Wyrok NSA z dnia 18 grudnia 2009 r., sygn. I FSK 1506/08
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Adam Bącal, Sędzia NSA Ryszard Pęk (sprawozdawca), Sędzia NSA Jan Zając, Protokolant Karolina Szulc, po rozpoznaniu w dniu 18 grudnia 2009 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej C. D. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 25 stycznia 2008 r., sygn. akt III SA/Gl 1102/07 w sprawie ze skargi C. D. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 17 maja 2007 r., nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od C. D. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w K. kwotę 300 (słownie: trzysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Zaskarżonym wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę wniesioną przez C. D. (dalej: skarżący) na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 17 maja 2007 r. (nr [...]) w przedmiocie podatku od towarów i usług.
W uzasadnieniu powyższego wyroku Sąd pierwszej instancji przedstawił następujący stan faktyczny, ustalony przez organy podatkowe w niniejszej sprawie.
Zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Skarbowej w K., po rozpatrzeniu odwołania skarżącego, utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w C. (nr [...]) z dnia 23 lutego 2007 r., określającą zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za wrzesień 2002 r. w wysokości 3.192 zł. W jej uzasadnieniu podkreślono, że niekwestionowaną w sprawie była okoliczność, że od września 2002 r. do kwietnia 2004 r. skarżący sprzedał zakupione na własne nazwisko używane samochody osobowe, które nie były dla niego towarami używanymi w rozumieniu przepisu art. 4 pkt 7 lit. b ustawy z dnia 8 stycznia 1993r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm. - dalej ustawa VAT z 1993 r.). Sprzedaż następowała za pośrednictwem komisu "A.-H. M.-D." s.c. na podstawie zawartych umów komisowych oraz we własnym zakresie. Skarżący, przesłuchany w dniu 6 września 2006r. w charakterze strony zeznał, że wykonywał takie czynności, a pierwszego zakupu samochodu dokonał w sierpniu 2002 r. Na podstawie okazanych dokumentów ustalono, że we wrześniu 2002 r. skarżący, za pośrednictwem komisu "A.-H. M.-D." s.c., sprzedał samochód osobowy Opel Corsa o nr rej. [...], na podstawie zawartej dnia 28 sierpnia 2002 r. umowy komisu, gdzie kwota należna z tytułu tej sprzedaży wynosiła 17.700 zł. Jak ustaliły organy podatkowe, skarżący zakupił ten samochód w sierpniu 2002 r., na podstawie faktury VAT nr [...] z dnia 28 sierpnia 2002 r. za kwotę 17.600 zł, wystawionej przez komis A.-H. M.-D." s.c. W konsekwencji organy podatkowe przyjęły, że czynności wykonywane przez skarżącego, polegające na wielokrotnym zakupie samochodów, a następnie ich sprzedaży, stanowiły ze względu na częstotliwość oraz przedmiot transakcji, działalność gospodarczą i w oparciu o art. 2 ust. 1 ustawy VAT z 1993 r. podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT jako sprzedaż towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Organ II instancji wyjaśnił, że skarżący będąc podatnikiem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT z 1993 r. nie mógł skorzystać ze zwolnienia od podatku VAT uregulowanego w art. 7 ust. 1 pkt 5 cyt. ustawy, ponieważ sprzedawane samochody nie były towarami używanymi w rozumieniu przepisu art. 4 pkt 7 lit. b tej ustawy. Nadto wskazał, że skarżący nie dokonał przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 2 ustawy VAT z 1993 r., zgłoszenia rejestracyjnego dla podatku od towarów i usług; nie prowadził także ewidencji podatkowej (art. 27 ust. 4); nie składał deklaracji podatkowych VAT-7 za kontrolowany okres i nie rozliczał się z podatku należnego. Dyrektor Izby Skarbowej, biorąc pod uwagę częstotliwość i rozmiar transakcji przyjął, że działalność ta miała charakter zorganizowany i ciągły, wypełniając tym samym dyspozycję art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT z 1993 r. Podkreślił także, że na gruncie ustawy VAT z 1993 r. pod pojęciem sprzedaży towaru z art. 2 mieściła się nie tylko sprzedaż w rozumieniu cywilnoprawnym, unormowana w art. 535 Kodeksu cywilnego, ale także zbycie towaru przez komitenta za pośrednictwem komisanta nabywcy. Wskazując na definicję umowy komisu z art. 765 k.c., zwrócił uwagę na to, że zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT z 1993 r., podstawę opodatkowania czynności maklerskich, czynności wynikających z zarządzania funduszami powierniczymi, czynności wynikających z umowy agencyjnej lub zlecenia, pośrednictwa, umowy komisu lub innych usług o podobnym charakterze stanowiła dla zleceniodawcy lub komitenta kwota należna z tytułu sprzedaży lub umowy komisu, zmniejszona o kwotę podatku. Ustosunkowując się do zarzutów zawartych w odwołaniu, organ II instancji wyjaśnił, że kwota należna pomniejszona o kwotę prowizji, na którą pełnomocnik wskazywał w odwołaniu, stanowiła podstawę opodatkowania dla komitenta - przy wydaniu towarów komisantowi - w stanie prawnym obowiązującym od 1 maja 2004 r. i została uregulowana w art. 30 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004r. Nr 54, poz. 535 ze zm.), który z kolei nie stanowił podstawy prawnej w przedmiotowej sprawie. Na zakończenie, nawiązując do zarzutów dotyczących naruszenia przez organ podatkowy przepisów Ordynacji podatkowej, organ odwoławczy wyjaśnił, że zarzuty te miały charakter ogólnikowy, a po analizie materiału nie stwierdzono, aby decyzja organu pierwszej instancji naruszała podstawowe zasady postępowania podatkowego.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
