Wyrok NSA z dnia 14 marca 2023 r., sygn. II OSK 2314/19
Zagospodarowanie przestrzenne
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Grzegorz Czerwiński Sędziowie sędzia NSA Tomasz Zbrojewski (spr.) sędzia del. WSA Marta Laskowska-Pietrzak po rozpoznaniu w dniu 14 marca 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej P. sp. z o.o. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 17 października 2018 r., sygn. akt II SA/Kr 391/18 w sprawie ze skargi J. P. i T. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Nowym Sączu z dnia 15 grudnia 2017 r., znak: SKO-ZP-415-280/17 w przedmiocie ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego 1. podejmuje zawieszone postępowanie sądowe, 2. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Krakowie, 3. odstępuje od zasądzenia zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego w całości.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z dnia 17 października 2018 r., sygn. akt II SA/Kr 391/18, po rozpoznaniu skargi J. P. i T. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Nowym Sączu z dnia 15 grudnia 2017 r., znak: SKO-ZP-415-280/17, w przedmiocie ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego: 1) uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji; 2) zasądził od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Nowym Sączu na rzecz skarżących kwotę 500 złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Wyrok został wydany w następujących okolicznościach sprawy.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Nowym Sączu powołaną na wstępie decyzją z dnia 15 grudnia 2017 r., na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2017 r. poz. 1257, zwana dalej: "k.p.a."), w zw. z art. 50 ust. 1, art. 51 ust. 1 pkt 2, art. 52 ust. 1 i ust. 2, art. 53 ust. 1 i ust. 3, art. 54 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 2017 r. poz. 1073, zwana dalej: "u.p.z.p."), w zw. z § 2 ust. 1 pkt 7 i § 3 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010 r. w sprawie określenia rodzajów przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko (Dz.U. z 2016 r. poz. 71, zwane dalej: "rozporządzeniem"), utrzymało w mocy decyzję Burmistrza [...] z dnia 25 września 2017 r., znak: AGI.6733.8.2017, ustalającą na rzecz P. sp. z o.o. z siedzibą w W. lokalizację inwestycji celu publicznego p.n. "Stacja bazowa telefonii komórkowej [...] - [...] z wewnętrzną linią zasilającą WLZ", na działkach nr [...], obręb [...].
Kolegium wskazało, że Burmistrz [...] w dniu 19 maja 2017 r. wydał postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania w sprawie wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach realizacji inwestycji, ponieważ - zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 7 i § 3 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia - inwestycja nie jest zaliczana do żadnej kategorii przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko oraz - zgodnie z art. 71 ust. 2 ustawy z dnia 3 października 2008r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz ocenach oddziaływania na środowisko (Dz.U. z 2016 r. poz. 353 ze zm.) - nie wymaga uzyskania decyzji o środowiskowych uwarunkowań. Kwalifikacja taka uzyskała już wcześniej potwierdzenie Dyrektora Regionalnego Ochrony Środowiska w Krakowie ze względu na deklarowane parametry anten (pismo z dnia 24 listopada 2016 r., znak: OO.4240.2.138.2016.JS). Inwestor przedstawił kwalifikację przedsięwzięcia (opracowanie - lipiec 2016 r.) sporządzoną w przekrojach trzech azymutów 130°, 205° i 290° dla odległości 70, 150 i 200 m w każdym przekroju. Kwalifikacja wykazała, że minimalna wysokość wiązki promieniowania o poziomie wyższym niż 0,1 W/m2 wynosi od 5,8 m n.p.t. (azymut 130°, odległość 200 m) do 48,6 m (azymut 290°, odległość 70 m od środka elektrycznego anteny). Na rysunku wykonanym na mapie zasadniczej pokazano maks. zasięg promieniowania o poziomie wyższym niż 0,1 W/m2, natomiast na przekrojach azymutowych zobrazowano zasięg pionowy wiązki >0,1 W/m2: 22,0 m n.p.t. w azymucie 130°, 41,9 m n.p.t. w azymucie 205° i 45,1 m n.p.t. w azymucie 290°. W obszarach maksymalnego zasięgu promieniowania (>0,1 W/m2) nie ma żadnej zabudowy. W ramach postępowania sporządzono analizę stanu faktycznego i prawnego inwestycji, powierzając jej wykonanie A. P., posiadającej uprawnienia wymagane do opracowania projektu