Wyrok NSA z dnia 23 października 2015 r., sygn. II OSK 2011/14
Obowiązkiem autora skargi kasacyjnej jest wykazanie, że gdyby do zarzucanego naruszenia przepisów postępowania nie doszło, to wyrok sądu pierwszej instancji byłby inny.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz Sędziowie Sędzia NSA Andrzej Gliniecki Sędzia del. WSA Wanda Zielińska-Baran (spr.) Protokolant starszy inspektor sądowy Wioletta Lasota po rozpoznaniu w dniu 23 października 2015 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Spółdzielni Mieszkaniowej im. [...] w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 13 marca 2014 r. sygn. akt II SA/Kr 106/14 w sprawie ze skargi Spółdzielni Mieszkaniowej im. [...] w K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] listopada 2013 r. znak: [...] w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z dnia 13 marca 2014 r., sygn. akt II SA/Kr 106 /14, oddalił skargę Spółdzielni Mieszkaniowej im. [...] w K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] listopada 2013 r., nr [...], w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy. Wyrok został wydany w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy: Prezydent Miasta Krakowa decyzją nr [...] z dnia [...] sierpnia 2013 r. na wniosek [...] w K. orzekł o ustaleniu, warunków zabudowy dla zamierzenia inwestycyjnego p.n.: budowa budynku mieszkalnego wielorodzinnego z częścią usługową, garażem podziemnym i infrastrukturą techniczną (drogami wewnętrznymi) oraz budowa stacji trafo na dz. nr [...] i [...]obr. [...] przy ul. [...] w K. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K., po rozpatrzeniu odwołania Spółdzielnia Mieszkaniowa im. [...] w K., decyzją z dnia [...] listopada 2013 r. wydaną na podstawie art. 59 ust. 1, art. 60 i art. 61 ustawy z dnia 27.03.2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jedn. Dz.U. poz. 647 z 2012r.) w zw. z § 1-10 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26.08.2003r. w sprawie sposobu wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz.U. nr 164, poz. 1588) oraz art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a., utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję organu I instancji. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ stwierdził, że projekt decyzji o warunkach zabudowy dla przedmiotowej inwestycji został sporządzony oraz podpisany przez osobę wpisaną na listę izby samorządu zawodowego architektów wraz z odpowiednią analizą warunków i zasad zagospodarowania terenu. Zaskarżona decyzja, w załączniku nr 1, określa, że inwestycja polegająca na zabudowie mieszkaniowej wielorodzinnej, zabudowie usługowej, drogach wewnętrznych i obiektach infrastruktury technicznej, stanowić będzie kontynuację funkcji i formy architektonicznej, jaka istnieje na działkach sąsiednich, tj. działkach nr [...] obr. [...], bezpośrednio graniczących z terenem inwestycji lub są położone w bliskim sąsiedztwie i w większości dostępne są z tej samej drogi publicznej tj. ulicy [...]. Jednocześnie na działkach bezpośrednio sąsiadujących z terenem inwestycji, tj. nr [...] i [...] występuje zabudowa mieszkaniowa wielorodzinna, zaś zabudowa usługowa na działkach nr [...]. Kolegium uznało, że planowana inwestycja stanowi kontynuację funkcji zabudowy istniejącej na działkach sąsiednich, tym bardziej, że pojęcie "działki sąsiedniej" nie oznacza, iż musi to być działka także bezpośrednio granicząca z działką inwestora, lecz chodzi tu o wyznaczenie pewnego obszaru tworzącego urbanistyczną całość, pozwalającą organowi administracji dokonać pełnej oceny sytuacji faktycznej pod względem możliwości zrealizowania określonego rodzaju inwestycji. W rezultacie zarzut podnoszony w tym zakresie przez Spółdzielnię, Kolegium uznało za nietrafny. W załączniku nr 1 do zaskarżonej decyzji wskazano również warunki i szczegółowe zasady zagospodarowania terenu oraz jego zabudowy, w tym także wymagania w zakresie ochrony interesów osób trzecich oraz sporządzono załącznik nr 3, stanowiący część tekstową wyników analizy urbanistyczno-architektonicznej, jak również załączniki graficzne: nr 2 do decyzji o warunkach zabudowy i nr 4, zawierający część graficzną wyników wyżej wspomnianej analizy. Granice obszaru analizowanego wyznaczono zgodnie § 3 rozporządzenia się wokół działki budowlanej, której dotyczy wniosek o ustalenie warunków zabudowy, w odległości nie mniejszej niż trzykrotna szerokość