Wyrok NSA z dnia 16 grudnia 2020 r., sygn. II FSK 2020/18
Podatek od nieruchomości
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Beata Cieloch (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia NSA Małgorzata Wolf-Kalamala, Sędzia NSA del. Zbigniew Romała, po rozpoznaniu w dniu 16 grudnia 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej O. S.A. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 31 stycznia 2018 r. sygn. akt I SA/Gl 1076/17 w sprawie ze skargi O. S.A. z siedzibą w W. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia 20 lipca 2017 r. nr [...] w przedmiocie uzupełnienia decyzji w sprawie nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2010 r. oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Zaskarżonym wyrokiem z 31 stycznia 2018 r. sygn. akt I SA/Gl 1076/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę O. S.A z siedzibą w W. (dalej: "Skarżąca", "Spółka"). na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach (dalej: "SKO") z 20 lipca 2017 r., utrzymujące w mocy postanowienie Prezydenta Miasta Z. (dalej: "Organ pierwszej instancji ") z 26 maja 2017 r. w przedmiocie pozostawienia bez rozpatrzenia wniosku o uzupełnienie decyzji w sprawie nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2010 r. Treść uzasadnienia tego wyroku dostępna jest w serwisie internetowym CBOSA (orzeczenia.nsa.gov.pl). Przedstawiając w uzasadnieniu wyroku stan sprawy, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wskazał, że organ pierwszej instancji decyzją z 22 września 2016 r. nr. [...] określił Spółce wysokość nadpłaty z tytułu podatku od nieruchomości za 2010 r. w kwocie 86.838 zł. Pismem z 13 października 2016 r. Spółka wniosła o uzupełnienie powyższej decyzji o rozstrzygnięcie w zakresie odsetek od nadpłaty. Wniosek o uzupełnienie decyzji podpisał doradca podatkowy A. L. (dalej: doradca podatkowy) oraz dołączył pełnomocnictwo z 16 lutego 2016 r. , które upoważniało go do reprezentowania Spółki przed organami podatkowymi, egzekucyjnymi, organami sprawującymi nadzór oraz sądami administracyjnymi w sprawach z zakresu postępowań dotyczących należności powstałych z tytułu podatku od nieruchomości. Postanowieniem z 3 listopada 2016 r. organ pierwszej instancji wezwał doradcę podatkowego o uzupełnienie wniosku przez przedłożenie pełnomocnictwa szczególnego na aktualnym, obowiązującym od 1 stycznia 2016 r. druku PPS-1, do reprezentowania Spółki w postępowaniu podatkowym w sprawie uzupełnienia decyzji w zakresie odsetek od nadpłaty. W wezwaniu organ wskazał, że nieuzupełnienie braków formalnych w wyznaczonym terminie 7 dni spowoduje pozostawienie sprawy bez rozpatrzenia. W podstawie prawnej wezwania organ pierwszej instancji powołał się na art. 169 § 1, art. 143 § 1 oraz 216 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 z późn. zm., dalej: O.p.) W odpowiedzi na powyższe wezwanie doradca podatkowy w piśmie z 6 grudnia 2016 r. wyjaśnił, że w przedmiotowej sprawie Spółka przedłożyła uwierzytelniony odpis pełnomocnictwa ogólnego, a złożone pełnomocnictwo zawiera wszystkie niezbędne elementy. Ponadto wskazał, że pełnomocnictwo to zostało udzielone przed wejściem w życie przepisów wprowadzających wzór pełnomocnictwa ogólnego, co oznacza, że pełnomocnictwo to było i pozostaje ważne. Doradca podatkowy w piśmie nadmienił, że przepisy, które wprowadziły wzór pełnomocnictwa ogólnego obowiązują dopiero od 1 lipca 2016 r. Postanowieniem z 2 stycznia 2017 r. organ pierwszej instancji ponowił wezwanie do przedłożenia pełnomocnictwa szczególnego, wskazując, że w Centralnym Rejestrze Pełnomocnictw Ogólnych nie widnieje pełnomocnictwo ogólne, na które powołuje się doradca podatkowy. W odpowiedzi doradca podatkowy w piśmie z 31 stycznia 2017 r. podtrzymał swoje stanowisko, że wystarczającym jest pełnomocnictwo przedłożone wraz z wnioskiem o uzupełnienie decyzji i dodatkowo wskazał, że w dniu jego udzielenia nie było wymogu wprowadzania pełnomocnictwa do Centralnego Rejestru Pełnomocnictw Ogólnych. Postanowieniem z 23 lutego 2017 r. organ pierwszej instancji ponowił wezwanie, a w piśmie z 29 marca 2017 r. doradca podatkowy powtórzył treść odpowiedzi z 31 stycznia 2017 r. Biorąc powyższe pod uwagę, organ pierwszej instancji postanowieniem z 26 maja 2017 r. pozostawił bez rozpatrzenia wniosek Spółki z 13 października 