Wyrok NSA z dnia 16 grudnia 2024 r., sygn. II OSK 1519/24
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Małgorzata Miron (spr.) Sędziowie: sędzia NSA Leszek Kiermaszek sędzia del. WSA Mirosław Gdesz po rozpoznaniu w dniu 16 grudnia 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Wojewody Pomorskiego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 17 kwietnia 2024 r., sygn. akt III SAB/Gd 45/24 w sprawie ze skargi B. H. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Wojewodę Pomorskiego w przedmiocie zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej 1. uchyla zaskarżony wyrok w punktach 1, 2 i 4 i w tym zakresie oddala skargę; 2. odstępuje od zasądzenia zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego w całości.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku wyrokiem z dnia 17 kwietnia 2024 r., sygn. akt III SAB/Gd 45/24, w wyniku rozpoznania skargi B. H. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Wojewodę Pomorskiego w przedmiocie zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej, zobowiązał Wojewodę Pomorskiego do załatwienia wniosku w terminie 30 dni od dnia otrzymania odpisu prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy (pkt 1), stwierdził, że przewlekłe prowadzenie postępowania przez Wojewodę Pomorskiego nie miało miejsca z rażącym naruszeniem prawa (pkt 2), oddalił skargę w pozostałej części (pkt 3) oraz zasądził od Wojewody Pomorskiego na rzecz skarżącego kwotę 100 złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania (pkt 4).
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku wyjaśnił skutki zmian zaistniałych od 15 kwietnia 2022 r. wskutek wejścia w życie ustawy z dnia 12 marca 2022 r. o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa (Dz. U. z 2023 r. poz. 103 ze zm.; dalej: "u.p.o.u."). W odniesieniu do art. 100c oraz art. 100d u.p.o.u. stwierdził, że nie mają zastosowania w niniejszej sprawie, gdyż wskazane regulacje dotyczą tylko tych obywateli Ukrainy, którzy przybyli na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z terytorium Ukrainy w związku z działaniami wojennymi prowadzonymi na terytorium tego państwa. Podniósł, że choć skarżący jest obywatelem Ukrainy, to jednak nie przybył on na terytorium Polski w związku z działaniami wojennymi prowadzonymi w Ukrainie. Następnie Sąd wojewódzki wyjaśnił pojęcie przewlekle prowadzonego postępowania oraz odniósł się do terminów i zasad załatwiania spraw określonych w ustawie z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2023 r. poz. 775 ze zm.; dalej: "k.p.a."), a nadto wskazał, że kwestie dotyczące legalizacji pobytu cudzoziemców w Polsce określa ustawa z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach (Dz. U. z 2021 r. poz. 2354 ze zm.; dalej "u.c."), przy czym zaznaczył, że termin wydania decyzji zezwalającej cudzoziemcowi na pobyt rezydenta długoterminowego UE reguluje art. 210 ust. 1 w zw. z art. 223 u.c. w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 17 grudnia 2021 r. o zmianie ustawy o cudzoziemcach oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2022 r. poz. 91), która weszła w życie 29 stycznia 2022 r. Sąd wojewódzki wskazał, że wniosek skarżącego został złożony 19 czerwca 2023 r. i od tej daty organ obowiązany był do wydania decyzji w terminie 6 miesięcy. Analizując stan faktyczny sprawy, stwierdził, że postępowanie organu było prowadzone przewlekle, gdyż wskazany wyżej termin na wydanie decyzji upłynął bezskutecznie, nawet przy uwzględnieniu konieczności oczekiwania na odpowiedź od organów, do których organ zwrócił się w trybie art. 207 ust. 1 w zw. z art. 223 u.c. Wskazał, że skoro w kontrolowanym postępowaniu ww. organy nie udzieliły informacji, ani też nie wystąpiły o przedłużenie terminu na jej udzielenie, termin załatwienia sprawy wydłużył się o 30 dni oczekiwania na odpowiedź organów oraz o okres niezbędny na ewentualny obieg korespondencji, w konsekwencji czego decyzja powinna zostać wydana do końca stycznia 2024 r. Sąd pierwszej instancji podniósł, że decyzja nie została wydana, a organ nie podejmował dalszych czynności zmierzających do rozpoznania wniosku. Podkreślił, że wniosek strony nie zawierał braków formalnych, skarżący złożył go osobiście, odebrano od niego odciski linii papilarnych i wystosowano wezwanie do właściwych organów w trybie art. 207 u.c. W okresie oczekiwania na odpowiedź tychże organów uzyskano od Komendanta Morskiego Oddziału Straży Granicznej informację o skarżącym. W ocenie Sądu pierwszej instancji brak było zatem przeszkód natury procesowej do kontynuowania i zakończenia postępowania. Postępowanie jednak nie toczyło się.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
