Wyrok NSA z dnia 22 lipca 2010 r., sygn. II FSK 1836/09
Koszty uzyskania przychodów związane są zawsze z konkretnym źródłem przychodu i nie mogą pomniejszać przychodu uzyskanego z innego źródła. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów to między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowo-skutkowy tego typu, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie czy też zwiększenie przychodu z tego konkretnego źródła.
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jerzy Rypina (sprawozdawca), Sędzia NSA Tomasz Zborzyński, Sędzia del. WSA Sławomir Presnarowicz, Protokolant Honorata Klósek, po rozpoznaniu w dniu 22 lipca 2010 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej I. K. i J. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 1 lipca 2009 r. sygn. akt VIII SA/Wa 73/09 w sprawie ze skargi I. K. i J. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 26 listopada 2008 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2002 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od I. K. i J. K. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w W. kwotę 1800 (jeden tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 1 lipca 2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie sygn. akt VIII SA/Wa 73/09 oddalił skargę J.K. i I.K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 26 listopada 2008 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2002 r. Zaskarżoną decyzją, po rozpatrzeniu odwołania skarżących, Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w R. z 11 września 2008 r. określającą zobowiązanie w tym podatku w kwocie 188.517 zł oraz odmawiającą stwierdzenia nadpłaty w tym podatku w kwocie 185.598,70 zł.
W uzasadnieniu wyroku Sąd pierwszej instancji wskazał, że skarżący wystąpili do organu I instancji o stwierdzenie nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za lata 2001-2004. Do wniosków załączyli skorygowane zeznania podatkowe za te lata. Domagając się stwierdzenia nadpłaty za 2002 r. podnieśli, że pierwotnie opodatkowany dochód skarżącego ze sprzedaży akcji A. S.A. korzystał ze zwolnienia od podatku. Podstawę prawną wniosku o stwierdzenie nadpłaty stanowiły przepisy art. 72 § 1-2 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) oraz art. 52 pkt 1 lit. b/ ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 ze zm.; dalej: u.p.d.o.f.). Zdaniem skarżącego, akcje nabył on wspólnie z ówczesną żoną na podstawie umowy z 29 grudnia 1998 r., w wyniku "zamiany" udziałów w A. Sp. z o.o. na akcje serii B A. S.A. Podstawę nabycia stanowiło zaś zezwolenie Komisji Papierów Wartościowych i Giełd wydane w trybie art. 93 ust. 1 ustawy z 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz.U. Nr 118, poz. 754 ze zm.; dalej: p.p.o.p.w.). Następnie, w wyniku sporządzonej w formie aktu notarialnego umowy z 21 października 1999 r. dotyczącej podziału małżeńskiego majątku wspólnego, skarżący stał się jedynym właścicielem określonej ilości akcji spółki akcyjnej A. Część z tych akcji skarżący zbył odpłatnie na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie (dalej: "GPW") w latach 2001-2004.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