frontu działki objętej wnioskiem, nie mniejszej jednak niż 50 metrów. Analiza podaje, że szerokość frontu terenu objętego wnioskiem od strony ul. [...] wynosi 68 metrów, wobec czego jego trzykrotność to 204 metry od granic terenu objętego wnioskiem. Parametry inwestycji określono prawidłowo, z zachowaniem reguł przewidzianych przez § 5 - § 9 rozporządzenia. W załączniku nr 1 do decyzji zostały także określone warunki i szczegółowe zasady zagospodarowania terenu oraz jego zabudowy, w tym także wymagania w zakresie ochrony interesów osób trzecich. W tym względzie wskazano między innymi, iż realizacja inwestycji nie może powodować ograniczenia w dopływie światła dziennego do pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi, jak również ograniczenia dostępu do drogi publicznej, czy też możliwości korzystania z wody, kanalizacji, energii elektrycznej i cieplnej oraz ze środków łączności. Szczegółowe rozwiązania techniczne w tym zakresie, nastąpią jednak dopiero na etapie postępowania w sprawie uzyskania pozwolenia na budowę. W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Spółdzielnia Mieszkaniowa im. [...] z siedzibą w K. zaskarżonej decyzji zarzuciła naruszenie art. 138 § 2, art. 7 w zw. z art. 77 k.p.a. oraz art. 59 ust. 1 oraz art. 61 ust. 1, art. 64 w zw. z art. 55 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. u.p.z.p., poprzez wydanie ustalenie warunków zabudowy poprzez błędne przyjęcie, spełnienia warunków koniecznych do wydania decyzji, a przede wszystkim w zakresie błędnego przyjęcia dostępności przedmiotowej nieruchomości do drogi publicznej, a także w zakresie kontynuacji rodzaju zabudowy i § 2 ust 7 lit a i b poprzez błędne przyjęcie, że planowana inwestycja nie narusza interesów osób trzecich. Strona skarżąca wniosła o uchylenie decyzji organów instancji w całości. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie nie uwzględnił skargi, stwierdzając, że zaskarżona decyzja nie narusza przepisów postępowania administracyjnego, ani przepisów prawa materialnego. Sąd stwierdził, że organ odwoławczy w niniejszej sprawie przeprowadził staranne postępowanie rozpoznawcze, w sposób wnikliwy ocenił zgromadzony materiał dowodowy, wydał trafną decyzję, którą wyczerpująco i przekonująco uzasadnił. Wobec tego nie dopatrzył się w zaskarżonej decyzji niczego, co usprawiedliwiałoby zarzut błędnej oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego. Decyzja zapadła z poszanowaniem zasad z art. 7, 77 § 1 k.p.a. i 107 § 1 k.p.a. Sąd stwierdził, iż w związku z tym podzielił w pełni stanowisko organu odwoławczego odnośnie prawidłowości wydanej decyzji o ustaleniu warunków zabudowy dla przedmiotowego zamierzenia inwestycyjnego. Sąd przytoczył treść art. 59 ust. 1 i art. 61 ust.1 pkt 1 -5 ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. poz. 647 z 2012 r.), wskazując ustalenie warunków zabudowy w drodze decyzji następuje w sytuacji spełnienia warunków zawartych w art. 61 ust. 1 pkt. 1-5. Sposób ustalenia wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku planu określiła rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003r. w sprawie sposobu ustalenia wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz. U. nr 164, poz. 1588) zwanego dalej rozporządzeniem, co też mam miejsce odnośnie przedmiotowego zamierzenia inwestycyjnego. Sąd wskazał, iż skoro dokonując kontroli zaskarżonej decyzji nie stwierdził naruszenia prawa uzasadniającego wyeliminowanie tej decyzji z obrotu prawnego i podzielił stanowisko organu odwoławczego, to konieczne stało się odniesienie do zarzutów podnoszonych w skardze. Za całkowicie nieuzasadnione Sąd uznał stanowisko skarżącej Spółdzielni, iż teren objęty wnioskiem nie posiada dostępu do drogi publicznej. Z akt sprawy wynika bowiem, w tym opinii [...] w K. z dnia 27.12.2012 r., że teren inwestycji przylega do pasa drogowego ul. [...] i posiada własny wjazd, który odbywa się z ul. [...] poprzez zatokę. Sąd nie podzielił również zarzutu, że decyzja o warunkach zabudowy narusza przepisy art. 59 i art. 61 ust. 1 cyt. ustawy, względnie, że zostało w ogóle podjęte bez podstawy prawnej. Organ odwoławczy prawidłowo wskazał przepisy stanowiące podstawę wydania decyzji w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy oraz wskazał, iż wymagania w zakresie nowej zabudowy ustalane są w oparciu o analizę funkcji oraz cech zabudowy i zagospodarowania terenu. Z analizy wynika, że