Wyrok NSA z dnia 24 sierpnia 2023 r., sygn. III FSK 417/23
Podatek leśny; Podatek od nieruchomości; Podatek rolny
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Stanisław Bogucki, Sędzia NSA Bogusław Dauter, Sędzia WSA (del.) Agnieszka Olesińska (sprawozdawca), po rozpoznaniu w dniu 24 sierpnia 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej H. C. i Z. C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 23 listopada 2022 r., sygn. akt I SA/Bk 337/22 w sprawie ze skargi H. C. i Z. C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Białymstoku z dnia 31 maja 2022 r., nr 405.456/D-5/XXIV/19 w przedmiocie łącznego zobowiązania pieniężnego za 2016 r. 1. uchyla zaskarżony wyrok w całości; 2. uchyla w całości decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Białymstoku z dnia 31 maja 2022 r., nr 405.456/D-5/XXIV/19 i poprzedzającą ją decyzję Burmistrza S. z dnia 12 września 2019 r., nr F.O.3123.4108.006.0060081.2019; 3. umarza postępowanie administracyjne; 4. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Białymstoku na rzecz H. C. i Z. C. kwotę 1120 (słownie: tysiąc sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Uzasadnienie
III FSK 417/23 | | |
UZASADNIENIE
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 23 listopada 2022 r., sygn. akt I SA/Bk 337/22 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku oddalił skargę H. i Z.C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Białymstoku z dnia 31 maja 2022 r. w przedmiocie łącznego zobowiązania pieniężnego za rok 2016, po wznowieniu postępowania.
Sąd I instancji opisując dotychczasowe postępowanie podał, że w złożonej we wrześniu 2012 r. informacji o nieruchomościach Z. i H.C. ujawnili 10.000 m2 gruntów (użytków rolnych) zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej, 6,26 ha użytków rolnych (podlegających podatkowi rolnemu), 0,24 ha lasów podlegających podatkowi leśnemu. w miejscowości D., działki nr [...],[...],[...]. Decyzją z dnia 2 lutego 2016 r. Burmistrz S. ustalił skarżącym łączne zobowiązanie pieniężne za rok 2016 zgodnie z informacją przedłożoną przez skarżących. Postanowieniem z 14 sierpnia 2019 r. organ I instancji wznowił postępowanie podatkowe zakończoną ww. decyzją ostateczną. W uzasadnieniu postanowienia Burmistrz wskazał, że wznowił postępowanie w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą – wydobywanie kruszywa. Powołał się na podstawę wznowienia z art. 240 § 1 pkt 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm., dalej jako: O.p.). Wyjaśnił, że w związku z prowadzonym postępowaniem w sprawie ustalenia wysokości łącznego zobowiązania pieniężnego na rok 2017 wezwał podatników do przedłożenia dokumentów w postaci mapy sytuacyjno-wysokościowej wyrobisk górniczych powstałych wskutek prowadzonej działalności gospodarczej oraz sporządzonych do nich operatów ewidencyjnych. Na podstawie analizy operatów z lat 2012-2016 uznał, ze powierzchnia gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej na koniec grudnia 2012 wyniosła już 3,2230 ha, a podatnicy wykazali do opodatkowania w tych latach powierzchnię 10.000 m2 (1 ha). Decyzją z 12 września 2019 r. Burmistrz uchylił ostateczną decyzję z dnia 2 lutego 2016 r. nr [...] w sprawie zobowiązania pieniężnego za rok 2016 i ustalił wysokość podatku od nieruchomości na rok 2016 w kwocie 43.617 zł. W następstwie odwołania skarżących, decyzją z 31 maja 2022 r. organ odwoławczy utrzymał w mocy powyższą decyzję.
W uzasadnieniu powołanego na wstępie wyroku WSA w pierwszej kolejności rozważył, czy w sprawie wystąpiła przesłanka wznowieniowa wymieniona w art. 240 § 1 O.p. i uznał, że dopuszczalne było wznowienie postępowania zakończonego ostateczną decyzją Burmistrza S.. Zdaniem WSA w sprawie nie budzi wątpliwości, że skarżący są właścicielami działek nr [...],[...] i [...], sklasyfikowanych w ewidencji gruntów i budynków jako grunty rolne i w mniejszej części leśne. Na gruntach tych spółka H.A. C. prowadzi działalność gospodarczą na podstawie koncesji na wydobycie kruszywa naturalnego wydanej 8 listopada 2011 r. Zauważył, że w orzecznictwie utrwalony jest pogląd, podzielany również przez WSA, że rekultywacja gruntów jest elementem działalności wydobywczej i do czasu zakończenia rekultywacji grunty, na których prowadzone było wydobycie, są zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej. W 2012 r. w informacji o nieruchomościach skarżący podali, że będące ich własnością działki o nr [...],[...] i [...] w ob. D., gm. S., były zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej jedynie w zakresie 10.000 m2. Kolejną informację o nieruchomościach skarżący przedłożyli dopiero w roku 2017. Wcześniejsza informacja została zakwestionowana przez organy w postępowaniu wznowieniowym dotyczącym opodatkowania ww. gruntów w 2016 r., gdzie przyjęto ostatecznie, że zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej są grunty o powierzchni 54.509 m2. Z niewiadomych względów w skardze podaje się, że organy przyjęły do opodatkowania podatkiem od nieruchomości grunty o powierzchni 3,2230 ha (32.230 m2). W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji Kolegium brak jest również wskazania, by według tego organu należało obciążyć skarżących podatkiem od nieruchomości w zakresie większej powierzchni niż przyjęta w decyzji Burmistrza, nie ma też mowy o zastosowaniu art. 234 O.p. w tej sprawie – a w skardze podnosi się, że tak argumentowano w zaskarżonej decyzji. W innym miejscu w skardze sugeruje się, że na podstawie operatów ewidencyjnych całe działki skarżących objęto podatkiem od nieruchomości, co w rzeczywistości nie miało miejsca w decyzjach wydanych w sprawie. W rozpoznawanej sprawie Kolegium przyjęło dokładnie taką samą powierzchnię gruntów jak organ I instancji, tj. 5,4509 ha. Zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 1 u.p.o.l. podstawę opodatkowania dla gruntów stanowi powierzchnia. Zdaniem skarżących powierzchnia zajęta na prowadzenie działalności gospodarczej w roku 2016 wynosi 10.000 m2, przy czym w skardze brak jest wskazań, na jakiej podstawie przyjęta została właśnie taka wartość. Organy oparły się natomiast na materiale dowodowym zebranym w sposób wystarczający do uznania, że opodatkowaniu winny podlegać grunty o istotnie większej powierzchni niż zadeklarowane. W zakresie postępowania wyjaśniającego w sprawie organy oparły się na dowodach z map i operatów ewidencyjnych (z lat 2012-2016), a wynikające z tych dokumentów wartości przyjęły do oszacowania podstawy opodatkowania w roku 2016. W ocenie WSA bezsprzecznie ustalono, że przedmiotowe grunty objęte działalnością wydobywczą nie zostały zrekultywowane. Zatem organy podatkowe skutecznie podważyły prawidłowość podanej przez skarżących w deklaracji podatkowej powierzchni gruntów zajętej na prowadzenie działalności gospodarczej. Nie doszło w związku z tym do zarzucanego naruszenia art. 21 § 1 pkt 2 i § 5 O.p. Wyrok ten w całości dostępny jest na stronie internetowej http://orzeczenia.nsa.gov.pl/ (CBOSA).
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
