Wyrok NSA z dnia 25 kwietnia 1983 r., sygn. I SA 1315/82
1. Jeżeli przedmiotem skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego jest decyzja administracyjna wydana w postępowaniu przewidzianym w art. 200 par. 2 Kpa, oceny legalności nie można oderwać od oceny legalności decyzji wydanych w tej samej sprawie w postępowaniu zwykłym.
2. Użyte w art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 84/ słowo "zajmował" określa zarówno sytuację, w której jedna osoba ma tytuły prawne i w rzeczywistości wykorzystuje dla swych celów dwa lokale, jak i sytuację, w której jedna osoba wprawdzie dysponuje tytułami prawnymi do zajmowania więcej niż jednego lokalu, co jednak nie musi być jednoznaczne z ich faktycznym zajmowaniem. Organ administracji zatem nie mógł w pierwszej sytuacji cofnąć przydziału na podstawie art. 43 tej ustawy z powołaniem się na przesłankę faktycznego niezajmowania lokalu, ponieważ była ona w takim wypadku sprzeczna z wyżej podanym znaczeniem art. 21 ust. 1.
3. Fakt, że osoba okresowo nie zamieszkuje w miejscu stałego pobytu i jest zameldowana na pobyt czasowy w innej miejscowości, nie oznacza rezygnacji z zajmowania lokalu w miejscu stałego pobytu i nie daje organowi administracji podstaw do skorzystania z art. 43 prawa lokalowego.
Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 Kpa skargę Bolesławy T. na decyzję Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 31 sierpnia 1982 r. w przedmiocie uprawnień do lokalu przysługujących Katarzynie C. i Włodzimierzowi P.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