2016 r. o uzupełnienie decyzji określającej nadpłatę. Rozpatrując sprawę SKO wyjaśniło, że przepisy dotyczące pełnomocnictw ogólnych obowiązują od 1 lipca 2016 r. Pełnomocnictwo Spółki dla doradcy podatkowego z 16 lutego 2016 r. zostało udzielone w czasie, gdy nie obowiązywały jeszcze znowelizowane przepisy Ordynacji podatkowej o pełnomocnictwie ogólnym, zostało natomiast złożone do akt sprawy dotyczącej określenia wysokości nadpłaty przy piśmie z 13 października 2016 r., tj. po wejściu w życie tych przepisów jak również po wejściu w życie przepisów dotyczących pełnomocnictw szczególnych. Uzasadniając rozstrzygnięcie SKO stwierdziło również, że organy podatkowe byłyby zobowiązane respektować umocowanie pełnomocnika wynikające z pełnomocnictwa ogólnego udzielonego przed 1 lipca 2016 r., o ile takie zostałoby złożone do akt konkretnej sprawy podatkowej, w której pełnomocnik miałby reprezentować podatnika, przed dniem wejścia w życie ustawy z dnia 10 września 2015 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw. W dalszej części uzasadnienia SKO podkreśliło, że skoro pełnomocnictwo z 16 lutego 2016 r. zostało złożone do akt sprawy już po wejściu w życie nowych przepisów, to nie może ono być traktowane jako pełnomocnictwo szczególne w rozumieniu art. 138e O.p. Na podstawie tego dokumentu nie można wywodzić, że pełnomocnik Spółki posiada pełnomocnictwo ogólne do reprezentowania Spółki w sprawach podatkowych - pełnomocnictwo ogólne musiałoby zostać zgłoszone w odpowiedniej formie do Centralnego Rejestru Pełnomocnictw Ogólnych. Natomiast pełnomocnictwo ogólne do reprezentowania Spółki przez doradcę podatkowego nie zostało zgłoszone do Centralnego Rejestru Pełnomocnictw Ogólnych. W skardze, wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach pełnomocnik Skarżącej zaskarżonemu postanowieniu organu odwoławczego zarzucił naruszenie art. 233 § 1 pkt 1 w zw. z art. 239 w zw. z art. 169 § 4 O.p. przez utrzymanie w mocy postanowienia organu pierwszej instancji o pozostawieniu wniosku Skarżącej bez rozpatrzenia, w sytuacji gdy Skarżąca przedłożyła w przedmiotowej sprawie uwierzytelniony odpis pełnomocnictwa ogólnego, upoważniającego doradcę podatkowego do reprezentowania skarżącej w postępowaniach w przedmiocie podatku od nieruchomości, obejmującego również postępowania dotyczące zarachowania nadpłaty na poczet podatku od nieruchomości, co w konsekwencji oznacza, iż organ bezzasadnie wezwał skarżącą do uzupełnienia wniosku z dnia 13 października 2016 r. i następnie pozostawił ten wniosek bez rozpatrzenia. Stawiając powyższy zarzut pełnomocnik Skarżącej wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia organu odwoławczego i postanowienia organu pierwszej instancji oraz o zwrot kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego. Uzasadniając skargę pełnomocnik Skarżącej podniósł, że w przedmiotowej sprawie doszło do naruszenia art. 169 § 4 O.p. W ocenie autora skargi Skarżąca przedłożyła uwierzytelniony odpis pełnomocnictwa ogólnego, upoważniającego pełnomocnika do reprezentowania Spółki w postępowaniach w przedmiocie podatku od nieruchomości oraz odpis z KRS. Pełnomocnictwo to zostało udzielone przed wejściem w życie przepisów wprowadzających wzór pełnomocnictwa ogólnego, tj. przed 1 lipca 2016 r., co oznacza, iż pełnomocnictwo to było ważne i nadal takie pozostaje. Ponadto w uzasadnieniu skargi, pełnomocnik wskazał, że przed 1 lipca 2016 r. nie było wymogu wprowadzania pełnomocnictwa do Centralnego Rejestru Pełnomocnictw Ogólnych. Zdaniem autora skargi dokument zawiera wszystkie niezbędne elementy, o których mowa w art. 138c § 1 O.p. W odpowiedzi na skargę organ odwoławczy wniósł o jej oddalenie podtrzymując swoje stanowisko zawarte w zaskarżonym postanowieniu. Wyrokiem z 31 stycznia 2018 r. sygn. akt I SA/Gl 1076/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę wniesioną przez Spółkę. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, podkreślił że przepisy Ordynacji podatkowej dotyczące m.in. pełnomocnictw zostały znowelizowane ustawą z dnia 10 września 2015 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2015 r. poz. 1649). W związku z nowelizacją ustawy pełnomocnictwo ogólne podlega zgłoszeniu w formie dokumentu elektronicznego Szefowi Krajowej Administracji Skarbowej (do 1 marca 2017 r. ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych). Informacje o udzieleniu pełnomocnictwa ogólnego znajdują w Centralnym Rejestrze Pełnomocnictw Ogólnych. Zgłoszenie takiego pełnomocnictwa powoduje, że nie ma obowiązku składania dokumentu pełnomocnictwa do akt każdej sprawy podatkowej. Natomiast pełnomocnictwo szczególne składa się do akt sprawy według wzoru określonego w przepisach (art. 138e § 3 O.p.). Pełnomocnictwo szczególne może być udzielone na piśmie, w formie dokumentu elektronicznego lub zgłoszone ustnie do protokołu (art. 138e § 2 O.p.). Pełnomocnictwo szczególne udzielone na piśmie oraz zawiadomienie o jego zmianie, odwołaniu lub wypowiedzeniu składa się do akt sprawy według wzoru określonego w przepisach wydanych na podstawie art. 138j § 1 pkt 2, w oryginale lub jego notarialnie poświadczony odpis (art. 138e § 3 O.p.). Sąd pierwszej instancji wskazał również, że przepisy dotyczące pełnomocnictw ogólnych obowiązują od 1 lipca 2016 r., natomiast przepisy dotyczące pełnomocnictw szczególnych obowiązują od 1 stycznia 2016 r. WSA orzekł, że pełnomocnictwo z 16 lutego 2016 r. nie mogło zostać potraktowane jako pełnomocnictwo ogólne, gdyż musiałoby zostać zgłoszone w odpowiedniej formie do Centralnego Rejestru Pełnomocnictw Ogólnych. Sąd uznał że organy podatkowe zasadnie wezwały doradcę podatkowego o uzupełnienie wniosku poprzez przedłożenie pełnomocnictwa szczególnego na aktualnym, obowiązującym od 1 stycznia 2016 r. druku PPS-1 . W ocenie sądu pierwszej instancji, organy podatkowe prawidłowo zastosowały art. 169 O.p. Braki wskazane w art. 169 § 1 O.p. należy rozumieć szeroko i mogą one dotyczyć również pełnomocnictwa. Niezłożenie dokumentu pełnomocnictwa w ogóle, jak i złożenie pełnomocnictwa w formie lub treści nieodpowiadającej wymogom określonym przepisom prawa stanowi brak, o którym mowa w art. 169 § 1 O.p. WSA zauważył również, że doradca podatkowy mimo trzykrotnego wezwania do uzupełnienia braku formalnego wraz z pouczeniem o konsekwencjach jego nieuzupełnienia nie przedłożył pełnomocnictwa szczególnego na stosownym druku. Mając na uwadze powyższe Sąd uznał działania organu pierwszej instancji oraz organu odwoławczego za prawidłowe. Spółka wniosła skargę kasacyjną od wyroku Sądu pierwszej instancji. W skardze kasacyjnej zaskarżonemu wyrokowi na podstawie art. na podstawie art. 174 pkt. 1 i 2 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.) dalej powoływanej jako p.p.s.a. zarzucono naruszenie: 1) art. 141 § 4 p.p.s.a. przez niedostateczne wyjaśnienie podstawy prawnej rozstrzygnięcia, tj. niewyjaśnienie dlaczego nie zasługuje na uwzględnienie argumentacja autora skargi na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach, że pełnomocnictwo złożone do akt sprawy podatkowej dotyczącej 2010 r. jest skuteczne również w postępowaniu w przedmiocie zarachowania nadpłaty z tytułu podatku od nieruchomości za 2010 r., co miało wpływ na wynik sprawy, gdyż - z jednej strony - uniemożliwia w tym zakresie sformułowanie merytorycznych zarzutów kasacyjnych wobec zaskarżonego wyroku, z drugiej zaś - wskazuje na niedostateczne wyjaśnienie zasadności zastosowania w przedmiotowej sprawie normy zawartej w art. 169 § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (dalej: "O.p."); 2) art. 151 p.p.s.a. w związku z art. 169 § 1 i 4 O.p., przez ich niewłaściwe zastosowanie, polegające na oddaleniu skargi na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach utrzymujące w mocy postanowienie Prezydenta Miasta Z. z dnia 26 maja 2017 r. o pozostawieniu wniosku Skarżącej z dnia 18 października 2016 r. bez rozpatrzenia, w sytuacji gdy Skarżąca przedłożyła w przedmiotowej sprawie uwierzytelniony odpis pełnomocnictwa, które niewątpliwie uprawniało doradcę podatkowego A. L. do reprezentowania Skarżącej w postępowaniach w przedmiocie podatku od nieruchomości, w tym również w postępowaniach dotyczących zarachowania nadpłaty na poczet podatku od nieruchomości, co w konsekwencji oznacza, iż organ bezzasadnie wezwał Skarżącą do uzupełnienia wniosku z dnia 18 października 2016 r. i następnie pozostawił ten wniosek bez rozpatrzenia. W odpowiedzi na skargę kasacyjną Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Katowicach wniosło o jej oddalenie i podtrzymało swoje stanowisko prezentowane w toku postępowania.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
