Postanowienie NSA z dnia 20 lutego 2019 r., sygn. II FZ 58/19
Odrzucenie skargi
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący, Sędzia NSA Andrzej Jagiełło (spr.), , , po rozpoznaniu w dniu 20 lutego 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia E.M. i T.M. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 31 grudnia 2018 r. sygn. akt III SA/Wa 2560/18 w zakresie odrzucenia skargi w sprawie ze skargi E.M. i T.M. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia 17 sierpnia 2018 r. nr [...] w przedmiocie nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2012 r. postanawia: oddalić zażalenie
Uzasadnienie
II FZ 58/19
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 31 grudnia 2018 r., sygn. akt: III SA/Wa 2560/18, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę E.M. i T.M. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia 17 sierpnia 2018 r., w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2012 rok. Ze stanu sprawy przedstawionego przez Sąd pierwszej instancji wynika, że E.M. oraz T.M. ("skarżący"), reprezentowani przez zawodowego pełnomocnika w osobie doradcy podatkowego, wnieśli w niniejszej sprawie skargę na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia 17 sierpnia 2018 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2012 r. Zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału z dnia 21 listopada 2018 r., skarżący zostali wezwani do uiszczenia wpisu sądowego od skargi w kwocie 1 101 zł, w terminie 7 dni od daty doręczenia wezwania pod rygorem odrzucenia skargi. Przesyłka, adresowana do pełnomocnika skarżących, zawierająca przedmiotowe zarządzenie została uznana przez Sąd za doręczoną z dniem 12 grudnia 2018 r. Z informacji uzyskanej z Oddziału Finansowo - Budżetowego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, sporządzonej według stanu na dzień 31 grudnia 2018 r. wynika natomiast, że w dokumentach księgowych dotyczących opłat sądowych nie zidentyfikowano wpłaty wpisu od skargi do niniejszej sprawy. W tej sytuacji Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowił o odrzuceniu skargi na podstawie art. 220 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, dalej "p.p.s.a.") jako pisma, od którego mimo wezwania nie został uiszczony należny wpis. Skarżący, reprezentowani przez doradcę podatkowego, w zażaleniu na powyższe postanowienie wnieśli o uchylenie tego orzeczenia. Zarzucili mu naruszenie art. 220 § 3, art. 58 § 1 pkt 3 oraz art. 73 § 4 p.p.s.a. w stopniu mającym istotny wpływ na wynik sprawy oraz art. 2 i art. 45 ust. 1 Konstytucji RP. Strona wniosła o skierowanie do Trybunału Konstytucyjnego pytania prawnego o zbadanie czy art. 73 § 4 p.p.s.a. jest zgodny z art. 2 i art. 45 ust. 1 Konstytucji RP oraz o przeprowadzenie dowodu z pism Poczty Polskiej z dnia 12 grudnia 2014 r., oraz z dnia 16 lipca 2013 r., na okoliczność wykazania, że doręczyciele tej firmy nie zawsze wywiązują się ze swoich obowiązków. Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje. Zażalenie nie ma usprawiedliwionych podstaw, a zatem należało je oddalić. Zarzuty zażalenia zmierzają do podważenia okoliczności przyjętej przez Sąd pierwszej instancji za występującą w sprawie, stosownie do której, wezwanie strony skarżącej do uiszczenia wpisu od skargi zostało skutecznie doręczone pełnomocnikowi, w trybie art. 73 § 1 i 4 p.p.s.a., w dniu 12 grudnia 2018 r. W szczególności strona podniosła, że przesyłka zawierająca wezwanie do uiszczenia wpisu od skargi nie była wcale awizowana, a zatem nie podjęto żadnej próby jej doręczenia. Tym samym, termin do uiszczenia