Wyrok NSA z dnia 7 września 2023 r., sygn. II OSK 930/22
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Roman Ciąglewicz (spr.) Sędziowie: sędzia NSA Marzenna Linska-Wawrzon sędzia del. WSA Piotr Broda po rozpoznaniu w dniu 7 września 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej [...] Sp. z o.o. z siedzibą w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 listopada 2021 r., sygn. akt VII SA/Wa 1267/21 w sprawie ze skargi [...] Sp. z o.o. z siedzibą w K. na postanowienie Ministra Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu z dnia 31 marca 2021 r., znak DOZ-OAiK.650.1471.2020.KPA-5 w przedmiocie uzgodnienia pozwolenia na rozbiórkę oddala skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Uzasadnienie.
Wyrokiem z dnia 3 listopada 2021 r., sygn. akt VII SA/Wa 1267/21, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę [...] Sp. z o.o. z siedzibą w K. na postanowienie Ministra Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu z dnia 31 marca 2021 r., znak DOZ-OAiK.650.1471.2020.KPA-5, w przedmiocie uzgodnienia pozwolenia na rozbiórkę.
Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniosła [...] Sp. z o.o. z siedzibą w K. Wyrok zaskarżyła w całości. Zarzuciła:
1) naruszenie przepisów prawa materialnego, a to:
a) art. 7 pkt 4 ustawy o ochronie zabytków w związku z § 4 ust. 3 planu zagospodarowania przestrzennego, w związku z art. 14 ust. 8 ustawy o planowaniu przestrzennym przez jego niewłaściwe zastosowanie, prowadzące do przyjęcia, iż przepisy te stanowią samodzielną podstawę prawną determinującą treść orzeczenia, podczas gdy podstawę rozstrzygnięcia winny stanowić przepisy art. 3 ustawy o ochronie zabytków w zw. z art. 13 ustawy o ochronie zabytków,
b) art. 7 pkt 4 ustawy o ochronie zabytków w związku z § 4 ust. 3 planu zagospodarowania przestrzennego, w związku z art. 14 ust. 8 ustawy o planowaniu przestrzennym przez jego niewłaściwe zastosowanie sprowadzające się do przyjęcia przez Sąd orzekający, iż kwestia omówienia wartości zabytkowych obiektu w świetle art. 3 ustawy o ochronie zabytków, i tym samym potwierdzenia, iż w indywidualnej sprawie mamy do czynienia z obiektem zabytkowym na datę wyrokowania (art. 13 ustawy o ochronie zabytków), ma znaczenie wtórne wobec zapisów miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (które jest jedynie formą ochrony zabytku a nie jakiegokolwiek obiektu) oraz formalnego ujęcia obiektu w gminnej ewidencji zabytków (wpisanego do ewidencji bez udziału konserwatora i bez prawnej możliwości odwołania się od takiej decyzji przez stronę) - podczas gdy właśnie dokonanie tej analizy ma charakter decydujący i uzasadnia udział urzędu konserwatorskiego w oparciu o normę 106 § 1 K.p.a. w zw. z art. 39 ust. 3 Prawa budowlanego, jako podmiotu mającego wiedzę specjalistyczną, uzasadniającą zajęcie stanowiska co do wartości zabytkowej obiektu wedle aktualnego stanu wiedzy. Wskazane naruszenie prawa materialnego prowadzi nadto do przyznania nadrzędności formie ochrony zabytku nad samym pojęciem zabytku (co jest wnioskiem sprzecznym logicznie) i tym samym nieuzasadnionej nadrzędności normy prawa miejscowego nad normą rangi ustawowej,
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
