Wyrok NSA z dnia 12 lipca 2002 r., sygn. I SA/Łd 2056/00
1. Obowiązek wyjaśnienia stanu faktycznego spoczywa w myśl art. 122 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ na organach podatkowych. Jako dowód mogą one dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy i nie jest sprzeczne z prawem /art. 180/. W postępowaniu tym nie obowiązują ograniczenia dowodowe, wynikające z przepisów prawa cywilnego. Dowodem w sprawie może być również dokonane za zgodą strony jej przesłuchanie /art. 199/.
2. Umowa pożyczki nie wymaga dla swej ważności formy pisemnej. Organy podatkowe, ustalając fakt zawarcia umowy pożyczki oparły się na konsekwentnych, dwukrotnie powtórzonych wyjaśnieniach skarżącego, będącego pożyczkodawcą, złożonych w postępowaniu podatkowym. Artykuł 1 ust. 1 pkt 2 lit. "c" w zw. z art. 5 pkt 4 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./ uzależnia powstanie obowiązku podatkowego od faktu zawarcia umowy pożyczki, bez żadnych wymogów co do jej formy. Skoro ustalono, że umowa taka została zawarta, to wymierzenie opłaty skarbowej było zasadne.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
