Wyrok NSA z dnia 6 listopada 2007 r., sygn. II OSK 1435/06

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Roman Hauser Sędziowie sędzia NSA Jacek Hyla ( spr.) sędzia NSA Anna Łuczaj Protokolant Renata Sapieha po rozpoznaniu w dniu 6 listopada 2007 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej J. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 6 września 2005 r., sygn. akt II SA/Op 455/04 w sprawie ze skargi J. W. na decyzję Wojewody O. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie obowiązku meldunkowego oddala skargę kasacyjną.

Wyrokiem z dnia 6 września 2005 r., sygn. II SA/Op 455/04 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu oddalił skargę J. W. na decyzję Wojewody O. z dnia [...], nr [...] utrzymującą w mocy decyzję Prezydenta Miasta O. z dnia [...], nr [...] o wymeldowaniu J. W. z pobytu stałego w O. przy ul. [...] na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (tekst jedn. z 2001r. Dz. U. Nr 87, poz. 960 ze zm.).

Z uzasadnienia wyroku sądu I instancji wynika, że organy administracji obu instancji ustaliły, że właścicielką lokalu przy ul. [...] w O. jest H. W., która domagała się wymeldowanie syna J. W. We wniosku podała, że syn od lipca 2003 r. nie zamieszkuje w jej lokalu, z którego zabrał rzeczy osobiste i swoją lodówkę, nie partycypuje w kosztach utrzymania mieszkania a ona ponosi dodatkowe opłaty za media. Syn nie chce dokonać wymeldowania mimo, iż od roku mieszka w innym lokalu. Nachodzi ją prawie codziennie, jednak przebywa wówczas w mieszkaniu tylko kilka minut, demoluje mieszkanie, niszczy wyposażenie i jej rzeczy osobiste. Znęca się nad nią psychicznie i fizycznie. W trakcie oględzin lokalu stwierdzono, że pokój, w którym mieszkał J. W. jest całkowicie zdewastowany, pozbawiony tynku i podłogi i w obecnym stanie nie nadaje się do zamieszkania. Nie stwierdzono, aby w mieszkaniu znajdowały się jego rzeczy osobiste. Organy administracji uznały, że J. W. przed rokiem opuścił dotychczasowe miejsce pobytu stałego i nie dopełnił obowiązku wymeldowania się. Fakt jego niezamieszkiwania potwierdziła także kontrola meldunkowa przeprowadzona przez Komisariat [...] Policji. Skoro zgodnie z art. 15 ust. 1 cyt. ustawy o ewidencji ludności "osoba, która opuszcza miejsce pobytu stałego jest obowiązana wymeldować się w organie gminy właściwym ze względu na dotychczasowe miejsce jej pobytu, najpóźniej w dniu opuszczenia tego miejsca" to niewypełnienie tego obowiązku upoważnia organ gminy do wymeldowania osoby w drodze decyzji administracyjnej - na wniosek strony lub z urzędu. Ustawa o ewidencji ludności jest ustawą porządkową na mocy której w zbiorach meldunkowych winny znajdować się zapisy o faktycznym pobycie osób oraz o byłych mieszkańcach. Ewidencja ludności nie rozstrzyga również istotnych spraw życiowych i bytowych osób zarejestrowanych w jej zbiorach. Zameldowanie w danym lokalu służy wyłącznie celom ewidencyjnym i potwierdza fakt pobytu w tym lokalu. Natomiast definicję pojęcia pobytu stałego zawiera art. 6 ust. 1 cyt. ustawy, który stanowi, że pobytem stałym jest zamieszkanie w określonej miejscowości pod oznaczonym adresem z zamiarem stałego przebywania, zaś w orzecznictwie administracyjnym wskazuje się, że miejscem pobytu stałego określonej osoby jest lokal, w którym znajduje się jej centrum życiowe. Fakt niezamieszkiwania J. W. w przedmiotowym lokalu potwierdziła zarówno Policja w piśmie znajdującym się w aktach sprawy jak i świadek M. W.