Krótki okres wypowiedzenia terminowych umów o pracę dyskryminuje pracowników

W latach 1986-2010 pracownica była zatrudniona w zakładzie opieki zdrowotnej jako sanitariuszka. Zatrudnienie odbywało się głównie na podstawie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony. 15 lutego 2010 r. z inicjatywy pracownicy doszło do rozwiązania umowy o pracę za porozumieniem stron. Pracownica zamierzała bowiem skorzystać z prawa do wcześniejszej emerytury. Od 16 lutego 2010 r. strony ponownie nawiązały stosunek pracy (w niepełnym wymiarze czasu pracy). Nowa umowa została zawarta na czas określony, do 3 lutego 2015 r., ale przewidziano możliwość jej wcześniejszego rozwiązania z zachowaniem 2-tygodniowego okresu wypowiedzenia. W 2012 r. pracodawca rozwiązał z pracownicą umowę za 2-tygodniowym wypowiedzeniem. Zwolniona pracownica uznała jednak, że zawarcie z nią terminowej, 5-letniej umowy o pracę służyło obejściu prawa i spowodowało, że nie nabyła ona uprawnień, które przysługiwałyby jej, gdyby pracodawca zawarł z nią umowę na czas nieokreślony. Pracownica wystąpiła więc z powództwem do Sądu Rejonowego w Białymstoku przeciwko pracodawcy, żądając uznania umowy o pracę za zawartą na czas nieokreślony, a tym samym, aby wobec niej miał zastosowanie 3-miesięczny okres wypowiedzenia.