Wyrok NSA z dnia 22 czerwca 2017 r., sygn. II OSK 2603/15
Przyjmuje się, że obce wojsko lub obca organizacja wojskowa to zarówno regularne siły zbrojne obcego państwa, siły zbrojne międzypaństwowe, siły uznawane za równoważne siłom zbrojnym, jak również organizacje parmilitarne ukształtowane na wzór jednostek wojskowych.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Barbara Adamiak (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Marzenna Linska - Wawrzon Sędzia del. WSA Sławomir Pauter Protokolant sekretarz sądowy Olga Jasionek po rozpoznaniu w dniu 22 czerwca 2017 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej U. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 czerwca 2015 r. sygn. akt IV SA/Wa 416/15 w sprawie ze skargi U. K. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia [...] października 2014 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia utraty obywatelstwa polskiego 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od U. K. na rzecz Ministra Spraw Wewnętrznych kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotów kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wyrokiem z 26 czerwca 2015 r., sygn. akt IV SA/Wa 416/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę U. K. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych z [...] października 2014 r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia utraty obywatelstwa polskiego.
Powyższy wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym.
Zaskarżoną decyzją Minister Spraw Wewnętrznych utrzymał w mocy decyzję Wojewody Pomorskiego z [...] maja 2013 r. o stwierdzeniu utraty obywatelstwa polskiego przez A. [...] K. W uzasadnieniu decyzji organ stwierdził, że jak wynika z całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie - A. [...] K. utracił obywatelstwo polskie [...] listopada 1940 r., spełniając wówczas przesłankę utraty obywatelstwa polskiego z art. 115 ust. 1 ustawy z 9 kwietnia 1938 r. o powszechnym obowiązku wojskowym (Dz. U. z 1938 r., nr 25, poz. 220), bowiem jako obywatel polski, podlegający obowiązkowi wojskowemu z mocy tej ustawy, przyjął dobrowolnie i ochotniczo obowiązki w obcej organizacji wojskowej bez zgody polskiej władzy. Obcą organizacją wojskową, w rozumieniu wskazanego przepisu, była w tym wypadku [...] - [...], a ściśle część tej organizacji zwana [...]. Macierzystą jednostką A. [...] K. w [...] była [...] ([...]). Formacja ta nosiła cechy paramilitarnej formacji wchodzącej w skład obcej organizacji wojskowej. Organ wskazał, że zanim A. K. przyjął obowiązki w [...], zgłosił swój akces do [...] ([...]), która podobnie jak [...] była niemiecką formacją paramilitarną, bojówką, a następnie oddziałami masowej organizacji wojskowej [...]. Co prawda nie odnaleziono wniosku A. K. o przyjęcie do [...], jednakże fakt, że taki wniosek został przez niego złożony i zaakceptowany przez władze [...] dowodzi jednoznacznie odnaleziona przez organ I instancji w Bundersarchiv w Berlinie dokumentacja archiwalna [...], dotycząca służby A. K. w tej organizacji. Mimo kwestionowania autentyczności tej dokumentacji przez pełnomocnika skarżącego, organ uznał dowody te za w pełni wiarygodne, potwierdzające w sposób jednolity informacje i dane o przebiegu służby A. K. w [...]. W oparciu o opinię biegłych organ przyjął, że wstąpienie do [...] musiało mieć charakter dobrowolny - poprzedzone ochotniczym złożeniem wniosku o przyjęcie do tej organizacji. Wbrew argumentacji pełnomocnika o przymusowym wcieleniu A. K., jak również inicjatywy w tym zakresie jego brata - R., organ przyjął, że nie istniał żaden przymus zaciągania się do [...], ani też nie prowadzono do niej obowiązkowej mobilizacji, bazując na zakresie obowiązków wynikających z posiadania statusu obywatela III Rzeszy (tak jak to miało miejsce w przypadku W. i jak to jest we wszystkich armiach, w których przewidziany jest pobór powszechny). Organ nie dostrzegł żadnych przesłanek przemawiających za tym, że jakiekolwiek dokumenty archiwalne [...] mogły być sfałszowane, w tym zostały sporządzone bez wiedzy i udziału A. K., lecz na skutek działań jego brata - R. Wynikającego ze wskazanych dowodów archiwalnych faktu przyjęcia obowiązków w obcej organizacji wojskowej przez A. K. nie podważają skutecznie inne dowody zgromadzone w sprawie, w szczególności zeznania świadków, z których treści nie wynika, aby były nakierowane na wyjaśnienie okoliczności, czy A. K. przyjął obowiązki w [...]. W sprawie nie może być mowy, że A. K. został członkiem [...] w konsekwencji narzuconego mu przez okupanta, a nie uznanego przez Państwo Polskie, obywatelstwa niemieckiego. Przyjęcie przez A. K. obowiązków w [...] miało miejsce [...] listopada 1940 r., kiedy to nie funkcjonowały jeszcze niemieckie listy narodowe, a jedynie potwierdzano przynależność etniczną do narodu niemieckiego (status Volksdeutscha), który de iure nie był równoprawny z przynależnością państwową do Rzeszy Niemieckiej. A. K. status Volksdeutscha otrzymał na swój wniosek [...] lipca 1940 r., dopiero później został wpisany do I grupy niemieckiej listy narodowej. Do przyjęcia do [...] nie było wymagane sensu stricto obywatelstwo niemieckie kandydata, wystarczyło potwierdzenie jego aryjskości, co bezsprzecznie spełniało potwierdzenie jego przynależności etnicznej do narodu niemieckiego, wydawane obywatelom polskim na ich wniosek po wcieleniu części terytorium II Rzeczypospolitej do III Rzeszy w 1939 r.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
