Wyrok NSA z dnia 31 lipca 2008 r., sygn. I FSK 389/07
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Małgorzata Niezgódka-Medek (spr.) Sędziowie NSA Krzysztof Stanik WSA (del.)Tomasz Kolanowski Protokolant Marcin Wacławik po rozpoznaniu w dniu 31 lipca 2008 r. na rozprawie w Izbie Finansowej sprawy ze skargi kasacyjnej R. M. "E." w L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 17 listopada 2006 r., sygn. akt I SA/Wr 357/06 w sprawie ze skargi R. M. "E." w L. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 19 grudnia 2005 r., nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za listopad i grudzień 2003 r., 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od R. M. "E." w L. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w W. kwotę 1800 zł (jeden tysiąc osiemset złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego
Uzasadnienie
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 17 listopada 2006 r. sygn. akt I SA/Wr 357/06 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę R. M. PW "E." w L. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. Ośrodek Zamiejscowy w L. z dnia 19 grudnia 2005 r. w przedmiocie określenia za listopad 2003 r. nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na kolejny miesiąc oraz określenia za grudzień 2003 r. zobowiązania w podatku od towarów i usług.
W uzasadnieniu Sąd przedstawił stan sprawy.
Podał, że przedmiotem skargi R. M. była decyzja Dyrektora Izby Skarbowej w W. Ośrodek Zamiejscowy w L. z dnia 19 grudnia 2005 r. w sprawie określenia za listopad 2003 r. nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na kolejny miesiąc w wysokości 25.694 zł, oraz określenia za grudzień 2003 r. zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług w kwocie 10.263 zł.
Przeprowadzona w siedzibie skarżącego kontrola podatkowa, obejmująca swym zakresem rzetelność deklarowanych podstaw opodatkowania oraz prawidłowość rozliczeń należności budżetowych za 2003 r., wykazała, że deklarowany przez podatnika za okres od 1 listopada do 31 grudnia 2003 r. obrót netto z tytułu sprzedaży wyrobów gotowych był znacząco niższy aniżeli nakłady związane z ich wytworzeniem. Wskazaną okoliczność organ podatkowy poddał szczegółowej kontroli. Analiza dokumentów źródłowych za kontrolowany okres, w tym ilościowy ruch wyrobów gotowych oraz rozliczenie zużytych do produkcji tkanin podstawowych ujawniło między innymi, że podatnik nie rozliczył zużycia 881,45 m zakupionych tkanin podstawowych. W toku dalszego postępowania podatnik twierdził, że z materiału tego zostało uszytych ok. 1.700 szalików i 139 kołnierzy, które w formie "gratisów" zostały dodane do uszytych wcześniej płaszczy. Twierdzenia te organy podważyły, wskazując na brak w dokumentacji podatnika jakichkolwiek dowodów potwierdzających taki przebieg zdarzeń. Okoliczności tych nie potwierdziły też inne dowody zgromadzone w sprawie, w tym sporządzone inwentaryzacje za sporne miesiące oraz wyjaśnienia składane przez kontrahentów podatnika. Ponadto, jak wykazały organy, uszycie takiej ilości towarów (przy normach podanych przez podatnika) wymagałoby zużycia znacznie większej ilości materiału (ok. 1245,6 m) niż ilość jaką dysponował podatnik. Wyjaśnienia podatnika dotyczące szali i kołnierzy dodawanych w formie "gratisów" nie zostały w żaden sposób odnotowane w prowadzonych przez niego urządzeniach księgowych. Mimo wzywania o przedstawienie jakichkolwiek dowodów uwiarygodniających jego twierdzenia podatnik dowodów takich nie przedstawił, zasłaniając się brakiem ustawowego obowiązku prowadzenia ewidencji rozliczenia materiałowego, dokumentacji magazynowej czy choćby posiadania dowodów przekazania wyrobów do sprzedaży swoim odbiorcom. Odmawiając podania danych dotyczących szerokości zakupionego materiału, źródeł zaopatrzenia, rozmiarów i modeli szytej odzieży oraz rzeczywistych norm zużycia poszczególnych materiałów w kontrolowanym okresie, podatnik żądał jednocześnie, aby to organy wykazały wszystkie te okoliczności. Kwestionował przy tym wszelkie podejmowane przez organy próby ustalenia stanu faktycznego i przeprowadzane przez organy dowody. Uchylając się od obowiązku ewidencjonowania zdarzeń związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, pomijał okoliczność, że dla uznania wydatków na zakup materiałów za koszt uzyskania przychodu w podatku dochodowym miał obowiązek wykazać związek poniesionych kosztów z uzyskanym przychodem ze sprzedaży wytworzonych z nich wyrobów.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
