Wyrok NSA z dnia 18 kwietnia 2024 r., sygn. II GSK 2432/23
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Mirosław Trzecki (spr.) Sędzia NSA Cezary Pryca Sędzia del. WSA Grzegorz Dudar po rozpoznaniu w dniu 18 kwietnia 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 31 sierpnia 2023 r. sygn. akt VI SA/Wa 4042/23 w sprawie ze skargi S. Sp. j. w O. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia 17 czerwca 2021 r. nr 1401-IOC.48.45.2020.2.BB w przedmiocie kary pieniężnej za niewykonanie obowiązków określonych w przepisach ustawy o systemie monitorowania drogowego i kolejowego przewozu towarów 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie na rzecz S. Sp. j. w O. 450 (czterysta pięćdziesiąt) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Wyrokiem z 31 sierpnia 2023 r., sygn. akt VI SA/Wa 4042/23, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu skargi S. Sp.j. w O., uchylił decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z 17 czerwca 2021 r. oraz utrzymaną nią w mocy decyzję Naczelnika Mazowieckiego Urzędu Celno-Skarbowego w Warszawie z 24 lipca 2020 r. w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie przepisów ustawy o systemie monitorowania drogowego i kolejowego przewozu towarów oraz obrotu paliwami opałowymi oraz zasądził zwrot kosztów postępowania sądowego.
Skargę kasacyjną od powyższego wyroku złożył organ, wnosząc o jego uchylenie i rozpoznanie skargi w następstwie uznania, że istota sprawy została dostatecznie wyjaśniona, przez jej oddalenie ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia WSA w Warszawie oraz zasądzenie kosztów postępowania kasacyjnego. Organ zrzekł się rozprawy.
Zarzucił:
I. naruszenie prawa materialnego, co stanowi podstawę kasacyjną określoną w art. 174 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2023 r., poz. 1634 ze zm.; dalej "p.p.s.a."), a mianowicie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) p.p.s.a. w powiązaniu z art. 22 ust. 3 ustawy z dnia 9 marca 2017 r. o systemie monitorowania drogowego przewozu towarów (Dz. U. z 2017 r. poz. 708 ze. zm. w brzmieniu obowiązującym do dnia 14 czerwca 2018 r.; dalej "ustawa SENT") w zw. z art. 5 ust. 4 pkt 6 i art. 22 ust. 2 ustawy SENT oraz art. 14 ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o zmianie ustawy o systemie monitorowania drogowego przewozu towarów oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 1039; dalej "ustawa zmieniająca") poprzez ich błędną wykładnię skutkującą wadliwym zastosowaniem w sprawie, polegającą na przyjęciu przez Sąd, że wykładnia pojęcia "interesu publicznego" użytego w art. 22 ust. 3 ustawy SENT wymaga obligatoryjnego przeprowadzenia postępowania dowodowego w zakresie takich elementów, jak proporcjonalność danej kary oraz stosunek kar nałożonych za przewozy dokonywane w tym samym czasie i tym samym transportem do dochodu przewoźnika z tych przewozów, a także wymaga ustalenia, czy stwierdzone uchybienia stwarzają realne zagrożenia uszczuplenia przez dany podmiot dochodów podatkowych budżetu państwa, czy są dokonywane w ramach oszustwa, czy też innych przestępstw oraz czy nieprawidłowości te zdarzyły się jednokrotnie (sporadycznie) czy też występują na tyle często u tego przewoźnika, że świadczą o co najmniej niedbałości i nienależytej staranności w prowadzeniu swoich interesów. Tymczasem właściwa wykładnia ww. przepisów oraz prawidłowe zastosowanie ich w warunkach stanu faktycznego sprawy i ujawnionych przez organ okoliczności powinny skutkować przyjęciem, że do przewoźnika nie znajdzie zastosowanie przepis art. 22 ust. 3 w części dotyczącej interesu publicznego, z uwagi na zasadę proporcjonalności, jak i dyrektywę postępowania nakazującą respektowanie wartości wspólnych dla całego społeczeństwa, bowiem zasada proporcjonalności została przez ustawodawcę zachowana, a organ jest zobowiązany do działania na podstawie obowiązujących przepisów, co do których przyjmuje się domniemanie ich konstytucyjności i w sytuacji gdy przewoźnik przed rozpoczęciem przewozu towaru nie uzupełnił zgłoszenia o dane wymagane przez przepisy ustawy, nakłada karę pieniężną, przy jednoczesnym wskazaniu w uchylonej decyzji, że odstępowanie od należności pieniężnych publicznoprawnych, a więc także tych wynikających z nałożonych kar finansowych, jest instytucją nadzwyczajną, stanowiącą odstąpienie od powszechnej zasady obowiązku zapłaty prawomocnie orzeczonych kar, co nie leży w niniejszej sprawie w interesie publicznym i stawiałoby stronę w pozycji uprzywilejowanej w stosunku do innych podmiotów, tym bardziej, że strona nie przedstawiła żadnych dokumentów określających jej sytuację ekonomiczno-finansową ani nie postulowała odstąpienia od nałożenia kary;
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