decyzji. Zgodnie z analizą sporządzoną na potrzeby kwalifikacji przedsięwzięcia na projektowanej wieży mają być zawieszone po 4 anteny sektorowe na azymutach 130°, 205° i 290° (na wysokości 52,9 - 53,3 n.p.t.) dla których maksymalną EIRP anteny wynosić będzie od 1000 do 7907 W, a pochylenie poszczególnych wiązek od 6° do 10°. Skutkiem tego osie głównych wiązek promieniowania anten w normatywnych odległościach 70 m, 150 m i 200 m przebiegać będą w wolnej przestrzeni powyżej 2 m n.p.t., w miejscach niedostępnych dla ludzi. Biorąc zatem pod uwagę przepisy § 2 ust. 1 pkt 7 i § 3 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia - nie są spełnione warunki zaliczające przedsięwzięcie do kategorii mogących zawsze, a nawet tylko potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko i wobec tego nie jest wymagane uzyskanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach realizacji inwestycji. Projekt decyzji przekazany został do uzgodnień, w wyniku których uzyskano pozytywne stanowiska: Ministra Zdrowia, Dyrektora Okręgowego Urzędu Górniczego w Krakowie, Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Krakowie, który stwierdził brak podstaw w u.p.z.p. do uzgodnienia z tym organem. SKO stwierdziło, że nieuprawniony jest zarzut, jakoby w strefie "B" ochrony Uzdrowiska [...] nie jest dopuszczalna lokalizacja inwestycji ustalona zaskarżoną decyzją. Zgodnie z uchwałą nr [...] Rady Miejskiej w [...] z dnia [...] lipca 2013 r. (Dz.Urz. Woj. [...] poz. [...]) w sprawie uchwalenia Statutu Uzdrowiska [...] - § 3 ust. 2 pkt 1 lit. b) zabrania się w strefie "B" lokalizacji urządzeń emitujących fale elektromagnetyczne, będących przedsięwzięciami mogącymi zawsze znacząco oddziaływać na środowisko w zrozumieniu ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnieniu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. z 2017 r. poz. 1405) - oddziałujących na strefę "A" polami elektromagnetycznymi o poziomach wyższych niż dopuszczalne dla miejsc dostępnych dla ludności, określonych na podstawie art. 122 ustawy Prawo ochrony środowiska. Tymczasem w niniejszej sprawie przedmiotem decyzji jest urządzenie emitujące fale EM nie zaliczone do przedsięwzięć mogących znacząco (a nawet potencjalnie znacząco) oddziaływać na środowisko. Potwierdzeniem jest pozytywne stanowisko Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Krakowie (RDOŚ) z dnia 24 listopada 2016 r., który stwierdził brak potrzeby uzyskania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach realizacji inwestycji. Ostatecznie decyzję uzgodnił Minister Zdrowia postanowieniem z dnia 19 lipca 2017 r. - stwierdzając tym samym, że planowana lokalizacja nie narusza Statutu Uzdrowiska [...]. Zdaniem Kolegium, bezpodstawne jest żądanie analizy efektu "nakładania się" wiązek promieniowania, co - w ocenie skarżących - mogłoby skutkować inną kwalifikacją przedsięwzięcia w zrozumieniu przepisów rozporządzenia. Żądanie takie nie znajduje oparcia w przepisach rozporządzenia, ponieważ zarówno w przepisie § 2 ust. 1 pkt 7 jak i w § 3 ust. 1 pkt 8 jest mowa o mocy promieniowania "pojedynczej anteny", która jest podstawą kwalifikacji przedsięwzięcia pod względem wpływu na miejsca dostępne dla ludności. Natomiast w dokumencie p.t. "Analiza rozkładu pól elektromagnetycznych wokół Stacji Bazowej" opracowana została mapa sumarycznego obszaru pola dla trzech azymutów anten sektorowych (130°, 205°, 290°), która dowodzi, że maksymalny zasięg pola o poziomie promieniowania wyższym niż 0,1 W/m2 nie przekracza odległości (odpowiednio do ww. azymutów): 127,5 m, 98,3 m, 127,5 m. W polach tych nie ma żadnej zabudowy ani miejsc dostępnych dla ludności, uwzględniając maksymalne pochylenie wiązek promieniowania. Odnosząc się do pozostałych zarzutów, Kolegium stwierdziło, że zgromadzony materiał dowodowy jest kompletny, bowiem obejmuje zarówno analizę zgodności zamierzonej lokalizacji przedsięwzięcia z przepisami u.p.z.p. oraz z przepisami odrębnymi, w tym w szczególności dotyczącymi uwarunkowań związanych z położeniem inwestycji w granicach miejscowości uzdrowiskowej i zgodności ze Statutem Uzdrowiska. Analiza wykazała że teren lokalizacji nie jest objęty żadną formą ochrony przyrody i ochrony krajobrazowej. Decyzja uzyskała pozytywne uzgodnienia wszystkich zainteresowanych organów współdziałających.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
