Wyrok NSA z dnia 9 lutego 2001 r., sygn. II SA/Po 2093/99
Art. 1 ust. 1 ustawa z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego /Dz.U. nr 34 poz. 149 ze zm./ zrównuje orzeczenia wydane przez polskie organy ścigania i wymiaru sprawiedliwości z orzeczeniami wydawanymi przez organy pozasądowe w okresie od 1 stycznia 1944 r. do 31 grudnia 1956 r., jeżeli czyn zarzucony lub przypisany był związany z działalnością na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego albo orzeczenie wydano z powodu takiej działalności, jak również wydane za opór przeciwko kolektywizacji wsi i obowiązkowym dostawom.
Zgodnie z art. 87 ust. 1 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej źródłami powszechnie obowiązującego prawa RP są: konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia. Tylko Konstytucji, w art. 8 ust. 1, nadano przymiot najwyższego prawa, natomiast pozostałe akty korzystają w swych kategoriach z przymiotu równości, nie może więc ustawa z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /t.j. Dz.U. 1997 nr 142 poz. 950 ze zm./ być ważniejsza i odmiennie tłumaczyć "represje" niż czyni to ustawa o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
