Wyrok NSA z dnia 4 grudnia 2018 r., sygn. II FSK 3007/18
Podatek dochodowy od osób fizycznych
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jolanta Sokołowska (sprawozdawca), Sędzia NSA Bogusław Dauter, Sędzia WSA (del.) Dominik Gajewski, Protokolant Anna Rembowska, po rozpoznaniu w dniu 4 grudnia 2018 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej J. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 8 maja 2018 r. sygn. akt I SA/Łd 229/18 w sprawie ze skargi J. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 20 lipca 2015 r. nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2011 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Łodzi, 2) zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi na rzecz J. S. kwotę 6 250 (słownie: sześć tysięcy dwieście pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 8 maja 2018 r., sygn. akt I SA/Łd 229/18, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę J. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 20 lipca 2015 r. w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2011.
Sąd pierwszej instancji przedstawił następujący stan faktyczny sprawy:
Decyzją z dnia 14 kwietnia 2015 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w L. określił skarżącemu, zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2011 z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej w kwocie 51.341 zł. Decyzją z dnia 20 lipca 2015 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji. Organy podatkowe podały, że skarżący prowadził działalność gospodarczą pod nazwą "R." obejmującą sprzedaż detaliczną nawozów sztucznych, opału oraz usługi transportowe opodatkowane. Ustaliły, iż skarżący dokonywał niezaewidencjonowanego nabycia towarów i niezaewidencjonowanej sprzedaży tych towarów, przez co zaniżył przychód podlegający opodatkowaniu. Organ pierwszej instancji nie uznał za dowód prowadzonej przez skarżącego w 2011 r. podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Wysokość przychodu ustalił na podstawie art. 23 § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm., dalej: "O.p."), uwzględniając informacje z zabezpieczonego "zeszytu dłużników", w którym skarżący wpisywał przyjęcia towarów (nawozów i węgla), uzyskane w ramach czynności sprawdzających przeprowadzonych u kontrahentów oraz od kontrahentów. Natomiast w zakresie przychodów ze sprzedaży nawozów i węgla w części dotyczącej niezaewidencjonowanej sprzedaży tych towarów oraz braku danych umożliwiających określenie przychodu z tej sprzedaży, oszacowano ów przychód na podstawie art. 23 § 4 O.p. Organ odwoławczy nie dostrzegł nieprawidłowości w postępowaniu organu pierwszej instancji.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
