Wyrok NSA z dnia 19 stycznia 2010 r., sygn. I FSK 1848/08
Prowadząc postępowanie w sprawie wznowienia można rozstrzygać wyłącznie sprawę tożsamą, pod względem podmiotowym i przedmiotowym, co sprawa zakończona uprzednią decyzją ostateczną. Sprawa dotycząca przywrócenia terminu nie jest natomiast tożsama przedmiotowo ze sprawą rozstrzyganą. Niedopuszczalne jest także wykorzystanie postępowania wznowieniowego do pełnej merytorycznej kontroli decyzji ostatecznej wydanej w postępowaniu zwykłym, bowiem nie jest to kontynuacja postępowania zwykłego.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Grażyna Jarmasz, Sędzia NSA Małgorzata Niezgódka - Medek, Sędzia WSA del. Małgorzata Fita (sprawozdawca), Protokolant Marek Kleszczyński, po rozpoznaniu w dniu 19 stycznia 2010 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej P. P. H. i U. R. spółki z o.o. w J. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 28 marca 2008 r. sygn. akt I SA/Wr 1327/07 w sprawie ze skargi P. P. H. i U. R. spółki z o.o. w J. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 4 czerwca 2007 r. nr (...) w przedmiocie wznowienia postępowania w sprawie podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do lipca 2004 r. oraz ustalenia dodatkowego zobowiązania za miesiące od stycznia do maja i lipiec 2004 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od P. P. H. i U. R. spółki z o.o. w J. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w W. kwotę 1.200 ( słownie: jeden tysiąc dwieście ) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 28 marca 2008 r., sygn. akt I SA/Wr 1327/07, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu po rozpoznaniu sprawy ze skargi R. sp. z o.o. w J. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia 4 czerwca 2007 r. w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji w sprawie określenia zobowiązania w podatku od towarów i usług za l-VII 2004 r. oraz ustalenia dodatkowego zobowiązania za l-V, VII 2004 r., oddalił skargę
W uzasadnieniu podał stan faktyczny sprawy, z którego wynika, że pismem z dnia 9 stycznia 2007 r. skarżąca spółka powołując się na przepis art. 240 § 1 pkt 9 Ordynacji podatkowej, złożyła wniosek o wznowienie postępowania podatkowego oraz o uchylenie w całości ostatecznej decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia 19 sierpnia 2006 r. o określeniu jej zobowiązania w podatku VAT za okres I-IV i V i VII 2004 r., kwoty podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny miesiąc za V i VI 2004 r. oraz o ustaleniu jej dodatkowego zobowiązania podatkowego za I-V i VI 2004 r. Strona podniosła, iż ustalone tą decyzją dodatkowe zobowiązanie podatkowe wynikające z art. 109 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług jest sprzeczne z umowami międzynarodowymi, których stroną jest Rzeczypospolita Polska, a mianowicie z art. 5 i 33 VI Dyrektywy VAT Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw członkowskich dotyczących podatków obrotowych oraz z art. 1 Dyrektywy Rady z dnia 11 kwietnia 1967 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich dotyczących podatków obrotowych (67/227/EWG). Po wznowieniu postępowania postanowieniem z dnia 1 lutego 2007 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w W. decyzją z dnia 2 marca 2007 r. odmówił uchylenia w całości decyzji ostatecznej z dnia 19 sierpnia 2006 r. z uwagi na brak przesłanek określonych w art. 240 § 1 pkt 9 Ordynacji podatkowej. Od tej decyzji spółka wniosła odwołanie, w którym podtrzymała stanowisko, wyrażone we wniosku o wznowienie postępowania. Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji wywodząc, że w myśl art. 245 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej uchylenie w całości lub części decyzji ostatecznej następuje, jeżeli organ podatkowy stwierdzi istnienie przesłanek wskazanych w art. 240 § 1 Ordynacji podatkowej. Natomiast w jego ocenie, w sprawie nie wystąpiła żadna z podstaw wznowienia, w tym podniesiona we wniosku przesłanka wymieniona w art. 240 § 1 pkt 9 Ordynacji podatkowej. Dyrektor Izby Skarbowej podał, że przesłanka wymieniona w art. 240 § 1 pkt 9 Ordynacji podatkowej, dotycząca niezgodności decyzji z "inną ratyfikowaną umową międzynarodową, której stroną jest Rzeczpospolita Polska" dotyczy niezgodności decyzji z umową, która została ratyfikowana po jej wydaniu. Ponadto podkreślił, iż do zasad stosowania prawa wspólnotowego odnosi się przesłanka wymieniona w pkt 11 art. 240 § 1 Ordynacji podatkowej, odwołująca się do orzeczeń ETS, lecz także w sytuacji gdy wcześniej została wydana decyzja a wyrok ETS "późniejszy" ma wpływ na jej rozstrzygnięcie. Następnie przywołując uchwałę skład siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 12 września 2005 r. sygn. akt I FPS 2/05 oraz wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 31 marca 1998 r. sygn. akt K 24/97, organ odwoławczy wskazał, że ustalenie dodatkowego zobowiązania podatkowego za okres przed 1 maja 2004 r., prawidłowo nastąpiło na podstawie art. 109 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, a przepis ten jest zgodny z przepisami Pierwszej i Szóstej Dyrektywy.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
