Wyrok NSA z dnia 22 lipca 2005 r., sygn. I FSK 70/05
Podstawa skargi kasacyjnej wymieniona w art. 174 pkt 2 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi odnosi się do naruszenia przepisów postępowania sądowego, a nie administracyjnego. Podnosząc zarzut naruszenia przepisów postępowania należy więc w skardze kasacyjnej wskazać przepisy procedury sądowej. Dlatego zarzut taki może być uznany za skuteczny tylko wtedy, gdy następuje wskazanie konkretnych przepisów ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (w tej liczbie także art. 145 § 1 pkt 1 lit. c i art. 151 tej ustawy) w powiązaniu z konkretnymi przepisami procedury podatkowej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie, wyrokiem z dnia 3 lutego 2004 r., sygn. akt SA/Sz 622/02, oddalił skargę U spółki z o.o. z siedzibą w Ś na decyzję Izby Skarbowej w Szczecinie z dnia 11 lutego 2002 r., Nr PP.1.18-823/258/01, wydaną w przedmiocie podatku od towarów i usług za czerwiec, lipiec i sierpień 2001 r.
Uzasadniając rozstrzygnięcie, Wojewódzki Sąd Administracyjny podał, że w stanie faktycznym sprawy nie jest kwestionowane przez skarżącą Spółkę, że złożone w październiku 2001 r. korekty deklaracji dotyczą deklaracji VAT-7 (złożonych w stosownych terminach) za czerwiec, lipiec i sierpień 2001 r. oraz że korekty dotyczą żądania zwrotu różnicy podatku na podstawie art. 21 ust. 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm., dalej cyt. w skrócie: "ustawa z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług") w miejsce oświadczenia złożonego w trybie art. 21 ust. 1 cytowanej ustawy, a więc, że nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym za wskazane miesiące będzie podatnik rozliczał w następnych miesiącach rozliczeniowych.
Zdaniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, złożone przez podatnika korekty deklaracji nie spełniają wymogów określonych w art. 81 i następnych Ordynacji podatkowej albowiem wskazane przepisy nie określają prawa podatnika do zmiany oświadczenia o sposobie rozliczenia nadwyżki podatku naliczonego nad należnym, a przyznają prawo do korekty deklaracji, gdy podatnik w deklaracji wykazał zobowiązanie nienależne lub w wysokości większej od należnej i dokonał wpłaty zadeklarowanego podatku albo wykazał kwotę nadpłaty w wysokości mniejszej od należnej, albo wykazał zobowiązanie podatkowe w wysokości niższej od należnej albo kwotę nadpłaty lub zwrotu podatku w wysokości większej od należnej. Jeśli zatem korektą deklaracji nie jest objęte uprawnienie podatnika do żądania zwrotu podatku naliczonego, o którym mowa w art. 21 ust. 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług, nie jest uprawnione domaganie się przez podatnika, aby organy podatkowe uznały skuteczność takich korekt. Możliwość żądania zwrotu podatku naliczonego na podstawie art. 21 ust. 3 ww. ustawy jest uprawnieniem podatnika, z którego może on skorzystać w okresie rozliczenia podatku od towarów i usług za dany miesiąc. Takich rozliczeń, za wskazane w decyzji miesiące podatnik dokonał, wybierając możliwość rozliczenia nadwyżki podatku naliczonego nad należnym za poszczególne miesiące w następnych okresach rozliczeniowych i rezygnując z możliwości żądania zwrotu podatku naliczonego w kwocie nie wyższej niż podatek naliczony przy nabyciu towarów i usług, które na podstawie odrębnych przepisów są zaliczane do środków trwałych.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