istniejącymi funkcjami zabudowy w obszarze analizowanym jest zabudowa mieszkaniowa wielorodzinna, zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna (w dużym oddaleniu od terenu inwestycji), zabudowa usługowa, drogi wewnętrzne i publiczne oraz obiekty infrastruktury technicznej. Wynika z tego, że planowana inwestycja będzie stanowić kontynuację rodzaju i funkcji zabudowy występującej w obszarze analizowanym. Za całkowicie nieuzasadnione Sąd uznał stanowisko skarżącej Spółdzielni, iż kwestia związana z odległością usytuowania obiektu budowlanego od granicy sąsiednich nieruchomości rozstrzygana jest na etapie postępowania o ustalenia warunków zabudowy. Sąd stwierdził, że słusznie wskazano w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, że kwestie te nie są objęte w przedmiotowym postępowania. Z art. 54 u.p.z.p. wynika, że decyzja o warunkach zabudowy winna określać wyłącznie linie rozgraniczające teren inwestycji wyznaczone na odpowiedniej mapie, a nie określać w sposób szczegółowy usytuowania planowanego obiektu w terenie. Decyzje ustalają jedynie linie rozgraniczające teren inwestycji, a więc wskazują w jakich przestrzennych granicach powinna zawierać się inwestycja, tym samym nie przesądza w jakim miejscu owego obszaru inwestycja zostanie ostatecznie ulokowana. Kwestie związane z lokalizacją budynku w granicy działki są normowane przepisami rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, które jest aktem wykonawczym do ustawy prawo budowlane i ma zastosowanie wyłącznie na etapie postępowania o pozwolenia na budowę. Dopiero w postępowaniu o pozwolenie na budowę inwestor konkretyzuje zamiar inwestycyjny i wskazuje dokładną lokalizację obiektu na terenie inwestycji. Rozstrzygnięcie o konkretnym usytuowaniu projektowanego obiektu może podjąć dopiero organ architektoniczno - budowlany zatwierdzając projekt budowlany i udzielając pozwolenia na budowę. Sąd powołał się na stanowisko orzecznictwa, zgodnie z którym rozstrzyganie kwestii usytuowania obiektu budowlanego już w postępowaniu o ustaleniu warunków zabudowy byłoby sprzeczne z istotą tego postępowania i naruszałoby zarówno przepis art. 54 omawianej ustawy, jak i przepis art. 34 ust. 3 pkt 1 ustawy - Prawo budowlane. Kwestia usytuowania obiektu budowlanego na działce budowlanej, a więc odległości od granic działki i odległości od innych obiektów, należą do organów wydających pozwolenie na budowę. Dlatego powyższy zarzut na tym etapie postępowania inwestycyjnego Sąd uznał za niezasadny. Sąd za bezpodstawny uznał zarzut strony skarżącej dotyczący naruszenia przez planowana inwestycję interesów osób trzecich (poprzez m.in. utrudnienia w komunikacji w związku ze wzmożonym ruchem aut ciężarowych, a w przyszłości innych pojazdów oraz uciążliwości w postaci hałasu i wibracji będących następstwem prowadzonych prac budowlanych). Sąd wyjaśnił, iż ochrona interesów osób trzecich w postępowaniu o ustalenie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu (art. 64 ust. 1 w związku z art. 54 pkt 2 lit. d) u.p.z.p.) może następować tylko w takim zakresie, w jakim nie jest objęta przepisami Prawa budowlanego. Celem decyzji o warunkach zabudowy jest przesądzenie o zgodności zamierzonej inwestycji z obowiązującym porządkiem prawnym, w tym z przepisami szczególnymi i z tego też względu ochrona interesów osób trzecich może być rozważana w tych właśnie granicach. Organ wydający decyzję o ustaleniu warunków zabudowy i zagospodarowania terenu nie może wkraczać w kognicję organów administracji architektoniczno - budowlanej. Utrudnienia w komunikacji, obawa przez wzmożonym hałasem i wibracjami, wzmożony ruch samochodowy dotyczą naruszeń wynikających z realizacji planowanej inwestycji chronionych odrębnymi przepisami prawa materialnego, w szczególności art. 5 ust. 1 pkt 9 Prawa budowlanego. Ich wystąpienie albo niewystąpienie nie jest przedmiotem postępowania o ustalenie warunków zabudowy i nie może stanowić podstawy oceny legitymacji w kontrolowanej sprawie. Z tych względów Sąd skargę, jako niezasadną na podstawie art. 151 p.p.s.a. oddalił. Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniosła Spółdzielnia Mieszkaniowa im. [...] z siedzibą w K. reprezentowana przez adwokata, zaskarżając go w całości, zarzucając mu na podstawie art. 174 naruszenie przepisów postępowania, mające istotny wpływ na wynik spraw, tj.:
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
