Postanowienie NSA z dnia 26 sierpnia 2025 r., sygn. II OZ 1177/25
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Tomasz Zbrojewski po rozpoznaniu w dniu 26 sierpnia 2025 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia H. G. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 29 stycznia 2025 r., sygn. akt II SA/Kr 1040/24 odmawiające H. G. przywrócenia terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 11 września 2024 r., sygn. akt II SA/Kr 1040/24 w sprawie ze skargi H. G. na decyzję Małopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Krakowie z dnia 27 maja 2024 r., nr 227/2024 w przedmiocie nakazu rozbiórki postanawia: oddalić zażalenie.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie postanowieniem z dnia 29 stycznia 2025 r., sygn. akt II SA/Kr 1040/24, odmówił H. G. (skarżąca) przywrócenia terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku tego Sądu z dnia 11 września 2024 r., o wskazanej wyżej sygnaturze akt.
Sąd podał, że skarżąca o terminie rozprawy, która odbyła się 11 września 2024 r., została zawiadomiona w dniu 22 sierpnia 2024 r. (data odbioru zawiadomienia k. 23 akt sprawy). Po zamknięciu rozprawy w dniu 11 września 2023 r. Sąd wydał wyrok w sprawie. Wnioskiem z dnia 9 grudnia 2024 r. skarżąca, działająca przez pełnomocnika, zwróciła się o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o uzasadnienie wskazanego wyroku z dnia 11 września 2024 r. W uzasadnieniu wniosku podała, że pismem z dnia 14 sierpnia 2024 r. WSA w Krakowie zawiadomił skarżącą o zaplanowanej na dzień 11 września 2024 r. rozprawie. W tytule pisma, powiększoną czcionką jak również przy zastosowaniu kursywy, zawarta była informacja o nieobowiązkowym stawiennictwie skarżącej. Skarżąca po zapoznaniu się z treścią doręczonego jej pisma, nie posiadając fachowego pełnomocnika, ani żadnej wiedzy prawniczej, uznała, że skoro zawiadomienie nie nakładało na nią obowiązku stawiennictwa, co zostało wyraźnie i wprost w nim wyartykułowane, jej obecność na rozprawie jest zbędna. Stąd też odstąpiła do stawienia się na rozprawie. Pozostawała ona w przekonaniu, że skoro otrzymała pisemne zawiadomienie o posiedzeniu niezastrzegające jej obecności na rozprawie, to zaplanowana zostanie w czasie późniejszym rozprawa, gdzie jej obecność będzie obowiązkowa i o czym odrębnie zostanie zawiadomiona. Skarżąca tkwiła bowiem również w przekonaniu, że system sądownictwa oparty jest o zasadę obowiązkowego wysłuchania strony przed wydaniem rozstrzygnięcia kończącego postępowanie. Przeświadczenie skarżącej oparte było o jej wiedzę i doświadczenie życiowe, niedotknięte jednak dotąd metodyką prowadzenia spraw sądowych, ani w ogóle zagadnieniami związanymi z prawem. Jednocześnie zawarte w pisemnym zawiadomieniu pouczenie co do pkt nr 2 pozostało dla skarżącej zupełnie niezrozumiałe. Interpretacja otrzymanego zawiadomienia dokonana przez skarżącą przy uwzględnieniu jej okoliczności osobistych, takich jak brak wykształcenia, brak wiedzy w prowadzeniu spraw sądowych, brak wiedzy prawniczej oraz brak pomocy profesjonalnego pełnomocnika jak również brak wyobrażenia sobie możliwości definitywnego rozstrzygnięcia sprawy na pierwszym posiedzeniu sądowym gdzie udział skarżącej jest nieobowiązkowy, doprowadziła do zaistnienia sytuacji, gdzie zapadło istotne dla skarżącej orzeczenie kończące postępowanie sądowoadministracyjne wywołane wniesioną przez nią skargą (oddalające skargę), treści którego nie była ona świadoma. Przez wzgląd na brak wiedzy o zapadłym orzeczeniu. Skarżąca nawet gdyby była świadoma konieczności złożenia wniosku o jego uzasadnienie w terminie 7 dni od dnia ogłoszenia (czego również nie wiedziała), wniosku o uzasadnienie złożyć nie mogła. Brak złożenia wniosku pociąga dla skarżącej daleko idące negatywne konsekwencje, albowiem zarówno uniemożliwia jej zapoznanie się z poglądem i argumentacją sądu na badane w toku postępowania okoliczności, mające dla niej bardzo doniosłe znaczenie, a przede wszystkim powoduje uruchomienie przeciwko niej administracyjnego postępowania egzekucyjnego - co już Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w [...] wdrożył - oraz brak możliwości wniesienia skargi kasacyjnej od zapadłego orzeczenia do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Taki stan rzeczy powoduje, że wskutek okoliczności o których mowa we wniosku skarżąca pozbawiona została pełnej drogi sądowej w celu dokonania rzetelnej kontroli podejmowanej wobec niej działalności przez organy administracji publicznej, które to powodują znaczne i doniosłe skutki, głównie w sferze majątkowej. Skutki te, biorąc pod uwagę charakter sprawy, w zasadzie nie są możliwe do odwrócenia. Skarżąca będąc zaniepokojona przebiegiem postępowania poleciła swojemu mężowi zasięgnąć kontaktu w WSA w Krakowie. W dniu 3 grudnia 2024 r. mąż skarżącej (J. G.) skontaktował się telefonicznie z sekretariatem WSA w Krakowie, gdzie powziął informację, iż sprawa z jej skargi została zakończona wydaniem wyroku oddalającego skargę. To w tej dacie skarżąca dowiedziała się dopiero o zapadłym orzeczeniu i jego charakterze.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
