Wyrok NSA z dnia 24 kwietnia 2024 r., sygn. I OSK 1957/22
Dnia 24 kwietnia 2024 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jolanta Rudnicka Sędziowie: sędzia NSA Mariola Kowalska sędzia del. WSA Arkadiusz Blewązka (spr.) po rozpoznaniu w dniu 24 kwietnia 2024 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej L.P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 lutego 2022 r., sygn. akt I SA/Wa 1470/21 w sprawie ze skargi L. P. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] kwietnia 2021 r. nr [...] w przedmiocie potwierdzenia prawa do rekompensaty oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 10 lutego 2022 r., I SA/Wa 1470/21 oddalił skargę L. P. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] kwietnia 2021 r. nr [...] w przedmiocie odmowy potwierdzenia prawa do rekompensaty.
Powyższy wyrok zapadł w następujących okolicznościach sprawy:
Wnioskiem z dnia 20 lipca 2019 r. L. P. wniosła o wydanie decyzji potwierdzającej prawo do rekompensaty z tytułu pozostawienia przez J. B. udziału w wysokości 1/6 własności nieruchomości położonej poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej w kolonii [...], województwie w. Wnioskodawczyni wskazała, że decyzją z dnia [...] października 2014 r. znak: [...] Wojewoda [...] potwierdził prawo do rekompensaty z tytułu pozostawienia przez F. B., brata J. B., udziału w wysokości 1/6 w prawie własności tej nieruchomości. Decyzją z dnia [...] lutego 2020 r. znak: [...] Wojewoda [...] odmówił wnioskodawczyni potwierdzenia prawa do rekompensaty z uwagi na złożenie wniosku po terminie ustawowym, tj. po dniu 31 grudnia 2008 r. L.P. wniosła odwołanie od powyższej decyzji wskazując na naruszenie art. 5 ust 1 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U.2017.2097), dalej jako "ustawa zabużańska" przez błędne przyjęcie, że wniosek został złożony po 31 grudnia 2008 r., w sytuacji gdy został złożony wcześniej, w 1991 r., przez innego współwłaściciela pozostawionej nieruchomości. Ponadto zarzucono naruszenie art. 7 w zw. z art. 77 § 1 i art. 80 k.p.a. przez brak wyczerpującego zebrania i rozpatrzenia materiału dowodowego oraz brak dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy. Decyzją z dnia [...] czerwca 2020 r. znak: [...] Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji uchylił zaskarżoną decyzję w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji. W uzasadnieniu organ odwoławczy wskazał, że złożony w sprawie wniosek z dnia [...] lipca 2019 r. o potwierdzenie prawa do rekompensaty był niepodpisany, a więc zawierał braki formalne, które uniemożliwiały nadanie sprawie dalszego biegu. W toku ponownego rozpoznania sprawy przez Wojewodę [...], w dniu 6 kwietnia 2020 r. do tegoż organu wpłynął wniosek M. B., o wydanie decyzji potwierdzającej prawo do rekompensaty z tytułu pozostawienia przez J. B. udziału w wysokości 1/6 prawa własności nieruchomości położonej poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej w kolonii [...] województwo w. Decyzją z dnia [...] marca 2021 r. znak: [...] Wojewoda [...] odmówił L.P. i M. B. potwierdzenia prawa do rekompensaty z uwagi na złożenie wniosków po upływie ustawowego terminu. Od powyższej decyzji wnioskodawcy złożyli odwołanie, a Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji po jego rozpatrzeniu stwierdził brak podstaw do odmiennej niż organ I instancji oceny faktycznej i prawnej sprawy.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
