Wyrok NSA z dnia 30 czerwca 2011 r., sygn. I FSK 641/10
Faktura VAT wystawiona przez podatnika niezarejestrowanego jest niewątpliwie dokumentem wystawionym sprzecznie z § 34 rozporządzenia z 2002 r., a tym samym - co do zasady - nie jest fakturą, o której mowa w art. 19 ust. 2 ustawy VAT z 1993 r która daje jej odbiorcy uprawnienie do odliczenia podatku naliczonego (fakturą VAT).
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Zubrzycki, Sędzia NSA Małgorzata Niezgódka-Medek, Sędzia NSA Ryszard Pęk (sprawozdawca), Protokolant Dariusz Rosiak, po rozpoznaniu w dniu 30 czerwca 2011 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej K. G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 12 marca 2009 r. sygn. akt III SA/Gl 320/08 w sprawie ze skargi K. G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 17 grudnia 2007 r. nr [...] w przedmiocie określenie zobowiązania w podatku od towarów i usług za lipiec 2003 r. spółki cywilnej P.W. "M.-O." K. G., M. O. i orzeczenia odpowiedzialności K. G. jako osoby trzeciej za to zobowiązanie oddala skargę kasacyjną
Uzasadnienie
1. Wyrok Sądu pierwszej instancji i przedstawiony przez ten Sąd tok postępowania przed organami podatkowymi.
Przedmiotem skargi kasacyjnej wniesionej przez K. G. (dalej: skarżąca) jest wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 12 marca 2009 r. (sygn. akt III SA/Gl 320/08), w którym Sąd, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), oddalił jej skargę na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 17 grudnia 2007 r. Decyzją tą organ odwoławczy utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w K. z dnia 24 kwietnia 2007 r. w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku od towarów i usług za lipiec 2003 r. spółki cywilnej P.W. "M." K. G., M. O. i orzeczenia odpowiedzialności K. G. jako osoby trzeciej za to zobowiązanie.
Z przedstawionego przez Sąd pierwszej instancji stanu sprawy wynikało, że w następstwie przeprowadzonej kontroli stwierdzono zaniżenie przez spółkę "M.", w rozliczeniu za lipiec 2003 r., kwoty podatku należnego o 901 zł. W deklaracji podatkowej spółka uwzględniła bowiem podatek naliczony wynikający z faktury VAT nr 03/Z/07/03 z 1 lipca 2003 r. wystawionej przez P. W. "H." Sp. z o.o., w której wykazano sprzedaż usługi najmu wartości netto 4.098,36 zł, podatek VAT - 901,64 zł. Na podstawie informacji uzyskanych od Naczelnika Urzędu Skarbowego w Z. ustalono, że spółka "H." nie była podatnikiem zarejestrowanym w zakresie rozliczeń podatku od towarów i usług oraz że nie złożyła do tego urzędu żadnych deklaracji VAT-7, co ustnie potwierdził prezes spółki, M. Z. Natomiast w dniu 31 grudnia 2004 r. spółka "M." zakończyła działalność w związku z wystąpieniem z niej obu wspólniczek. Organ II instancji przyjął w uzasadnieniu decyzji, że w świetle § 48 ust. 4 pkt 1 lit. a rozporządzenia Ministra Finansów z 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. nr 27, poz. 268 ze zm., dalej rozporządzenie z 2002 r.) nie mogło budzić wątpliwości, że podatnik podatku VAT traci prawo do rozliczenia podatku naliczonego przy zakupie towarów i usług w sytuacji, gdy podatek ten wynika z faktury wystawionej przez podmiot nieistniejący lub nieuprawniony do wystawiania faktur lub faktur korygujących. Skoro zatem spółka "H." została zarejestrowana na podstawie NIP-2, VAT-R z 30 sierpnia 2005 r., dopiero z tą datą powstał co do niej obowiązek podatkowy w zakresie podatku od towarów i usług. W tej sytuacji faktura wystawiona przez nią w lipcu 2003 r. nie mogła wywoływać skutków prawnych. Odpowiedzialność posiłkową skarżącej organ odwoławczy uzasadnił treścią art. 115 § 2 w zw. z § 1 Ordynacji podatkowej, podnosząc, że była ona wspólnikiem spółki cywilnej w momencie błędnego rozliczenia należnego podatku VAT. Zwrócił także uwagę, że konstrukcja przewidziana w § 48 ust. 4 pkt 1 lit. a rozporządzenia z 2002 r. nie jest oparta na zasadzie winy i stopień staranności kupującego nie ma tu znaczenia. Natomiast o ewentualnej niekonstytucyjności tego przepisu mógłby się wypowiedzieć jedynie Trybunał Konstytucyjny.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
