24.05.2024 Podatki

Wyrok NSA z dnia 24 maja 2024 r., sygn. II FSK 2189/23

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Wolf-Kalamala Sędziowie Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz (spr.) Sędzia NSA Jerzy Płusa po rozpoznaniu w dniu 24 maja 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19 września 2023 r. sygn. akt III SA/Wa 1200/23 w sprawie ze skargi EB na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia 20 marca 2023 r. nr [..] w przedmiocie nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2020 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie na rzecz EB kwotę 1800 (tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z 19 września 2023 r., o sygn. akt III SA/Wa 1200/23, w sprawie ze skargi E.B. (dalej: "Skarżący") na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie (dalej: "DIAS") z dnia 20 marca 2023 r. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) w zw. z art. 135 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j.: Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm., dalej: "p.p.s.a.") uchylił zaskarżoną decyzją oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji. Wyrok ten jest dostępny w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych (publ. na stronie www.orzeczenia.nsa.gov.pl, dalej: "CBOSA).

2.1. Pełnomocnik organu podatkowego wniósł skargę kasacyjną i zaskarżając powyższy wyrok w całości zarzucił mu naruszenie przepisów prawa materialnego:

a) art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) p.p.s.a. w zw. z 5a pkt 12 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j.: Dz. U. z 2020 r., poz. 1426 ze zm., dalej: "u.p.d.o.f.") poprzez jego błędną wykładnię prowadzącą do uznania przez sąd, że ustawodawca w legalnej definicji dyskonta nie przewidział wszystkich prawem dopuszczalnych form nabycia papieru wartościowego (obligacji) na rynku wtórnym, a tym samym należy posłużyć się wnioskowaniem przez analogię do rozwiązania przyjętego przy spadkobraniu i uznać, że przy rozliczeniu transakcji wykupu obligacji przez emitenta u wspólnika likwidowanej spółki należy uwzględnić wydatki spółki poniesione na nabycie tychże obligacji (papieru wartościowego), podczas gdy definicja dyskonta zawarta w art. 5a pkt 12 u.p.d.o.f. ani żaden inny przepis u.p.d.o.f. nie dopuszcza przy jego obliczeniu uwzględnienia wydatków poniesionych na zakup obligacji przez zlikwidowaną spółkę w tym w drodze analogii do rozwiązania przyjętego przy spadkobraniu, a wskazuje jedynie na wydatki poniesione na nabycie papieru wartościowego, które nie zostały poniesione przez podatnika w związku z odrębnym opodatkowaniem otrzymanego majątku likwidowanej spółki,

ikona kłódki
Treści dostępne dla abonentów IFK Platformy Księgowych i Kadrowych

Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych

  • Codzienne aktualności prawne
  • Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
  • Bogatą bibliotekę materiałów wideo
  • Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
Kup dostęp
Powiązane dokumenty
ikona zobacz najnowsze Dokumenty podobne