Wyrok NSA z dnia 6 maja 2015 r., sygn. I FSK 182/14
Rryzyko, które wiąże się operacją oszacowania, nawet po spełnieniu dyspozycji z art. 23 § 5 o.p., obciąża podatnika, który nie prowadzi rzetelnej ewidencji z przyczyn od siebie zależnych.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Grażyna Jarmasz (spr.), Sędzia NSA Arkadiusz Cudak, Sędzia NSA Ryszard Pęk, Protokolant Marek Wojtasiewicz, po rozpoznaniu w dniu 23 kwietnia 2015 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 8 października 2013 r. sygn. akt I SA/Bd 412/13 w sprawie ze skargi M. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia 11 kwietnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od listopada 2008 r. do stycznia 2010 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od M. S. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w B. kwotę 600 (słownie: sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
1. Wyrok Sądu pierwszej instancji
1.1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 8 października 2013 r., sygn. akt I SA/Bd 412/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy oddalił skargę M. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia 11 kwietnia 2013 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od listopada 2008 r. do stycznia 2010 r.
1.2. Z uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynika, że przyczyną wydania decyzji w sprawie było przede wszystkim uznanie przez organy, iż skarżąca, prowadząc w badanych okresach rozliczeniowych działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży kwiatów i roślin (kwiaciarnia), w sposób nierzetelny prowadziła ewidencję obrotu ze sprzedaży towarów handlowych, doprowadzając do zaniżenia tego obrotu. Zdaniem organów prowadzone przez stronę księgi nie obejmują wszystkich podatkowo istotnych zdarzeń gospodarczych, co wynikało z ustalonej wartości netto zakupionych towarów handlowych i wykazanej w ewidencji wartości sprzedaży, a także rozbieżności w zakresie marż i narzutów. Wskazane przez skarżącą wartości nie znalazły potwierdzenia w wartościach wyliczeniowych, w stosowanych narzutach na poszczególne kwiaty, jak również w dokumentach zaewidencjonowanych w rejestrach. Nadto organ nie znalazł potwierdzenia o podawanych przez stronę ubytkach i stratach w towarze handlowym (nie były one potwierdzone w przedstawionych księgach podatkowych, skarżąca nie sporządzała protokołów strat, ani w żadnej innej formie nie dokumentowała powstałych ubytków czy strat). Zgromadzony materiał dowodowy nie potwierdził też udzielania przez stronę rabatów lub upustów. Organy uznały, że w sytuacji, gdy podatnik nie potwierdza żadnymi dowodami ustnych oświadczeń o stosowaniu rabatów i upustów oraz występowania strat i ubytków, natomiast analiza przedłożonych dokumentów źródłowych (faktur zakupów i sprzedaży) nie pozwala na ustalenie marży, a w konsekwencji niemożliwe jest stwierdzenie, że zapisy w księgach dokonywane były zgodnie z rzeczywistością, zasadne jest oszacowanie podstawy opodatkowania przy zastosowaniu dyspozycji art. 23 § 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 r., nr 8, poz. 60 ze zm., dalej jako "O.p."), gdyż przeprowadzone postępowanie wykazało, że nie było możliwe zastosowanie w pełni metody porównawczej zewnętrznej, o której mowa w art. 23 § 3 pkt 2 O.p.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