wpisu od skargi nie rozpoczął biegu. Przystępując do rozstrzygnięcia, czy w analizowanej sprawie doszło do doręczenia pełnomocnikowi skarżących w dniu 12 grudnia 2018 przesyłki zawierającej wezwanie do uiszczenia wpisu od skargi należy wyjaśnić, że w myśl art. 73 § 1 p.p.s.a., w razie niemożności doręczenia pisma w sposób przewidziany w art. 65-72, a taka sytuacja miała miejsce w rozpoznawanej sprawie o czym świadczy adnotacja w pkt. 2 na zwrotnym potwierdzeniu odbioru dołączonym do znajdującej się w aktach sprawy koperty zawierającej sporną przesyłkę (k. 35), pismo składa się na okres czternastu dni w placówce pocztowej w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 roku - Prawo pocztowe, albo w urzędzie gminy, dokonując jednocześnie zawiadomienia określonego w § 2. Stanowi on, że zawiadomienie o złożeniu pisma wraz z informacją o możliwości jego odbioru w placówce pocztowej albo w urzędzie gminy w terminie siedmiu dni od dnia pozostawienia zawiadomienia, umieszcza się w oddawczej skrzynce pocztowej, a gdy to nie jest możliwe, na drzwiach mieszkania adresata lub w miejscu wskazanym jako adres do doręczeń, na drzwiach biura lub innego pomieszczenia, w którym adresat wykonuje swoje czynności zawodowe. Wreszcie w myśl art. 73 § 3 p.p.s.a., w przypadku niepodjęcia pisma w terminie, o którym mowa w § 2, pozostawia się powtórne zawiadomienie o możliwości odbioru pisma w terminie nie dłuższym niż czternaście dni od dnia pierwszego zawiadomienia o złożeniu pisma w placówce pocztowej albo w urzędzie gminy. W takiej sytuacji, doręczenie uważa się za dokonane z upływem ostatniego dnia okresu, o którym mowa w § 1, o czym stanowi art. 73 § 4 p.p.s.a. Z kolei w myśl art. 65 § 1 p.p.s.a., sąd dokonuje doręczeń przez operatora pocztowego w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 roku - Prawo pocztowe (Dz. U., poz. 1529), przez swoich pracowników lub przez inne upoważnione przez sąd osoby lub organy. Stosownie zaś do art. 65 § 2 p.p.s.a., do doręczania pism w postępowaniu sądowym przez operatora pocztowego, stosuje się tryb doręczania pism sądowych w postępowaniu cywilnym, jeżeli przepisy niniejszego działu nie stanowią inaczej. Oznacza to, że aby w sposób prawidłowy, zgodnie z art. 65 § 2 p.p.s.a. doręczyć pismo sądowe należy, zastosować tryb, o jakim mowa w przepisach rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 12 października 2010 roku w sprawie szczegółowego trybu i sposobu doręczania pism sądowych w postępowaniu cywilnym (t.j., Dz. U. z 2015 r., poz. 1222 ze zm.,) dalej rozporządzenie. W myśl § 7 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia, po pozostawieniu zawiadomienia o możliwości odbioru przesyłki we właściwej placówce pocztowej operatora lub właściwym urzędzie gminy doręczający dokonuje adnotacji o niedoręczeniu przesyłki na formularzu i potwierdzeniu odbioru oraz adnotacji "awizowano dnia" na stronie adresowej niedoręczonej przesyłki i składa swój podpis. Awizowaną przesyłkę przechowuje się w placówce pocztowej operatora lub w urzędzie gminy przez siedem kolejnych dni, licząc od dnia następnego po dniu pozostawienia zawiadomienia (§ 7 ust. 3 rozporządzenia). Jeżeli osoba uprawniona nie zgłosi się po odbiór przesyłki złożonej w placówce pocztowej operatora w terminie, o którym mowa w § 7 ust. 3 rozporządzenia, wówczas placówka pocztowa operatora sporządza powtórne zawiadomienie o możliwości jej odbioru w terminie kolejnych 7 dni licząc od dnia następnego po dniu pozostawienia zawiadomienia oraz zaznacza dokonanie powtórnego zawiadomienia na adresowej stronie niedoręczonej przesyłki