Wyrok NSA z dnia 10 czerwca 2005 r., sygn. I FSK 42/05
Wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 25 czerwca 2002 r. K 45/01 /Dz.U. nr 100 poz. 923 - OTK ZU seria A nr 4 poz. 46/ nie spowodował /na podstawie art. 199 ust. 1 i 3 Konstytucji/ utraty mocy znowelizowanego z dniem 1 stycznia 2000 r. art. 14a ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ w całości.
Utrata mocy dotyczy wyłącznie ust. 3 pkt 1 i 2 tego artykułu, określających niższy stosunek do obowiązującego do dnia 31 grudnia 1999 r. mnożnik najniższego wynagrodzenia pracowników dla osób niepełnosprawnych o lekkim i średnim stopniu niepełnosprawności i stosowany do wyliczenia kwoty zwrotu wpłaconej kwoty podatku od towarów i usług - oczywiście jedynie w stosunku do tej grupy podatników, która została wymieniona w sentencji wyroku Trybunału Konstytucyjnego, czyli prowadzących zakłady pracy chronionej, którzy rozpoczęli realizacją długookresowych przedsięwziąć na rzecz osób niepełnosprawnych zatrudnionych w ich zakładach.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 10 czerwca 2005 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej "L." Spółka Akcyjna w Cz. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 października 2004 r. III SA 2957/03 w sprawie ze skargi "L." Spółka Akcyjna w Cz. na decyzję Ministra Finansów z dnia 9 października 2003 r. (...) w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie podatku od towarów i usług - oddala skargę kasacyjną; (...).
UZASADNIENIE
Wyrokiem z dnia 22 października 2004 r., III SA 2957/03, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę "L." SA w Cz. na decyzję Ministra Finansów z dnia 9 października 2003 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie podatku od towarów i usług.
Z uzasadnienia wyroku wynika, że Pierwszy Urząd Skarbowy w Cz. ostateczną decyzją z 13 marca 2001 r. określił Spółce zaległość podatkową w podatku od towarów i usług za listopad 2000 r. z uwagi na niewpłacenie przez Spółkę na rachunek urzędu skarbowego w całości wykazanego w deklaracji VAT-7 podatku do zapłaty, co spowodowało naruszenie art. 26 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym. Wnioskiem z 5 sierpnia 2002 r. Spółka wystąpiła o stwierdzenie nieważności wymienionej decyzji na podstawie art. 247 par. 1 pkt 2 w zw. z art. 250 Ordynacji podatkowej, wskazując, że Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 25 czerwca 2002 r., K 45/01, orzekł o niekonstytucyjności niektórych przepisów ustawy z dnia 20 listopada 2002 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 95 poz. 1100/. Decyzją z 23 września 2002 r. Izba Skarbowa w K. odmówiła stwierdzenia nieważności decyzji, zaś Minister Finansów utrzymał tę decyzję w mocy.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
