Wyrok NSA z dnia 13 lipca 2023 r., sygn. I GSK 1773/19
Finanse publiczne
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Salachna (spr.) Sędzia NSA Małgorzata Grzelak Sędzia NSA Joanna Kabat-Rembelska Protokolant Michał Mazur po rozpoznaniu w dniu 13 lipca 2023 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Miasta Gliwice od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 maja 2019 r. sygn. akt V SA/Wa 13/19 w sprawie ze skargi Miasta Gliwice na decyzję Ministra Finansów z dnia 30 października 2018 r. nr FG3.4144.3.2018 w przedmiocie odmowy stwierdzenia i zwrotu nadpłaty z tytułu kosztów procesu oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (dalej: WSA lub Sąd I instancji) wyrokiem z dnia 13 maja 2019 r., sygn. akt V SA/Wa 13/19 oddalił skargę Miasta Gliwice (dalej: skarżące lub Miasto) na decyzję Ministra Finansów (dalej: organ lub Minister) z dnia 30 października 2018 r., nr FG3.4144.3.2018 w przedmiocie odmowy stwierdzenia i zwrotu nadpłaty z tytułu kosztów procesu.
Miasto wniosło skargę kasacyjną od wyroku WSA, zaskarżając to orzeczenie w całości domagając się jego uchylenia i rozpoznania skargi, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania WSA. Wniosło też o zasądzenie kosztów postępowania i rozpoznania skargi kasacyjnej na rozprawie.
Zaskarżonemu wyrokowi, na podstawie art. 174 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2022 r., poz. 329 ze zm.; dalej: p.p.s.a.), zarzucono naruszenie przepisów prawa materialnego, tj.:
a) art. 145 § 1 pkt 1 ppkt a) p.p.s.a. w zw. z art. 5 ust. 2 pkt 2 oraz art. 111 pkt 15 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz.U. z 2022 r. poz. 1634 ze zm.; dalej: u.f.p.) w zw. z art. 224 ust. 2 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz.U. z 2022 r., poz. 1166; dalej: u.r.p.) oraz art. 99 w zw. z art. 98 § 3, art. 95 pkt 1 i art. 109 § 1 i 2 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz.U. z 2021 r., poz. 1805; dalej: k.p.c.) - poprzez błędną wykładnię polegającą na przyjęciu, że koszty zastępstwa procesowego ustalone w oparciu o wskazane przepisy, należne pełnomocnikowi procesowemu będącemu radcą prawnym, zasądzone na jego wniosek na rzecz Skarbu Państwa, w sytuacji gdy radca prawny prowadził sprawę na podstawie pełnomocnictwa procesowego udzielonego mu przez starostę (prezydenta miasta na prawach powiatu) wykonującego w tym zakresie zadania zlecone z zakresu administracji rządowej, stanowią dochód budżetu państwa podczas gdy ze wskazanych powyżej przepisów wynika, że zasądzone na rzecz Skarbu Państwa koszty procesu są należne radcy prawnemu tytułem zastępstwa procesowego;
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
