Wyrok NSA z dnia 4 grudnia 2024 r., sygn. I GSK 1744/21
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Bogdan Fischer (spr.) Sędzia NSA Joanna Salachna Sędzia del. WSA Izabella Janson Protokolant starszy asystent sędziego Piotr Kaczmarek po rozpoznaniu w dniu 4 grudnia 2024 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej A. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 25 sierpnia 2021 r. sygn. akt I SA/Ol 339/21 w sprawie ze skargi A. B. na decyzję Dyrektora Warmińsko-Mazurskiego Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Olsztynie z dnia [...] lutego 2021 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia kwoty nienależnie pobranych płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od A. B. na rzecz Dyrektora Warmińsko-Mazurskiego Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Olsztynie 4050 (cztery tysiące pięćdziesiąt) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie wyrokiem z dnia 25 sierpnia 2021 r., sygn. akt I SA/Ol 339/21 oddalił skargę A. B. (dalej "skarżąca") na decyzję Dyrektora Warmińsko - Mazurskiego Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Olsztynie z dnia [...] lutego 2021r., nr [...] w przedmiocie ustalenia kwoty nienależnie pobranych płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego.
Sąd pierwszej instancji orzekał w następującym stanie sprawy.
Kierownik Biura Powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Iławie decyzją z [...] października 2020 r. ustalił skarżącej kwoty nienależnie pobranych płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego za lata 2015 i 2016 w łącznej wysokości 151.442,43 zł, w tym: kwotę 80.806,21 zł w ramach płatności za rok 2015 r. oraz kwotę 70.636,22 zł w ramach płatności za rok 2016. Utrzymując w mocy decyzję organu I instancji, Dyrektor Warmińsko-Mazurskiego Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Olsztynie wskazał, że strona nie była producentem rolnym i nie prowadziła działalności rolniczej. Kwestia stworzenia sztucznych warunków dla uzyskania płatności miała swój początek w chwili zarejestrowania strony w 2013 r. i została ujawniona w toku postępowania w sprawie przyznania płatności za 2017 r., w którym przeanalizowano powiązania rodzinne, gospodarcze i finansowe między podmiotami reprezentowanymi przez T. B.. Kontrolę decyzji odmawiających przyznania płatności za 2017 r. przeprowadził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie, który prawomocnymi wyrokami z 10 kwietnia 2019 r., sygn. akt I SA/Ol 62/19 - I SA/Ol 64/19, potwierdził legalność rozstrzygnięć organów ARiMR. Organ II instancji na podstawie całokształtu materiału dowodowego weryfikował, czy potwierdzona przez WSA kwestia tworzenia sztucznych warunków miała miejsce również w latach wcześniejszych. W ocenie organu, T. B. podzielił gospodarstwo rolne i wydzierżawił grunty rolne na rzecz wielu podmiotów, przy jednoczesnym organizowaniu przez niego wszelkich spraw związanych z powołanymi do życia gospodarstwami. Składał wnioski w imieniu mocodawców na własne grunty przekazane w dzierżawę, zajmował się ubezpieczeniem gruntów, kupnem nasion i sprzedażą plonów, regulował należności, opracowywał plany działalności rolnośrodowiskowej i rolno-środowiskowo-klimatycznej. Uzasadnianie zawierania umów dzierżaw korzyściami ekonomicznymi z umów i oszczędnością czasu było, w ocenie organu, niewiarygodne, również z tego względu, że takie czasochłonne i obciążające finansowo działanie pośredniczenia w prowadzeniu działalności rolniczej miało być bezpłatne. Zdaniem organu odwoławczego, w sprawie istnieje sieć wzajemnych powiązań pomiędzy osobami, która w kontekście uzyskiwanych dochodów, korzystania z usług tego samego biura doradczego, ubiegania się o te same płatności, tego samego rachunku bankowego, tego samego wydzierżawiającego i tego samego pełnomocnika pozwala na uznanie, że strona nie prowadzi działalności rolniczej na własny rachunek i niezależnie od innych osób, a formalnie wyodrębnione gospodarstwa stanowią jeden podmiot gospodarczy - sztucznie podzielony i zarządzany przez pełnomocnika. W ocenie organu, wskazuje to, że w sprawie doszło do wystąpienia przesłanki subiektywnej i obiektywnej, o których mowa w wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 12 września 2013 r. w sprawie C-434/12.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