adnotacją "awizowano powtórnie dnia" i podpisem, o czym stanowi § 8 ust. 2 pkt 1 i 2 rozporządzenia. Z uwagi na skutki procesowe, jakie wiążą się dla strony z zastosowaniem trybu doręczeń przesyłek sądowych, szczególnie rygorystycznie należy przestrzegać procedury wymienionej we wskazanych powyżej przepisach ustawy oraz rozporządzenia (por. postanowienie NSA z dnia 15 lutego 2016 r., II FZ 16/16, www.cbosa.nsa.gov.pl). Analiza treści dokumentu zwrotnego potwierdzenia odbioru spornej przesyłki (k. 35), jak również adnotacje strony adresowej koperty tej przesyłki wskazują, że opisana powyżej procedura została w rozpoznawanej sprawie zachowana. Pierwszej awizacji dokonano dnia 28 listopada 2018 r., o czym świadczy stosowna adnotacja na stronie adresowej koperty oraz podpis osoby doręczającej. Powtórnej awizacji dokonano w dniu 6 grudnia 2018 r., o czym świadczy stempel dzienny wraz z podpisem osoby doręczającej oraz adnotacja "awizowano powtórnie". Z kolei z dokumentu zwrotnego potwierdzenia odbioru dołączonego do koperty zawierającej wezwanie wynika, że z powodu niedoręczenia spornej przesyłki adresatowi zgodnie z art. 65-72 p.p.s.a., pozostawiono ją w placówce pocztowej Warszawa 1, o czym w dniu 28 listopada 2018 roku poinformowano adresata umieszczając zawiadomienie w tym przedmiocie w oddawczej skrzynce pocztowej. Ponadto z dokumentu zwrotnego potwierdzenia odbioru wynika, że przesyłki nie doręczono, ponieważ nie podjęto jej z placówki pocztowej do dnia 14 grudnia 2018 r. Skarżący w zażaleniu nie podważyli w sposób skuteczny powyższych okoliczności. Wskazując na powyższe, należy uznać, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie słusznie ocenił, że wezwanie do uiszczenia wpisu od skargi zostało skutecznie doręczone pełnomocnikowi na wskazany przez niego, wynikający z akt sprawy adres, w dniu 12 grudnia 2018 r. Oznacza to, że termin do uiszczenia wpisu od skargi upłynął w dniu 19 grudnia 2019 r., a należny wpis od skargi nie został do tego czasu uiszczony, czego nie kwestionuje strona skarżąca w zażaleniu oraz na co wskazują akta sprawy, w tym adnotacja na karcie nr 36. W tej sytuacji Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w zaskarżonym postanowieniu prawidłowo ocenił, że skarga mimo wezwania nie została opłacona należnym wpisem oraz na podstawie art. 220 § 3 p.p.s.a. orzekł o jej odrzuceniu. Odnosząc się do wniosku pełnomocnika skarżących o przeprowadzenie dowodu z pism Poczty Polskiej z dnia 12 grudnia 2014 r., oraz z dnia 16 lipca 2013 r., na okoliczność wykazania, że doręczyciele tej firmy nie zawsze wywiązują się ze swoich obowiązków należy wskazać, że nie mógł on zostać uwzględniony. Pisma te dotyczą reklamacji doręczenia przesyłek innych niż przesyłka zawierająca wezwanie do uiszczenia wpisu od skargi w niniejszej sprawie. Ani z zażalenia ani akt sprawy nie wynika natomiast, by strona skarżąca wystąpiła do Poczty Polskiej z pismem reklamacyjnym w przedmiocie doręczenia spornej w rozpoznawanej sprawie przesyłki. Wreszcie nie zasługiwał na uwzględnienie przedstawiony w zażaleniu wniosek o skierowanie do Trybunału Konstytucyjnego pytania prawnego o zbadanie czy art. 73 § 4 p.p.s.a. jest zgodny z art. 2 i art. 45 ust. 1 Konstytucji RP, ponieważ w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego nie zaistniały podstawy wynikające z art. 193 Konstytucji RP do złożenia takiego wniosku. Wskazując na powyższe, Naczelny Sąd Administracyjny działając na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 p.p.s.a., postanowił jak w sentencji.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
