Wyrok NSA z dnia 14 listopada 2018 r., sygn. II OSK 2724/16
Inspekcja sanitarna
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Paweł Miładowski Sędziowie sędzia NSA Małgorzata Masternak-Kubiak sędzia del. WSA Agnieszka Wilczewska-Rzepecka /spr./ Protokolant starszy asystent sędziego Tomasz Szpojankowski po rozpoznaniu w dniu 14 listopada 2018 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 10 maja 2016 r. sygn. akt II SA/Bd 115/16 w sprawie ze skargi P. B. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w [...] z dnia [...] grudnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za wprowadzanie do obrotu środków zastępczych I. oddala skargę kasacyjną; II. odstępuje od zasądzenia zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego w całości.
Uzasadnienie
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 10 maja 2016 r., sygn. akt II SA/Bd 115/16, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy, po rozpoznaniu skargi P. B., uchylił decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w [...] z dnia [...] grudnia 2015 r., nr [...], w przedmiocie kary pieniężnej za wprowadzanie do obrotu środków zastępczych.
Skargę kasacyjną od powyższego wyroku złożył Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny w [...], wnosząc o jego uchylenie w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji oraz o zasądzenie koszów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.
Zaskarżonemu wyrokowi na podstawie art. 174 pkt. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz.U. z 2016 poz. 718 dalej w skrócie p.p.s.a.) zarzucono naruszenie prawa materialnego, tj.:
1. naruszenia art. 44 b ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. z 2016 r. poz. 224 z późn. zm.) w zw. z art. 95 § 2 kodeksu cywilnego poprzez jego niewłaściwe zastosowanie polegające na uznaniu, że materiał dowodowy nie daje podstaw do uznania P. B. za osobę wprowadzającą do obrotu środek zastępczy. Sąd nie podzielił stanowiska organu, który to w sposób prawidłowy ustalił odpowiedzialność mocodawcy tj. P. B. za działania pełnomocnika na podstawie i w granicach udzielonego pełnomocnictwa. Sąd podejmując się analizy sprawy w sposób nieprawidłowy przyjął, że z okoliczności sprawy nie wynika, że działania pełnomocnika - P. B. (ojca skarżącego) było działaniem na rzecz P. B.. W oparciu o zebrany materiał dowodowy jednoznacznie należy stwierdzić, że w związku z udzielonym pełnomocnictwem przez P. B. swojemu ojcu oraz z uwagi na wprowadzanie do obrotu środka zastępczego w miejscu prowadzenia działalności strony oraz podejmowanie tych działań w czasie, w którym działalność to była prowadzona wynika fakt, że pełnomocnik - ojciec strony podejmował działania na rzecz P. B.. Ponadto w ocenie organu trudno w świetle podstawowej wiedzy i doświadczenia życiowego postawić tezę, że P. B. ustanawiając ojca swoim pełnomocnikiem nie miał wiedzy i nie był chociażby współorganizatorem sprzedaży środków zastępczych w jego punkcie z grami lombardowymi.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
