Wyrok NSA z dnia 19 września 1988 r., sygn. II SA 1947/87
1. W sprawach, w których na stronie spoczywa ciężar wskazania konkretnych faktów i zdarzeń, z których wywodzi ona dla siebie określone skutki prawne, a twierdzenia strony w tym zakresie są ogólnikowe i lakoniczne, obowiązkiem organu prowadzącego postępowanie jest wezwanie strony do uzupełnienia i sprecyzowania tych twierdzeń. Dopiero gdy strona nie wskaże takich konkretnych okoliczności, można z tego wywieść negatywne dla niej wnioski.
2. Zaświadczenie wystawione przez Naczelnika Wydziału Archiwum Wojewódzkiego Urzędu Spraw Wewnętrznych, stwierdzające, że na podstawie zeznań świadków i zeznań samego zainteresowanego ustalono, iż brał on udział w walkach o utrwalenie władzy ludowej, nie stanowi dokumentu urzędowego w rozumieniu art. 76 par. 1 Kpa. Dokumentem takim natomiast jest zaświadczenie tego organu, wskazujące - na podstawie przechowywanych przezeń dokumentów archiwalnych - na konkretne fakty, zdarzenia i akcje z okresu walk o utrwalenie władzy ludowej, w których dana osoba brała bezpośredni udział.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Jana B. na decyzję Zarządu Głównego Związku Bojowników o Wolność i Demokrację z dnia 8 lipca 1987 r. w przedmiocie stwierdzenia uprawnień do świadczeń kombatanckich i na podstawie art. 207 par. 2 pkt 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję, w także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od zarządu Głównego Związku Bojowników o Wolność i Demokrację kwotę złotych dwa tysiące tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącego.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
