Wyrok NSA z dnia 9 października 2018 r., sygn. I OSK 1002/18
Dostęp do informacji publicznej
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Jolanta Rudnicka Sędzia del. WSA Mariusz Kotulski po rozpoznaniu w dniu 9 października 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Burmistrza N.T. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 7 grudnia 2017 roku sygn. akt II SA/Po 864/17 w sprawie ze skargi D.B. na czynność Burmistrza N.T. z dnia [...] sierpnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia opłaty za dostęp do informacji publicznej oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wyrokiem z dnia 7 grudnia 2017 roku sygn. akt II SA/Po 864/17 wydanym w sprawie ze skargi D. B. na czynność Burmistrza N. T. z dnia [...] sierpnia 2017 roku nr [...] w przedmiocie ustalenia opłaty za dostęp do informacji publicznej na podstawie art. 146 § 1 w zw. z art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017, poz. 1369 ze zm., dalej: p.p.s.a.) uchylił zaskarżoną czynność. Na mocy tej czynności organ powiadomił D. B., że w związku z udzieleniem mu informacji publicznej w postaci decyzji na umieszczenie reklamy w pasie drogowym, decyzji na lokalizację urządzenia obcego w pasie drogowym, decyzji na umieszczenie urządzeń infrastruktury technicznej w pasie drogowym oraz decyzji na zajęcie pasa drogowego wydanych od dnia 1 stycznia 2017 roku do dnia sporządzenia odpowiedzi na wniosek, ostatecznie ustalono rzeczywiście poniesione dodatkowe koszty udzielenia tej informacji na kwotę 295,40 zł, na którą składa się czas pracy pracownika. Organ wezwał wnioskodawcę do uiszczenia tej opłaty w terminie 14 dni od dnia otrzymania pisma na wskazany rachunek bankowy.
Skargę kasacyjną od tego wyroku złożył Burmistrz N. T., zarzucając mu "naruszenie prawa procesowego poprzez błędną interpretację i niezastosowanie do prawnej oceny skargi art. 11 pkt 3 ustawy z dnia 10 stycznia 2014 roku o zmianie ustawy o informatyzacji podmiotów realizujących zadania publiczne oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014, poz. 183 ze zm.) w zw. z art. 46 § 1 pkt 4 p.p.s.a. poprzez pominięcie przed nadaniem biegu skardze wniesionej przez D. B. okoliczności, że była dotknięta wadą prawną - brakiem podpisu skarżącego. Sąd Wojewódzki najpierw nadał skardze bieg, a dopiero znacznie później - wobec stanowiska wyrażonego w odpowiedzi organu na skargę - wezwał skarżącego do jej podpisania. W ocenie autora skargi kasacyjnej podpisanie skargi powinno nastąpić najpóźniej z chwilą jej wniesienia w formie prawem przewidzianej, tymczasem - wbrew art. 46 § 1 pkt 4 p.p.s.a. - nastąpiło później". Zarzucono też naruszenie art. 52 § 3 p.p.s.a. poprzez rozpoznanie skargi pomimo uprzedniego niewniesienia przez skarżącego wezwania do usunięcia naruszenia i niewskazania okoliczności, które usprawiedliwiałyby to naruszenie oraz naruszenie art. 21 pkt 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (dalej: u.d.i.p.) poprzez rozpoznanie skargi po upływie ustawowego terminu 30 dni na jej rozpatrzenie liczonego od daty otrzymania akt sprawy wraz z odpowiedzią na skargę. Ponadto podniesiono, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu pozbawił Burmistrza N. T. uprawnienia do odzyskania kosztu pracy związanej z koniecznością przetworzenia żądanej przez skarżącego informacji publicznej poprzez niczym nieuzasadnione przyjęcie, że burmistrz zlecający pracownicy organu podjęcie czynności mających na celu opracowanie żądanej informacji w oparciu o przetworzenie danych niezbędnych do tego miał nie ponieść dodatkowych kosztów takiego przetworzenia. W ocenie autora skargi kasacyjnej bezsporne jest, że praca wykonywania prze tę pracownicę w celu realizacji żądania skarżącego nie była jej normalnym zajęciem określonym w zakresie obowiązków, ale wykraczała ponad ten zakres. Sąd Wojewódzki bez jakiejkolwiek podstawy prawnej, naruszając art. 15 ust. 1 u.d.i.p., ustalił, że pracownica ta nie miała innych obowiązków, które musiała odłożyć w związku z nałożoną na nią koniecznością przetworzenia bazy danych niezbędnych dla udzielenia informacji skarżącemu, a tym samym dokonał niedopuszczalnej ingerencji w istniejący w Urzędzie Miejskim w N. T. porządek i organizację pracy. Autor skargi kasacyjnej poddał również w wątpliwość dopuszczalność drogi sądowej w sytuacji mającej miejsce w sprawie, tj. gdy skarżący naruszył zasadę określoną w art. 52 § 3 p.p.s.a. w zw. z art. 3 § 2 pkt 4 tej ustawy. Zakwestionował także nadanie skardze wniesionej przez D. B. biegu w sytuacji opisanej w dyspozycji art. 46 § 1 pkt 4 p.p.s.a., tj. wobec braku podpisu skarżącego. W oparciu o tak sformułowane zarzuty wniesiono o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości oraz - w zależności od uwzględnienia zarzutów skargi kasacyjnej - odrzucenie skargi D. B., umorzenie postępowania lub przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania, a ponadto zasądzenie zwrotu kosztów postępowania za obie instancje, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
