30 § 4 KP obowiązek podania, w doręczonym powodowi oświadczeniu o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia, konkretnej i rzeczywistej przyczyny uzasadniającej rozwiązanie umowy o pracę w tym trybie. Ponadto Sąd zasądził od strony pozwanej na rzecz powoda wynagrodzenie za okres pozostawania przez niego bez pracy, tj. za 2 miesiące i 3 dni - zgodnie z przedstawionym przez stronę pozwaną zaświadczeniem o wysokości wynagrodzenia powoda. Natomiast Sąd uznał za bezzasadne roszczenie powoda o zapłatę trzynastej pensji. W apelacji od powyższego wyroku strona pozwana podniosła zarzut naruszenia art. 52 § 1 pkt 1 oraz art. 45 § 2 KP, wobec niedokonania przez Sąd ustaleń co do istnienia rzeczywistych przyczyn uzasadniających rozwiązanie z powodem umowy o pracę bez wypowiedzenia oraz wobec przywrócenia do pracy pracownika, który - w opinii strony pozwanej - naruszył zaufanie pracodawcy w sposób wyjątkowo naganny.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
