Wyrok NSA z dnia 12 listopada 2015 r., sygn. II OSK 592/14
Zobowiązanie organu naruszałoby w takiej sytuacji akcentowaną w orzecznictwie sądowoadministracyjnym zasadę impossibilium nulla obligatio, w świetle której prawo, jak i jego wykładnia nie może nakładać na obywateli obowiązków niemożliwych do spełnienia.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Zofia Flasińska (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Barbara Adamiak Sędzia del. WSA Paweł Groński Protokolant starszy asystent sędziego Elżbieta Granatowska po rozpoznaniu w dniu 12 listopada 2015 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Ministra Spraw Wewnętrznych od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 grudnia 2013 r., sygn. akt IV SA/Wa 2240/13 w sprawie ze skargi A. A. L. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia [...] sierpnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy potwierdzenia posiadania obywatelstwa polskiego oddala skargę kasacyjną
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 3 grudnia 2013 r., sygn. akt IV SA/Wa 2240/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu skargi A. A. L., uchylił decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia [...] sierpnia 2013 r. w przedmiocie odmowy potwierdzenia posiadania obywatelstwa polskiego.
Powyższy wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym:
Decyzją z dnia [...] lipca 2013 r. Wojewoda Mazowiecki odmówił stwierdzenia posiadania obywatelstwa polskiego przez A. A. L. W uzasadnieniu decyzji Wojewoda stwierdził, że w aktach sprawy brak jest jakichkolwiek dokumentów, które potwierdzałyby posiadanie obywatelstwa polskiego przez jego wstępnych.
Decyzją z dnia [...] sierpnia 2013 r. Minister Spraw Wewnętrznych, po rozpatrzeniu odwołania A. A. L., uchylił decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] lipca 2013 r. i przekazał sprawę Wojewodzie do ponownego rozpatrzenia. Zdaniem Ministra złożony wniosek o stwierdzenie posiadania obywatelstwa polskiego nie odpowiada wszystkim wymogom formalnym określonym w przepisach prawa. Oprócz bowiem warunków wskazanych w art. 63 k.p.a., których spełnienie nie budzi wątpliwości, art. 63 § 2 in fine k.p.a. wymaga, aby podanie czyniło zadość innym wymaganiom ustalonym w przepisach szczególnych. Wymagania takie wynikają natomiast z przepisów art. 56 ust. 1 w zw. z art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 2 kwietnia 2009 r. o obywatelstwie polskim (Dz. U. z 2012 r. poz. 161 ze zm.). Minister stwierdził, że obowiązek podania przez wnioskodawcę w treści wniosku wszystkich danych osoby, której potwierdzenie dotyczy i jej wstępnych do drugiego stopnia oraz wszystkich informacji o "istotnych okolicznościach niezbędnych do ustalenia stanu faktycznego i prawnego" wynika wprost z treści art. 56 ust. 1 ustawy o obywatelstwie polskim. Przepis ten nie przewiduje, by wnioskodawca mógł pominąć w treści wniosku którąkolwiek z tych danych lub informacji, o których mowa w art. 56 ust. 1 ustawy o obywatelstwie polskim, bądź uznając je we własnym zakresie za nieistotne lub np. zasłaniając się niepamięcią, niewiedzą, trudnościami w ich ustaleniu itp. W ocenie organu odwoławczego, brak wiedzy wnioskodawcy przed sporządzeniem wniosku o niektórych wymaganych danych i "okolicznościach niezbędnych do ustalenia stanu faktycznego i prawnego", wymaga więc od niego podjęcia czynności zmierzających do ich ustalenia i w konsekwencji ujawnienia w treści wniosku. Dopiero tak sporządzony wniosek będzie mógł zostać uznany przez właściwy organ za prawidłowy i kompletny.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
