Wyrok NSA z dnia 25 lutego 2025 r., sygn. I OSK 1353/23
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Piotr Przybysz Sędziowie: sędzia NSA Piotr Niczyporuk sędzia del. WSA Maria Grzymisławska-Cybulska (spr.) po rozpoznaniu w dniu 25 lutego 2025 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Ministra Rozwoju i Technologii od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 lutego 2023 r., sygn. akt IV SA/Wa 1183/22 w sprawie ze skargi E.L. na postanowienie Ministra Rozwoju i Technologii z dnia 3 lutego 2022 r., nr DO.4.7613.3.2019.EK w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy 1. uchyla zaskarżony wyrok i oddala skargę; 2. odstępuje od zasądzenia od E.L. na rzecz Ministra Rozwoju i Technologii zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 15 lutego 2023 r., sygn. akt IV SA/Wa 1183/22, po rozpoznaniu skargi E.L., uchylił postanowienie Ministra Rozwoju i Technologii z dnia 3 lutego 2022 r., nr DO.4.7613.3.2019.EK, w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy.
W uzasadnieniu wyroku wskazano, że brak decyzji administracyjnej w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego pozbawiałby w rzeczywistości stronę możliwości poddania rozstrzygnięć zapadłych w postępowaniu administracyjnym kontroli sądowoadministracyjnej, co godziłoby w jej podstawowe prawo – prawo do sądu (art. 184 w zw. z art. 45 ust. 1 Konstytucji RP). Z tego względu organ nadzorczy winien był wydać decyzję deklaratoryjną stwierdzającą umorzenie postępowania nieważnościowego, jeżeli uznał, że spełnione zostały przesłanki określone w art. 2 ust. 2 z dnia 11 sierpnia 2021 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2021 r. poz. 1491), a strona niezadowolona z takiej decyzji winna mieć prawo do jej kontroli w postępowaniu administracyjnym i sądowoadministracyjnym. W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku wskazano, że forma decyzji o umorzeniu postępowania głównego jest wspólna dla wszystkich kodeksowych podstaw tej instytucji – tak ogólnych, jak i szczególnych. Zasada ta nie doznaje ograniczeń. Sąd pierwszej instancji wskazał, że nie jest wystarczające jedynie poinformowanie strony w trybie art. 9 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2022 r. poz. 2000; dalej: "k.p.a."), że postępowanie administracyjne (nieważnościowe) uległo umorzeniu z mocy prawa. Zwrot: "Postępowanie administracyjne... umarza się z mocy prawa", o jakim mowa w art. 2 pkt 2 ustawy zmieniającej, wymaga potwierdzenia odpowiednim aktem – decyzją administracyjną lub wyrokiem sądu opartym na art. 145 § 3 p.p.s.a., czego wymagają względy pewności prawa i bezpieczeństwa prawnego. Implikuje to uznanie postanowienia Ministra Rozwoju i Technologii za wydane bez podstawy prawnej. Powoduje bowiem, że pismo z dnia 10 listopada 2021 r., nr DO-IV.7613.3.2019.AD, informujące o umorzeniu z mocy prawa, z dniem 16 września 2021 r., postępowania z wniosku E.L., J.D. i A.D. o stwierdzenie nieważności orzeczenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Krakowie z dnia 15 marca 1956 r., ulega niejako jurydycznej sanacji. Tymczasem ta forma zakończenia postępowania nie jest właściwa, powinno bowiem ono zakończyć się decyzją odnoszącą się do orzeczenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Krakowie z dnia 15 marca 1956 r.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
