Wyrok NSA z dnia 27 października 2005 r., sygn. I FSK 227/05
1. Niewątpliwym obowiązkiem sądu I instancji jest dokonanie oceny, czy w sprawie prawidłowo ustalony został stan faktyczny sprawy. Ewentualna zaś sanacja błędów organów podatkowych w tym zakresie, o ile nie będzie usprawiedliwiona okolicznościami sprawy, może stanowić skuteczny zarzut w postępowaniu kasacyjnym.
2. Prawnie dopuszczalne jest orzekanie o dodatkowym zobowiązaniu podatkowym już po dacie wejścia w życie ustawy z 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54, poz. 535 ze zm.) w odniesieniu do okresów rozliczeniowych sprzed daty jej wejścia w życie (01.05.2004 r.).
3. Błędne zastosowanie (bądź nie zastosowanie) przepisów materialnoprawnych zasadniczo każdorazowo pozostaje w ścisłym związku z ustaleniami stanu faktycznego sprawy. W konsekwencji oznaczać to będzie brak możliwości skutecznego powoływania się na zarzut niewłaściwego zastosowania prawa materialnego, o ile równocześnie nie zostaną także zakwestionowane ustalenia faktyczne, na których oparto skarżone rozstrzygnięcie.
4. Podstawą zarzutów kasacyjnych może być naruszenie wyłącznie takich przepisów, które stosował albo miał zastosować Sąd.
Wyrokiem z dnia 29.10.2004 r., Sygn. akt l SA/Lu 333/04, WojewódzkiSąd Administracyjny w Lublinie oddalił skargę "K" sp. z o.o. wTomaszowie Lubelskim na decyzję Dyrektora izby Skarbowej w Lublinie z dnia 20.05.2004 r., nr PP2/4407 - 48/04 w przedmiocie podatku o towarów i usług za grudzień 2002 r. oraz styczeń, luty, marzec i kwiecień 2003 r. uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia przedstawiono na wstępie zaskarżoną decyzję organu odwoławczego jak i okoliczności faktyczne sprawy. W tych ramach nadmieniono, że dokonana przez organ l instancji zmiana rozliczenia podatku od towarów i usług wynikającego z deklaracji VAT - 7 za w/w miesiące była skutkiem oceny, iż Spółka z naruszeniem art. 25 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku o towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. z 1993 r. nr 11 poz. 50 ze zm.). dokonała obniżenia podatku należnego o podatek naliczony o faktury dokumentujące zakup usług, który to wydatki nie mogły być uznane na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym u osób prawnych (Dz. U. z 2000 r., nr 54, poz. 654 ze. Zm.) za koszt podatkowy. W tej sytuacji podatek należny z tych faktur został zapłacony na konta właściwych urzędów skarbowych, pozostawała bez znaczenia dla oceny, iż wobec nie uznania za koszt podatkowy wydatków udokumentowanych tymi fakturami, wynikający z nich podatek naliczony nie mógł obniżać podatku należnego od Spółki.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
