Wyrok NSA z dnia 5 stycznia 2010 r., sygn. II OSK 17/09
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Maria Czapska- Górnikiewicz (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak Sędzia del. NSA Wiesław Morys Protokolant Paweł Konicki po rozpoznaniu w dniu 05 stycznia 2010r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej E. i R. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 24 września 2008 r. sygn. akt II SA/Po 5/08 w sprawie ze skargi E. i R. K. na decyzję Wielkopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Poznaniu z dnia [...] października 2007 r. nr [...] w przedmiocie nakazu rozbiórki obiektu budowlanego 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Poznaniu do ponownego rozpoznania, 2. zasądza od Wielkopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Poznaniu na rzecz R. i E. K. solidarnie kwotę 600 (sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
II OSK 17 / 09
UZASADNIENIE
Wyrokiem z dnia 24 września 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę E. i R. K. na decyzję Wielkopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Poznaniu z dnia [...] października 2007 r., utrzymującą w mocy decyzję organu I instancji z dnia [...] czerwca 2007 r. w przedmiocie nakazu rozbiórki obiektu budowlanego.
W uzasadnieniu powyższego wyroku Sąd pierwszej instancji wskazał, iż wyrokiem z dnia 23 listopada 2005 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu uchylił decyzję Wielkopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] lutego 2004 r. oraz poprzedzającą ją decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Poznaniu z dnia [...] października 2003 r. Powyższymi rozstrzygnięciami organy administracyjne nałożyły na inwestorów E. i R. K., obowiązek rozbiórki samowolnie zrealizowanej wiaty na działce nr ewid. [...] przy ul. [...] w [...] gm. [...]. Uznając, iż budowa przedmiotowej wiaty została zakończona w 1993 r. decyzję oparto o art. 37 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 24 października 1974 r. Prawo budowlane (Dz. U. Nr 38, poz. 229 ze zm.- zwanej dalej ustawą z dnia 24 października 1974 r. Prawo budowlane) i stwierdzono, że samowola budowlana nie może zostać zalegalizowana, bowiem lokalizacja obiektu przekracza linię zabudowy i tym samym koliduje ze szczegółowym planem zagospodarowania przestrzennego wsi Przeźmierowo rejon ulicy Krańcowej i Granicznej, zatwierdzonym Uchwałą Gminnej Rady Narodowej z dnia 15 marca 1984 r., w granicach, którego zlokalizowana jest przedmiotowa nieruchomość. W uzasadnieniach podjętych decyzji rozpatrujące sprawę organy administracji wskazały, że na działkach, w tym na działce nr [...], zrealizowano budynek mieszkalny jednorodzinny w zabudowie bliźniaczej z sąsiednim budynkiem zlokalizowanym na działce od strony południowo- wschodniej, a wszystkie budynki zostały usytuowane wzdłuż ulic w odległości 8 m od granicy działek, przylegających do linii rozgraniczającej ulicę. Wskazano, że opracowanie urbanistyczne nie przewidywało na działkach zabudowy gospodarczej. Plan miejscowy Gminy Tarnowo Podgórne opracowany w 1992 r., zatwierdzony uchwałą Rady Gminnej nr XXX/148/92 z dnia 8 grudnia 1992 r., pozostawił bez zmian zapisy planu szczegółowego odnośnie przedmiotowego obszaru, oznaczonego na części graficznej planu symbolem 59 MN, a w części tekstowej zapisany jako "osiedle mieszkaniowe zrealizowane na podstawie zatwierdzonego planu szczegółowego".
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
