Wyrok NSA z dnia 24 czerwca 2008 r., sygn. I OSK 1029/07
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Maria Wiśniewska (spr.) Sędziowie NSA Barbara Adamiak Sędzia WSA del. Monika Nowicka Protokolant Aleksandra Żurawicka po rozpoznaniu w dniu 24 czerwca 2008 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Okręgowego Inspektora Pracy w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 26 lutego 2007 r. sygn. akt IV SA/Gl 386/06 w sprawie ze skargi J. Spółki Węglowej [...] "[...]" w J. Z. na decyzję Państwowej Inspekcji Pracy - Okręgowego Inspektora Pracy w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie nakazu wypłaty wynagrodzenia oddala skargę kasacyjną
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 26 lutego 2007 r., IV SA/Gl 386/06, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach po rozpoznaniu skargi [...] S.A. [...] na decyzję Państwowej Inspekcji Pracy - Okręgowego Inspektora Pracy w K. z dnia [...], nr [...], uchylił zaskarżoną decyzję oraz utrzymany nią w mocy nakaz Inspektora Pracy Państwowej Inspekcji Pracy w K. z dnia [...], nr [...].
W uzasadnieniu powyższego wyroku zawarto następujące ustalenia faktyczne i ocenę prawną.
Inspektor Pracy Państwowej Inspekcji Pracy w K. po przeprowadzeniu kontroli w [...] S.A. [...] nakazał na podstawie art. 9 pkt 2a w zw. z art. 21 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 ustawy z dnia 6 marca 1981 r. o Państwowej Inspekcji Pracy (Dz.U. z 2001 r. Nr 124, poz. 1362 ze zm.) opisanym wyżej nakazem wypłacić wskazanym w nakazie pracownikom, dodatek do wynagrodzenia z tytułu świadczenia pracy w niedziele. Wymienieni pracownicy świadczyli pracę w niedzielę w okresie od stycznia 2005 r. do kwietnia 2005 r., nie otrzymując w zamian ani dnia wolnego od pracy, ani dodatku do wynagrodzenia, o jakim mowa w art. 15111 § 2 ustawy z 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn. Dz.U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.; zwanej dalej K.p.). W ocenie organu pierwszej instancji, przepisy art. 1511 § 2 oraz art. 15111 § 2 K.p. ustalają w sposób jednoznaczny formę rekompensaty dla pracownika wykonującego pracę w niedziele i święta, którą stanowią dwa niezależne od siebie tytuły do otrzymania dodatku do wynagrodzenia. W każdym przypadku pracodawca jest zobowiązany do udzielenia pracownikowi innego dnia wolnego od pracy i to niezależnie od tego, przez jaki czas pracownik wykonywał pracę. Udzielenie pracownikowi dnia wolnego od pracy powinno nastąpić do końca danego okresu rozliczeniowego. Jeżeli w okresie rozliczeniowym nie jest możliwe wykorzystanie przez pracownika dnia wolnego od pracy, pracodawca obowiązany jest wypłacić pracownikowi niezależnie od normalnego wynagrodzenia, dodatek w wysokości 100 % wynagrodzenia za każda godzinę pracy w niedziele i święta. W razie zbiegu uprawnień przewidzianych w art. 1511 § 2 i art. 15111 § 2 K.p. pracownik powinien otrzymać dwa dodatki o łącznej wysokości 200 % wynagrodzenia. Wypłata jednego dodatku nie może wyłączać lub ograniczać obowiązku wypłaty drugiego dodatku. Dodatek przewidziany w art. 1511 § 2 K.p. należał się pracownikom po zakończeniu okresu rozliczeniowego, w którym świadczyli pracę w niedziele i święta, gdyż nie otrzymali z tego tytułu dnia wolnego od pracy. Zawarte w treści art. 15111 § 2 K.p. odwołanie do art. 1511 § 2 K.p. służy jedynie do określenia wysokości dodatku za pracę w niedzielę i święto.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
