Czy nadal należy realizować wyrok Trybunału Konstytucyjnego w sprawie przeliczania podstawy wymiaru zasiłków

Od 7 lipca 2008 r. obowiązuje wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 24 czerwca 2008 r. (SK 16/06, Dz.U. Nr 119, poz. 771). Trybunał uznał wówczas, że art. 41 ust. 1 ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa rozumiany w taki sposób, że w podstawie wymiaru zasiłku chorobowego nie uwzględnia się składników wynagrodzenia, od których pracownik uiścił składkę na ubezpieczenie chorobowe, a które nie są mu wypłacane za okres pobierania zasiłku, jest niezgodny z art. 67 ust. 1 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji RP.

Nowelizacja art. 41 ust. 1 ustawy zasiłkowej

Konsekwencją wydanego przez Trybunał wyroku jest nowelizacja ustawy zasiłkowej. Od 12 listopada 2009 r. przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego nie uwzględnia się składników wynagrodzenia, do których pracownik zachowuje prawo w okresie pobierania tego zasiłku zgodnie z postanowieniami układów zbiorowych pracy lub przepisami o wynagradzaniu, jeżeli są one wypłacane za okres pobierania tego zasiłku (art. 41 ust. 1 ustawy zasiłkowej w brzmieniu obowiązującym od 12 listopada 2009 r.). Tak samo płatnik ustala podstawę wymiaru wynagrodzenia za czas choroby, zasiłku opiekuńczego, wyrównawczego, macierzyńskiego i świadczenia rehabilitacyjnego.

WAŻNE!

Płatnicy powinni doliczać do podstawy wymiaru wszystkie składniki wynagrodzenia, od których została naliczona składka na ubezpieczenie chorobowe oraz które nie są wypłacane za okres pobierania świadczeń z tytułu niezdolności do pracy od dnia opublikowania wyroku TK, tj. od 7 lipca 2008 r.