Wyrok SN z dnia 2 kwietnia 2025 r., sygn. I PSKP 5/25

Istota problemu

Główny problem prawny dotyczył interpretacji pojęcia dyskryminacji hipotetycznej w kontekście art. 18_3a § 3 k.p., zgodnie z którym dyskryminacją jest sytuacja, gdy pracownik "mógłby być traktowany" mniej korzystnie. Spór koncentrował się na tym, czy pracownica może dochodzić odszkodowania z tytułu dyskryminacji w zakresie wynagrodzenia, porównując swoją sytuację do hipotetycznej sytuacji, w której inny pracownik zatrudniony na innym stanowisku otrzymywałby wyższe wynagrodzenie, gdyby został przeniesiony na jej stanowisko. Dodatkowo problem dotyczył ustalenia, czy prace wykonywane przez pracowników na stanowiskach o tej samej nazwie, ale w różnych komórkach organizacyjnych i z różnym zakresem obowiązków, można uznać za prace jednakowe w rozumieniu art. 183c § 1 k.p.

Rozstrzygnięcie

Sąd Najwyższy oddalił skargę kasacyjną, potwierdzając stanowisko sądów niższych instancji. Sąd uznał, że powódka nie wykazała dyskryminacji, gdyż praca przez nią wykonywana nie była jednakowa z pracą osób, do których się porównywała - mimo tej samej nazwy stanowiska, pracownicy ci byli zatrudnieni w różnych komórkach organizacyjnych i wykonywali odmienne zadania. Sąd podkreślił, że różnice w wynagrodzeniu wynikały z obiektywnych przesłanek - różnych podstaw prawnych przeniesienia na stanowiska (art. 10 ust. 1a oraz 1b ustawy o pracownikach urzędów państwowych). Dodatkowo Sąd zwrócił uwagę na błędną implementację unijnych dyrektyw antydyskryminacyjnych do polskiego prawa, gdzie hipotetyczność została nieprawidłowo przypisana samej dyskryminacji zamiast sytuacji porównawczej. Kluczowe było również ustalenie, że wynagrodzenie powódki było faktycznie wyższe niż pracowników, do których się porównywała.