Wyrok NSA z dnia 1 września 2023 r., sygn. I FSK 1164/19
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Artur Mudrecki, Sędzia NSA Marek Olejnik (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Adam Nita, Protokolant Katarzyna Wojnarska, po rozpoznaniu w dniu 1 września 2023 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej P. S.A. z siedzibą w G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 19 lutego 2019 r., sygn. akt I SA/Gd 1094/18 w sprawie ze skargi P. S.A. z siedzibą w G. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku z dnia 8 października 2018 r., nr 2201-IOV-1.4103.115.2018/10/13 w przedmiocie podatku od towarów i usług za listopad 2011 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od P. S.A. z siedzibą w G. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku kwotę 3.600 (słownie: trzy tysiące sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
1. Wyrokiem z 19 lutego 2019 r., sygn. akt I SA/Gd 1094/18, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę P. S.A. z siedzibą w G. (dalej: "Strona", "Skarżąca", "Spółka") na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku (dalej: "DIAS") z 8 października 2018 r., nr 2201-IOV-1.4103.115.2018/10/13 w przedmiocie podatku od towarów i usług za listopad 2011 r.
2. Stanowiska stron w postępowaniu przed Naczelnym Sądem Administracyjnym.
2.1. Skargę kasacyjną od ww. wyroku WSA w Gdańsku do Naczelnego Sądu Administracyjnego wniosła Skarżąca zaskarżając ten wyrok w całości. Sformułowała także wniosek o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu oraz zwrot kosztów postępowania kasacyjnego według norm przepisanych, a także rozpoznanie przedmiotowej sprawy na rozprawie.
Skarżąca zaskarżonemu wyrokowi zarzuciła:
I. Na podstawie art. 174 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm., dalej: "p.p.s.a.") – naruszenie przepisów postępowania w sposób mający istotny wpływ na wynik sprawy, a mianowicie naruszenie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a. w zw. z art. 191 § 2 zw. z art. 181, art. 123 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 800 ze zm., dalej: "O.p.") polegające na tym, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku badając legalność zaskarżonych decyzji błędnie uznał, za niewystarczające samo wskazanie przez Spółkę sprzeczności w złożonych zeznaniach świadków przesłuchanych w innym postępowaniu prowadzonym przez inny organ podatkowy obejmujący zakresem kontroli innego podatnika aby mogła ona skorzystać zasady bezpośredniości czynnego udziału w przeprowadzeniu dowodu, przez co w istotny sposób ograniczyło to Spółce z skorzystanie z prawa do zadawania świadkom pytań oraz składania wyjaśnień, z góry zakładając, iż nic to nie zmieni, mimo, że w rozpatrywanej sprawie organy podatkowe nie ustaliły poza wszelką wątpliwość w jakiej części i kto wykonał poszczególne roboty budowlane, co miało istotny wpływ na ustalenie prawidłowego obowiązku podatkowego Spółki.
II. W przypadku uznania przez Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie, iż nie doszło do naruszenia w sferze ustaleń stanu faktycznego w zakresie prawidłowości zastosowania przywołanych przepisów postępowania, Skarżący zarzucił Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Gdańsku naruszenie przepisów prawa materialnego art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) p.p.s.a. w zw. art. 108 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 ze zm., dalej: "ustawa o VAT"), poprzez jego błędną wykładnię polegającą na przyjęciu, że – w sytuacji wystawienia spornej faktury dokumentującej koszty usługi wykonanej przez podmiot trzeci na rzecz Skarżącej z tytułu niewywiązania się z prac wykonanych przez podwykonawcę - ma zastosowanie art. 108 ust. 1 ustawy o VAT podczas, gdy błąd Spółki skarżącej polegał jedynie na tym, że powinna ona obciążyć podwykonawcę za zakupione usługi na podstawie nie faktur VAT a noty obciążeniowej w wysokości brutto z faktur otrzymanych od dalszych podwykonawców. Trudno w tych okolicznościach uznać za zasadne zastosowanie przedmiotowego przepisu, iż działaniem Strony było doprowadzenie do uszczuplenia należności na rzecz Skarbu Państwa, co w takim przypadku winno skutkować odstąpieniem od realizacji obowiązków wynikających z tego przepisu.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
