Wyrok NSA z dnia 13 sierpnia 2024 r., sygn. II OSK 1514/23
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jacek Chlebny (spr.) Sędziowie sędzia NSA Robert Sawuła sędzia del. WSA Mirosław Gdesz po rozpoznaniu w dniu 13 sierpnia 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej H. L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 marca 2023 r. sygn. akt VII SA/Wa 2281/22 w sprawie ze skargi H. L. na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia 2 sierpnia 2022 r. znak: DOZ-APN.650.53.2021.KS w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 7 marca 2023 r., sygn. akt VII SA/Wa 2281/22, oddalił skargę H. L. na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z 2 sierpnia 2022 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji.
Wyrok został wydany w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.
Decyzją z 26 lutego 1980 r. (dalej również: decyzja z 1980 r.) Wojewódzki Konserwator Zabytków w Jeleniej Górze, na podstawie art. 4 i art. 14 ustawy z 15 lutego 1962 r. o ochronie dóbr kultury i o muzeach (Dz. U. Nr 10, poz. 48; dalej: ustawa o ochronie dóbr kultury) wpisał do rejestru zabytków miasto S. W uzasadnieniu tej decyzji wskazano, że miasto powstało w związku z rozwojem [...]. Rozwój i jego przekształcenie w miejscowość turystyczną nastąpiło w II poł. XIX w. Zabudowa mieszkalna usytuowana jest luźno wzdłuż głównej drogi, w typie willowym, z przełomu XIX/XX w., drewniana łączona z kamieniem. W części górnej miejscowości wyraźnie wykształcone jest centrum miejskie.
W dniu 27 września 2006 r. do Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (dalej również: Minister) wpłynął wniosek Gminy S. o stwierdzenie nieważności decyzji z 1980 r. We wniosku podniesiono, że decyzja z 1980 r. nie została opatrzona pouczeniem, które w świetle obowiązującego wówczas art. 99 ust. 1 k.p.a., stanowiło jeden z elementów decyzji. Zdaniem Gminy, brak któregokolwiek z tych elementów pociąga za sobą nieistnienie decyzji w obrocie prawnym. Gmina ponadto podniosła, że wpis do rejestru zabytków miasta S. naruszył art. 14 ust. 1 ustawy o ochronie dóbr kultury, obowiązującej w dacie wydania decyzji. Zdaniem wnioskodawcy, miasto nie mogło być na podstawie tego przepisu uznane za dobro kultury, zwłaszcza że w latach 70-tych XX w. na obszarze S. nastąpił rozwój infrastruktury turystycznej, a liczne inwestycje zmieniły oblicze miasta. Decyzja z 1980 r. jest również niewykonalna ze względu na ogólnikowe określenie przedmiotu wpisu do rejestru zabytków. Brak załącznika w postaci mapy nie pozwala na precyzyjne określenie, jaki obszar objęty został ochroną konserwatorską.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
