Wyrok NSA z dnia 6 czerwca 2024 r., sygn. II GSK 746/20
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Zbigniew Czarnik Sędzia NSA Wojciech Kręcisz (spr.) Sędzia del.WSA Henryka Lewandowska-Kuraszkiewicz Protokolant starszy asystent sędziego Elżbieta Jabłońska-Gorzelak po rozpoznaniu w dniu 6 czerwca 2024 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej I. S.A. w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 marca 2020 r. sygn. akt VII SA/Wa 2291/19 w sprawie ze skargi I. S.A. w W. na decyzję Rzecznika Finansowego z dnia 1 lipca 2019 r. nr 2/2019 w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie przepisów ustawy o rzeczniku finansowym 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie, 2. odstępuje od zasądzenia zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego w całości.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 12 marca 2020 r., sygn. akt VII SA/Wa 2291/19, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę I.W S.A. z siedzibą w W. na decyzję Rzecznika Finansowego z dnia 1 lipca 2019 r., nr 2/2019, w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej.
Zaskarżoną decyzją – działając na podstawie art. 32 ust. 1 i 2 w zw. z art. 31 ustawy z dnia 5 sierpnia 2015 r. o rozpatrywaniu reklamacji przez podmioty rynku finansowego i o Rzeczniku Finansowym (Dz. U. z 2018 r. poz. 2038 ze zm., dalej - "u.r.f.") w zw. z art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2018 r. poz. 2096, dalej - "k.p.a.") – Rzecznik Finansowy nałożył na I. S.A. w W. karę pieniężną w wysokości 100 000 zł za naruszenie obowiązków wynikających z art. 31 u.r.f.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie stwierdził, że decyzja ta jest zgodna z prawem.
Sąd I instancji w punkcie wyjścia podniósł, że materialnoprawną podstawę wydania decyzji nakładającej na skarżącą karę pieniężną stanowił art. 32 ust. 1 w zw. z art. 31 u.r.f., w którego świetle podmiot rynku finansowego, który otrzymał wniosek Rzecznika Finansowego w sprawach objętych zakresem jego działalności, jest obowiązany niezwłocznie, nie później niż w terminie 30 dni od dnia otrzymania wniosku, poinformować organ o podjętych działaniach lub zajętym stanowisku oraz przekazać żądane dokumenty. Sąd podkreślił, że powyższa regulacja wynika z powierzenia Rzecznikowi Finansowemu istotnej roli w systemie ochrony klientów instytucji finansowych jako podmiotów rynku finansowego, o czym stanowi art. 17 ust. 1 u.r.f. Podjęcie czynności przez Rzecznika następuje z urzędu lub na wniosek klienta podmiotu rynku finansowego w sytuacji nieuwzględnienia jego roszczeń przez podmiot rynku finansowego w trybie rozpatrywania reklamacji, właściwego organu nadzoru, kontroli lub innego organu władzy publicznej, jak też organizacji konsumenckich (art. 24 ust. 1 u.r.f.). Sąd podkreślił, że w warunkach nieuczciwych praktyk rynkowych stosowanych przez podmioty rynku finansowego i asymetrii informacji stawiającej klientów instytucji finansowych w gorszej pozycji, instytucjonalne umocowanie Rzecznika Finansowego do badania, czy wskutek działania lub zaniechania podmiotu rynku finansowego nie nastąpiło naruszenie praw lub interesów klienta wymaga przyznania temu organowi stosownych instrumentów prawnych, w tym prawa występowania do podmiotów rynku finansowego oraz innych podmiotów, których działalność wiąże się z rozpatrywaną sprawą, o udzielenie informacji lub wyjaśnień, udostępnienie akt oraz dokumentów (art. 25 ust. 1 pkt 1 u.r.f.).
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
