Wyrok NSA z dnia 26 stycznia 2006 r., sygn. II FSK 233/05
I. Uznaniowa konstrukcja art. 67 § 1 Ordynacji podatkowej uchyla spod kontroli legalności sposób rozstrzygnięcia w wydanej przez organ decyzji, ponieważ decyzja negatywna nie narusza prawa zarówno wtedy, gdy przypadki uzasadnione ważnym interesem podatnika lub interesem publicznym wystapiły, jak i wtedy, gdy nie występują. Sądowa kontrola decyzji uznaniowej polega tylko i wyłącznie na zbadaniu, czy przed podjęciem decyzji organ podatkowy dysponował niezbędnym materiałem dowodowym uzasadniającym rozstrzygnięcie sprawy i czy dokonał wszechstronnej oceny okoliczności faktycznych istotnych dla takiego rozstrzygnięcia. Sąd nie ocenia natomiast podjętej decyzji w kontekście jej słuszności, sprawiedliwości, czy zasad współżycia społecznego takich bowiem wskazań art. 67 § 1 Ordynacji podatkowej nie zawiera.
II. Jeżeli Sąd I instancji dokonał własnych ustaleń co do przedawnienia zobowiązania podatkowego i przyjął, że przedawnienie nie nastąpiło, to podważenie tego ustalenia w skardze kasacyjnej wniesionej przez podatnika nie może nastąpić przez zarzut naruszenia prawa materialnego. W takim wypadku brak podstawy z art. 174 pkt 2 u.p.p.s.a. prowadzi do oddalenia skargi kasacyjnej, bez badania, czy w istocie przedawnienie nastąpiło, czy też nie.
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 16 czerwca 2004r. sygn. akt I SA/Lu 107/04 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie oddalił skargę Zygmunta D. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie z dnia 30 stycznia 2004r. odmawiająca umorzenia zobowiązań podatkowych w podatku wyrównawczym i zryczałtowanym.Jak wynika z uzasadnienia wyroku Skarżący zwrócił się do Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Lublinie o umorzenie podatku wyrównawczego za 1990 r. w kwocie 7.177,00 wraz z odsetkami a także podatku zryczałtowanego od agentów za 1990 r. w kwocie 3.851,78 zł również wraz z odsetkami za zwłokę powołując się na trudna sytuację rodzinną materialną i zdrowotną. Organ podatkowy I instancji odmówił umorzenia przedmiotowych należności. W uzasadnieniu swojej decyzji Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Lublinie wskazał, iż umorzenie zaległości podatkowej ma charakter uznaniowy, a przy udzielaniu tego rodzaju ulgi organ podatkowy ma obowiązek brać pod uwagę takie sytuacje, w których np. z powodu nadzwyczajnych, losowych przypadków podatnik nie jest w stanie uregulować zaległości podatkowych. W ocenie organu I instancji w przedmiotowej sprawie takie okoliczności nie zaistniały, bowiem jak wynika ze składanych deklaracji podatkowych skarżący w latach 1993-2003 uzyskiwał dochody z działalności gospodarczej, dochody z umowy o pracę, a od 1999 r. pobierał świadczenie rentowe. Nie podjął mimo to żadnych starań w celu uregulowania chociażby części zaległości podatkowych za 1990 r., a wręcz przeciwnie zaciągał kolejne zobowiazania wobec innych instytucji. Od powyższej decyzji Zygmunt D. wniósł odwołanie, w którym zaznaczył, iż organ podatkowy nie zastosował wobec jego osoby żadnej możliwości wynikającej z art. 67 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. Nr 137, poz. 926 ze zm.).
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
